VU Magazine 1985 - pagina 336

VU-politicologen bezochten Russische vredesgroep:

Peaceniks en hooligans in iMosIcou Vermoeid maar ook tevreden over de vele opgedane ervaringen keert op vrijdag 17 mei 1985 een groep van 43 studenten en docenten politicologie aan de VU terug op Schiphol naeen studiereis van ISdagendoordeSovjet-Unie.Opdevreugdevanhetweerzienmet familie en bekenden wordt voor sommigen echter al spoedig een domper gezet wanneer ter plekke het volgende persbericht bekend wordt:

Frank R.Boddendijk "Moskou (Reuter) — Veiligheidsagenten hebben v/oensdag 20 leden en aanhangers van een niet officiële Russische vredesgroep opgepakt toen zij in het centrum van Moskou probeerden een demonstratie te houden. Dit heeft Joeri Medvedkov, lid van de "Groeppa Doverija ", donderdag in de Russische hoofdstad tegen Westerse verslaggevers verteld. Vier Nederlandse vredesactivisten werden door de politie van de plaats van de demonstratie weggehouden, aldus Medvedkov, die hun identiteit niet bekend maakte. Medvedkov verklaarde dat de politie eerder deze week twee leden van de illegale vredesgroep heeft gearresteerd en heeft overgebracht naar een psychiatrisch hospitaal. De twee, Olga Kabanova en Natasja Atoejijonok, hebben te horen gekregen dat zij zullen worden vastgehouden tot na het wereldjeugdfestival dat in juli in Moskou plaats vindt." Als één van die "vier" voel je je op zo'n moment erg onmachtig omdat je er niet bij hebt kunnen zijn én omdat je niet hebt kunnen vertellen waardóór je er niet bij hebt kunnen zijn. Rest mij te doen wat ik hier nog kan doen, namelijk het verhaal te vertellen van de Moskouse Vredesgroep, al was het alleen maar omdat elke vorm van bekendheid in het Westen de leden van deze groep een stukje bescherming biedt. Onbekend maakt onbemind. Of, in de woorden van Joeri bij het afscheid: ,,Wij zijn veilig onder de paraplu van publiciteit; bezoek ons als je weer komt, en vertel je vrienden dat ze ons bezoeken. En schenk vooral geen aandacht aan al die verhalen over de risico's die je daarmee zelf loopt of ons bezorgt. Die verhalen zijn

274

bewust de wereld in gebracht om te voorkomen dat jullie ons bezoeken." De Moskouse Trust-group Aan het einde van onze eerste dag in Moskou gaan we met zijn vieren — Jan van Cuilenburg, Otto Scholten en ik als vredesactivisten in de dop én Jan van Putten — op zoek naar het huis van een Moskouse "peacenik" waarvan Van Putten als voorzitter van het IKV reeds in Nederland het adres had gekregen. We moeten ergens in het zuiden van Moskou zijn, vlak bij de grote rondweg die door een grootschalige variant op onze Bijlmermeer omgeven is. Helaas stappen we één metrostation te vroeg uit en duurt het nog drie kwartier voordat we staan voor flatgebouw 119 aan de Vernadskogo Prospect. Ach, zal Joeri later zeggen, 't is makkelijk te vinden; je stapt bij het eindpunt van de metrolijn uit en loopt naar de flat schuin tegenover de Aartsengel Michael Kerk. In ieder geval hebben we een stuk stadsontwikkeling kunnen bestuderen tijdens onze wandeling. Wanneer we vervolgens in het juiste trapportaal de lift gevonden hebben, druk ik op goed geluk de knop van de vijfde verdieping in. En zowaar, wanneer we de lift verlaten staan we voor wooneenheid 121. Op ons bellen wordt prompt opengedaan door een slanke man van ongeveer 45 jaar met kort grijzend haar, gekleed in een groenachtig corduroy jasje met daaronder een niet dichtgeknoopt overhemd. Joeri Medvedkov verwelkomt ons vriendschappelijk, alsof we dagelijks bij hem over de vloer komen. Hij troont ons mee naar de keuken en biedt ons een stoel aan de keukentafel aan. Op het fornuis zingt het theewater. Hij verexcuseert zijn vrouw Olga die nog bezig is met het voeden van de 8 maanden oude baby, hun tweede kind. Uit de vele Westerse vredesstickers en -buttons valt af te leiden dat wij

niet de eerste Westerse bezoekers zijn; hopelijk ook niet de laatste. Als Joeri over de vredesgroep begint te vertellen twinkelen zijn ogen regelmatig van plezier, hoewel de door hem opgesomde feiten daar ogenschijnlijk weinig aanleiding toegeven. Of zou dit te maken hebben met de door mevrouw Kopeleva beschreven innerlijke vrijheid die menig Sovjet-burger eigen is nadat hij of zij afstand gedaan heeft van het officiële partijdenken? Groeppa Doverija Joeri's bemoeienis met de vredesbeweging is voortgekomen uit Olga's betrokkenheid bij de zaak van de Joodse Emigrantenbeweging. Rondom die beweging hebben zich in de loop der jaren vele mensen geschaard die zich het recht op een eigen mening overdiverse zaken aanmeten: mensen die wilden emigreren (refuseniks), mensen die de vrijheid wilden hebben hun eigen godsdienstoefeningen te organiseren, mensen die zich wilden inspannen voor de zaak van de vrede (peaceniks). Juist omdat die refuseniks het al moeilijk genoeg hadden met hun eigen zaak en omdat het al eveneens moeilijk genoeg is "om hier te bidden", is een min of meer functionele boedelscheiding tot stand gekomen. In juni 1982 staken zestien vredesactivisten hun koppen bij elkaar en besloten een "groep voor het scheppen van vertrouwen tussen de Sovjetunie en de Verenigde Staten" op te richten, waarvan Joeri en zijn vrouw vanaf het begin actief lid geweest zijn. Het officiële aanknopingspunt voor de oprichting van deze groep — die al in de wandel de "Trust-group" of "Groeppa Doverija" genoemd wordt — én al haar activiteiten is te vinden in één van de artikelen van de nieuwste grondwet van de Sovjet-Unie, waarin staat dat het de plicht van elke burger is zich in te zetten voor de zaak van de vrede. Officieel voert de Sovjet-Unie

VU-magazine, 14e jaargang nr. 7, juli/augustus 1985

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen