VU Magazine 1983 - pagina 268

VU-winkel liep achterstand op door late start

Wetenschapswinkel wacht op vragen ,,Een winkel met twee deuren". Zo omschreef een ex-medewerker de wetenschapswinkel aan de VU. Want de VU beschikt sinds september, in navolging van de meeste andere universiteiten, ook overeen wetenschapswinkel. Die is er niet zonder slag of stoot gekomen, integendeel, het stond al jaren bovenaan het prioriteitenlijstje van onder andere de progressieve studenten. De gedachte daarachter was dat niet al het onderzoek even goed aansluit bij de maatschappelijke behoefte en dat er dus een bepaalde instantie nodig is om onderzoek op de maatschappelijke behoefte af te stemmen. Die instantie is er nu; een mooie aanleiding om eens aan coördinatrice Ingrid Riphagen te vragen wat de wetenschapswinkel nu precies doet en of er al resultaten te melden zijn. Ingrid Riphagen studeerde biologie aan de VU en werkte enige tijd aan een ZWO-onderzoek vóór ze bij de wetenschapswinkel terecht kwam. Zij heeft slechts een halve formatieplaats, naar eigen zeggen veel te weinig om al het werk te doen. Wel heeft ze sinds kort assistentie van economie-student Gerard van Westrienen, die zijn vervangende dienstplicht bij de wetenschapswinkel vervult. Wat is de wetenschapswinl<el? Ingrid: ,,Het is een bemiddelingsbureau aan de universiteit voor onderzoek waar niet voor hoeft te worden betaald. Dat geeft al een aantal dingen aan. Ten eerste zegt het iets over de mensen waar het voor gebeurt. Die mensen hebben in het huidige systeem geen toegang tot de universiteit. Dat wil zeggen, ze kunnen als ze dat willen natuurlijk wel een bibliotheek inlopen, maar ze kunnen niet, als ze speciale wensen hebben op het gebied van onderzoek, die wensen kenbaar maken. Ze hebben geen invloed op de vraagstelling die wordt gehanteerd aan de universiteit. Het is de bedoeling dat ze dat via een wetenschapswinkel wel kunnen. De andere kant is het onderzoek, het produkt wat je levert. Dat is eigenlijk het gewone werk wat normaal gesproken in de vakgroepen gebeurt. De bedoeling is dat vragen van buitenaf geplaatst worden in de reguliere onderzoekprogramma's. Dat geeft tegelijk al aan dat je beperkt bezig bent, er is natuurlijk weinig vrije ruimte. Vakbeweging Ik kan nog wel wat meer over de vragenstellers en de criteria waaraan ze

234

moeten voldoen zeggen. Belangrijk is datze het nietzeif kunnen betalen. Het idee daarachter is dat de mensen die genoeg geld hebben hun weg wel weten te vinden en terecht kunnen via contractresearcti. Men wil het bestaande onderzoekspotentieel aan de universiteiten wat meer richten op de mensen die van hun geld tot nu toe weinig terugzagen. Het idee daarachter is dat die mensen ten slotte ook aan de universiteit hebben meebetaald. Dat neemt niet weg dat de discussie over de betaling af en toe toch weer oplaait: sommige groepen kunnen toch best een klein beetje betalen, zo wordt dan gezegd, of je kunt een vast tarief vragen om in ieder geval de kosten van het bureau er uit te halen. In het bestuur is daar gelukkig nog geen meerderheid voor. Het zou ook heel moeilijk zijn om daar criteria voor te ontwikkelen, en je zou groepen die met een aanvraag aan komen zetten eigenlijk moeten controleren. Bij de vakbeweging doet dat probleem zich voor, want de vakbeweging heeft een eigen onderzoeksbudget, maar dat is natuurlijk niet zo groot als je dat vergelijkt met een aantal grotere bedrijven. Dus is het goed om onderzoek wat bij de vakbeweging blijft liggen, via de wetenschapswinkel te laten doen. Dat heeft de wetenschapswinkel van de Universiteit van Amsterdam duidelijk wél gedaan, met een enorme nadruk op de FNV die daar goed insprong. Wij willen juist het CNV gaan stimuleren meer met de wetenschapswinkel te werken, want het is toch wel opvallend dat zij dat op de UvA nauwelijks hebben opgepikt. En de eerste gesprekken met enkele beleidsmede-

werkers van het CNV hebben al tot positieve reacties geleid. Progressief Een ander criterium is dat de wetenschapswinkel graag wil werken voor mensen die iets kunnen doen met het onderzoek dat ze vragen. We zullen ons dus niet graag willen inspannen voor mensen die uit pure wetenschappelijke nieuwsgierigheid vragen stellen. Wat de wetenschapwinkel graag wil is de universiteit laten meewerken aan allerlei doelen op het gebied van emancipatie. Bij ons is dat doel geformuleerd in termen van maatschappelijk welzijn en positieverbetering van mensen die tot onderliggende groepen behoren. Dat wordt door ons in progressieve ricliting opgevat. Een derde criterium is dat de vraag moet passen in wat de VU te bieden heeft. De deskundigheid moet op de VU aanwezig zijn, evenals de onderzoeksfaciliteit. Een laatste criterium is dat de vragensteller geen commerciële doeleinden met de resultaten van het onderzoek mag hebben." Wordt liet onderzoek ook door jullie begeleid? ,,Dat zou wel de bedoeling zijn, maar ik denk dat wij dan snel stuiten op het gebrek aan menskracht. De begeleiding behoort voornamelijk administratief te zijn, niet inhoudelijk. Wij moeten er voor zorgen dat de onderzoeker steeds zo bezig is als de klant heeft gevraagd. Wij zorgen dus voor voldoende overleg tussen die twee partijen, We zijn niet verantwoordelijk voor de kwaliteit of de opzet van het onderzoek,"

vu-Magazine 12 (1983) 6juni 1983

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen