VU Magazine 1986 - pagina 240

digen zoeken die advies en voorlichting kunnen geven. Bovendien wordt er van de 'Friends' verwacht dat zij geld bijeenbrengen voor een Local Fund, een soort lokale afdeling van het Capital Fund. We zagen eerder dat de WWB driekwart van het risico bij leningen draagt. Hiervan komt de helft uit het Capital Fund van het hoofdkantoor. Het resterende kwart moet worden bijgepast uit het Local Fund in het land zelf. Zo blijven ook de lokale vrienden zich van hun taak bewust! De wijze waarop het Local Fund bijeen gebracht en de begeleiding georganiseerd wordt, verschilt per land en hangt af van de plaatselijke situatie. e lokale afdeling in Thailand werd eind 1983 officieel erkend als 'Friends of WWB Thailand' (FWWBT). Ik vraag Mrs. Chinda hoe de Thaise afdeling aan de voorwaarden voor erkenning heeft kunnen voldoen. "Tja", glimlacht ze, "dat is een lang verhaal. In het kort komt het erop neer dat, na een intensieve voorbereidingstijd van meer dan twee jaar, de Bangkok Bank bereid was een samenwerkingsovereenkomst met de WWB te tekenen. Hiermee werd zij deelnemer aan het Krediet Garantie Programma. Zij verplichtte zich leningen te verstrekken aan de door de FWWBT geselecteerde gegadigden tot een bedrag van 400.000 dollar (ongeveer één miljoen gulden). Op haar beurt reserveerde de WWB 200.000 dollar (een half miljoen gulden) uit het Capital Fund als garantiegeld. Mijn collega's van de FWWBT en ik hebben de Bangkok Bank kunnen overtuigen met een proefprojekt dat volgens de WWBmethode, aangegeven in het Programma, was opgezet. Het gaf goede resultaten. De leningen werden keurig afgelost."

D

Die 'collega's' blijken de voorzitsters te zijn van onafhankelijke non-profitorganisaties die zich alle inzetten voor de verbetering van de positie van vrouwen uit de arme lagen van de Thaise bevolking. Het Local Fund werd gevuld uit bijdragen van deze organisaties. Zij zijn tevens lid van de afdeling van de WWB in Thailand. In de begeleiding van vrouwen met een door de WWB gegarandeerde lening is ook voorzien; de leden-organisaties hebben deze capaciteit zelf in huis. Voor de afhandeling van het werk dat de samenwerking met de 'Friends of WWB Thailand' meebrengt, wijst elke organisatie een geschikte medewerker aan die dit werk in het eigen werkschema opneemt, zonder daarvoor extra betaald te krijgen. De voordelen van deze opzet zijn duidelijk: de FWWBT spaart een eigen begeleidingsorganisatie en een uitgebreid administratief apparaat vrijwel geheel uit. Doordat de nonprofitorganisaties via hun bijdrage aan het Local Fund zelf voor een kwart garant staan voor een kandidate, begeleiden zij zo goed mogelijk en zo werken zij mee aan een vlotte aflossing van de leningen. Gunstig is dat zij dicht bij de mensen werken en goed op de hoogte zijn van de persoon en de omstandigheden van de aanvraagster. Het risico van wanbetaling kan van tevoren redelijk worden ingeschat en flexibel reageren is mogelijk. en organisatie die vanaf het eerste uur met de Thaise afdeling van de WWB samenwerkt, is het Chom Bung Development Centre. In het gebied rond Chom Bung, een plaatsje ongeveer 150 kilometer ten westen van Bangkok, probeert deze non-profitorganisatie arme boerengezinnen een bestaan en een toekomst te geven. Het Centre wordt voornamelijk gerund door vrouwen. Onder leiding van twee zusters Ursulinen pakken zij de problemen van de ongeveer 250 gezinnen op vele fronten tegelijk aan. Scholing, gezondheid, infrastruktuur en werkgelegenheid zijn belangrijke aandachtspunten. In dit gebied startte de 'Friends of WWB Thailand' — toen nog in oprichting — in samenwerking met het Centre het

E

218

Veeteeltprojekt in Chom Bung: "Melk? Bah!"

proefproject dat de Bangkok Bank moest overtuigen van het nut van deelname aan het Krediet Garantie Programma. Hier ook heeft de Thaise afdeling de meeste garanties voor leningen gegeven. Ik ben uitgenodigd om rond Chom Bung de resultaten van de bemoeienissen van de WWB in de praktijk te bekijken. Eenmaal Bangkok uit — een heel toer in deze wereldstad met zes miljoen inwoners en bijbehorende verkeersproblemen — is het met de bus nog anderhalf uur naar Rachanaburi, waar iemand van het Centre mij zal afhalen. In Thailand is het, wat ze noemen, het "koele seizoen". De temperatuur is 32° Celsius. Ik durf me het hete seizoen niet voor te stellen. Buiten verdwijnt het ene na het andere droge stoppelveld achter de wielen. De rijst is net geoogst; alle velden afgeschoren met minuscule sikkeltjes. In de sloten die af en toe langs de weg te zien zijn, staan mannen te vissen. Tot hun middel in het water zwieren ze de netten om zich heen. De meeste mensen in Thailand krijgen hun dagelijkse kom rijst niet cadeau. Het water staat laag; het is de droge tijd. Glimlachend reikt de "stewardess" van de bus mij een plastic bekertje thee aan. "Thailand, land van de glimlach", denk ik terwijl ik de hitte probeer te vergeten. In Rachanaburi wordt ik opgewacht door 'Sister'. Deze Amerikaanse non woont al dertig jaar in Thailand. Ze spreekt vloeiend Thai maar is gelukkig haar Engels niet vergeten. Zij zal me met de auto naar Chom Bung brengen, zo'n 25 kilometer verderop. We rijden door een gebied dat tamelijk vlak is, met af en toe een heuveltje, niet hoger dan drie meter. Kale plekken met fijne licht-oranje grond wisselen af met droog uitziende grassen en lage struikjes. De raampjes van de auto blijven dicht, want anders zit binnen twee minuten alles onder het licht-oranje stof. Onderweg vertelt 'Sister' dat zij de leiding heeft over het veeteeltproject van het Centre. "Zonder WWB hadden we nooit met veeteelt kunnen beginnen", zegt ze. De modelboerderij waarmee het Centre startte, blijkt het proefprojekt van de Thaise afdeling van de WWB te zijn. "Ongeveer vier jaar geleden begonnen we met de promotie van de melkveehouderij. De opbrengst van de slechte grond hier is voor veel gezinnen niet genoeg om het hele jaar van te kunnen eten. Melkkoeien betekenen voor hen een extra inkomen, dat bovendien het hele jaar door binnenkomt, in tegenstelling tot het verbouwen van gewassen. In eerste instantie richtten wij ons op de vrouwen in dit gebied. De mannen werkten op het land en in de stille tijd trokken zij naar andere gebieden om daar werk te zoeken. De VU-MAGAZINE — JUNI 1986

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen