GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1979 - pagina 405

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1979 - pagina 405

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

yil magame 7 godsdiensten georiënteerd moeten zijn en in dialoog ermee staan.'' Aldus Eliade. Het past in dit verband Karl Rahner te noemen, die zegt: ,.En misschien hebben wij alleen maar te slecht en te weinig liefdevol naar de niet-christelijke godsdiensten gekeken om ze werkelijk te zien. . . De kerk zal de nietchristen van morgen met de houding tegemoet treden die Paulus uitsprak toen hij zei, ,,Wat gij niet kent en toch vereert {en toch vereert!} dat verkondig ik U (Handelingen 17:23). Van hieruit kan. men tolerant, bescheiden en toch onverbiddelijk tegenover alle niet-christelijke godsdiensten zijn." Tenslotte ter afsluiting een citaat van een Nederlands theoloog Berkhof die schrijft ,,De kerk is het heit toevertrouwd, maar ze heeft de wijsheid niet in pacht. . . Dat houdt in, dat ze in haar toewending tot de wereld niet alleen heeft te spreken, maar ook te luisteren. . . In de dialoog met de wereld heeft ze het niet alleen voor het zeggen, al mag ze het laatste woord spreken." Als wij een voorlopige conclusie willen trekken uit dit natuurlijk te snelle en niet als volledig bedoelde overzicht, dan valt een zekere dialectiek op in het denken over de verhouding van het Christendom tot de mensen van ander geloof. Enerzijds gaat het om respect, niet hoogmoedig zijn, niet ,,blank", tolerantie, bescheidenheid, niet de wijsheid in pacht hebben, luisteren. . . maar anderzijds om respectloosheid, onverbiddelijkheid, onverschrokkenheid, om spreken, de kerk die het laatste woord heeft. Maar wat bij een dergelijke verwoording toch het meest als overheersende indruk dreigt te blijven hangen, is die respectloosheid, het laatste woord willen hebben. Onbedoeld, naar men mag aannemen, komt het toch over als hoogmoedig, betweterig en triomfalistisch. Want wordt er op die manier wel werkelijk geluisterd. Wordt er werkelijk respect voor de ander aan de dag gelegd?

Nieuwtestamentische dialectiek Voor onze eigen standpuntbepaling ten aanzien van deze vraag naar de verhouding van het christelijk geloof tot andere geloven, ontkomen wij ook niet aan een zekere dialectiek. Maar ook ons inziens moet deze gezocht worden tussen het kennen en bekendmaken van het mysterie van Christus zoals dat geopenbaard werd

Het begraven van de doden

èn de geheimnisvolle aanwezigheid van Christus in de wereld. In het denken omtrent de zending heeft terecht het zendingsbevel uit Mattheüs een grote rol gespeeld. De opdracht van de opgestane Heer aan zijn discipelen het evangelie te verkondigen. Maar vaak zijn die woorden te geïsoleerd gelezen los van de rest van het evangelie. Voor het rechte verstaan van wat de verhouding is tussen de discipel van Jezus en de andersgelovige is het van groot belang te letten op de onverbrekelijke dialectiek die er bestaat tussen het zendingsbevel en Jezus" laatste grote rede. Christus roept zijn discipelen op tot de verkondiging van het evangelie en hen leren onderhouden al wat Hij hen bevolen heeft, wat Jezus eerder heeft onthuld te zijn: het dienen van de hongerige, dorstige, vreemdeling, naakte, zieke en gevangene: ,,ln zoverre gij dit aan een van de minste van mijn broeders hebt gedaan, hebt gij het aan mij gedaan". Zo is hij met ons tot aan de voleinding der wereld. Daarom moet een stap verder gezet worden dan meestal gedaan wordt door de theologen wier meningen wij weergaven. Want het gaat bij het doordenken van de verhouding van christenen tot mensen van ander geloof, maar niet alleen om bescheidenheid, tolerantie, niet hoogmoedig of superieur zijn of voelen, om het res-

peet hebben voor aardige normen en waarden of ware woorden of scheppingen die al of niet aesthetisch, psychologisch en ethisch interessant of imposant zijn. Het gaat om niets minder dan respect hebben voor het geheim van God. voor de geheimnisvolle aanwezigheid van Christus zelf, naar het treffende woord van Van Ruler. ,.Het komt theologisch voor alles aan op een diep respect voor het geheim van God in het bestaan der wereld als zodanig en in de geschiedenis in het bijzonder. Het gaat om het respect hebben voor de werkelijke tegenwoordigheid van Christus. Het ontmoeten van mensen van ander geloof, betekent het kunnen staan op heilige grond, waar men zoals Mozes de schoenen van de voeten moet doen. Het gaat in deze verhouding tot mensen van ander geloof om een dialectische verhouding en om duidelijk te maken wat dat precies concreet inhoudt, willen wij nader trachten uit te werken door iets te zeggen over de bekering. Want onder dit hoofd wordt vaak de hele vraag van de verhouding met mensen van ander geloof behandeld. De bekering van joden, heidenen, hindoes, buddhisten en moslims. In het tiende hoofdstuk uit de Handelingen der apostelen staat het verhaal dat in vertalingen nogal eens aangeduid wordt met ,,Bekering van de heiden Cornelius"". De godvrezende heiden Cornelius zendt boden naar Petrus terwijl deze tijdens de voorbereiding van de maaltijd op het dak van een huis in Joppe vertoeft. Petrus geraakt in geestvervoering, krijgt een visioen waarbij een laken met dieren uit de hemel neerdaalt en een stem hem opdraagt: Sta op, slacht en eet. Petrus als jood weigert onreine dieren te eten. De stem klinkt: ,,Beschouw niet als onheilig wat God rein heeft verklaard.'" Als Petrus ontwaakt, zijn daar de boden van Cornelius. Het is treffend op de stappen te letten die Petrus tot het besef brengen dat het visioen dat hij ontving waar is. Deze zijn ons inziens beslissend voor een bijbels verstaan van de verhouding tot mensen van ander geloof. Deze stappen zijn: • Het opnemen, respectievelijk opgenomen worden als gast • De verkondiging van het evangelie • De verbazing over de Heilige Geest die reeds uitgestort is en de heidenen ten deel is gevallen • Het dopen (hoe zou wie de Heilige

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 januari 1979

VU-Magazine | 484 Pagina's

VU Magazine 1979 - pagina 405

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 januari 1979

VU-Magazine | 484 Pagina's