VU Magazine 1985 - pagina 135

Het geruchtmakende boek van Paul Davies:

God in de nieuwe natuurlcunde De theoretisch natuurkundige professor Paul Davies heeft een boek geschreven met de prikkelende titel 'God in de nieuwe natuurkunde'. Op de vraag van het weekblad Vrij Nederland: "Einstein is volgens u de apostel Paulus van de nieuwe natuurkunde. Wie is Paul Davies?", gaf de schrijver een duidelijk antwoord; "Eén van die onbekend gebleven klerken, die de evangeliën uitschreven. Mensen zullen zich mijn naam niet herinneren, maar misschien wei de boeken. Er staan uiterst machtige ideeën in". Heeft professor Davies ons inderdaad iets te zeggen? In VU-magazine de kritische reaktie van een student natuurkunde. John Grin Het feit, dat de zon een middelgrote ster is, en de aarde één van de negen planeten, die daar omheen bewegen, behoort tegenwoordig tot de leerstof op de lagere school. Toch is deze bewering tientallen jaren lang de inzet geweest van een felle strijd tussen de kerk en veel theologen aan de ene, en een aantal natuurwetenschappers aan de andere kant. Natuuronderzoekers als Copern/cus en Ga///e/kwamen in de zestiende en het begin van de zeventiende eeuw met de stelling, dat — in tegenstelling tot wat tot dan toe werd aangenomen — de aarde niet stilstaat in het middelpunt van het heelal, maar zich om de zon beweegt. De kerk, die aanvankelijk stelde, dat de Bijbel iets anders leerde, heeft de strijd uiteindelijk moeten opgeven: wetenschappelijk onderzoek heeft ten slotte uitgewezen dat de aarde niet het middelpunt van het heelal is. De zinsnede 'waar de zon draait om de grote aarde om', uit lied 281 van het Liedboek voor de Kerken vormt een fraaie herinnering aan deze geschiedenis. Eén en ander heeft overigens diepe sporen nagelaten in de verhouding tussen natuurwetenschap en theologie, die zich in de eeuwen sindsdien nauwelijks met elkaar hebben beziggehouden. Het is dan ook een belangwekkende zaak, als een natuurkundige een boek schrijft over God en de nieuwe natuurkunde — temeer daar zich de afgelopen eeuw stormachtige ontwikkelingen in de natuurkunde hebben voorgedaan, die het wereldbeeld van natuurkundigen drastisch hebben veranderd. En er is helemaal reden voor een nadere beschouwing,

VU-Magazine14(1985)3maart1985

John Grin, auteur van dit artikel, experimenterend in het natuurl^undig laboratorium van de VU

als de schrijver in zijn 'Woord vooraf' twee uiterst uitdagende stellingen neerschrijft. In de eerste plaats stelt Davies namelijk, dat naar zijn gevoel "de natuurwetenschap een zekerder weg vormt tot God dan de religie" — voorwaar geen geringe uitspraak. En vervolgens zegt hij, dat terwijl zijn voorstelling van de natuurkunde "onvermijdelijk persoonlijk is", hij geprobeerd heeft om "zijn eigen religieuze opvattingen buiten het boek te houden" — de argeloze lezer zou eerder het omgekeerde verwachten.

Knal Laten we eens kijken hoe Davies tot eerstgenoemde stelling komt. Het is daarvoor van belang te weten dat voor hem de "Vier Grote Vragen van het bestaan" de volgendezijn: Waarom zijn de natuurwetten zoals ze zijn? Waarom bestaat het heelal uit de dingen waaruit het bestaat? Hoe zijn de dingen er gekomen? Hoe heeft het heelal zijn organisatie bereikt? Als we nu deze vragen nu in omgekeerde volgorde doornemen, dan blijkt dat uit natuurwetten heel goed

113

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen