VU Magazine 1988 - pagina 371

waarom je je anders opstelt; dat is de sociale controle van de comité's. Het is een schande dat Ne Win het socialisme ten bate van een kleine elite misbruikt en het volk laat bloeden." "Het is belangrijk dat de buitenwereld weet van de repressie waaronder het volk gebukt gaat", zegt een van de mannen. Onder deze druk is het onmogelijk om met geestverwanten een tegenkracht te vormen. "Er moet een eind komen aan de burgeroorlog. Dat kan alleen als alle volken van Birma iets in eigen land te vertellen krijgen." Een aantal volken staat niet meer toe dat Rangoon over hen heen walst. Waarom lieten de Birmanen

zo lang over zich lopen? Een van de vrouwen verzucht: "Ne Win is sluw. Zijn ideologie gaat zelfs voor boeddhistisch socialisme door. Hij heeft het Boeddhisme heel goed benut om het verzet te bestrijden, hoewel dat desondanks steeds opnieuw de kop opsteekt. In ons geloof zit een zekere gelatenheid. Het Boeddhisme roept niet op tot strijd. Maar 24 jaar lang is ons de mond gesnoerd. Daar moet een eind aan komen. Daarom moet je weten dat we niet alleen staan." Uit veiligheidsoverwegingen kan de bijeenkomst maar van korte duur zijn. De volgende dag op de markt zie ik Maung Maung Ta voor het laatst. Hij rekent op mij; zijn ferme

naai Democratisch Front, NDF. De volken in het NDF vormen nu een reële bedreiging voor Rangoon. Het Birmaanse leger gaat als reactie over op de 'hamletting' tactiek. Ne Win kondigt regelmatig zijn aftreden aan. Ne Win treedt af als president. Hij blijft voorzitter van de partij; daar ligt de werkelijke macht van het land. 1988: Studentenprotesten nemen in frequentie en hevigheid toe. Volgens berichten is de zwarte handel intussen tot 80 procent gegroeid. Het volk, de Birmanen, slaat - nog ~ met lede ogen de ontwikkelingen gaande. Armoede dreigt. Het NDF voorspelt het einde van de socialistische regering in Rangoon. Mei 1988: Tientallen studenten worden tijdens een demonstratie opgepakt. Veertig van hen vinden de dood. Politie en leger ontkennen schuld. 26 juli 1988: Sein Lwin wordt door de partij tot president gekozen. Hij staat bekend als aanhanger van Ne Win maar heeft al vanaf 1962 de reputatie meedogenloos te zijn. Stevig protest, ook van anderen dan studenten, komt naar buiten. Begin augustus: Studenten, nu gevolgd door het volk in de steden, eisen het aftreden van Sein Lwin en de terugkeer naar een democratische structuur. 4 augustus: Het volk, nu ook opgeroepen door Boeddistische leiders, gaat massaal de straat op en eist het aftreden van Sein Lwin. Leger en politie verliezen controle over de menigte. 8-13 augustus: Er circuleren berichten over het schieten met scherp op demonstranten. Officiële verklaringen melden honderd doden. Niet officiële spreken van duizenden. In een groot aantal steden worden felle gevechten gemeld. 12 augustus: Sein Lwin treedt af. De partij belooft over een week een nieuwe partijleider te benoemen. 19 augustus: Maung Maung, een vertrouweling en huisvriend van Ne Win en minister van defensie, wordt tot partijleider en president gekozen. Het volk vreest de voorzetting van het oude bewind, ondanks de installatie van een commissie die de eisen van opstandelingen nauwgezet moet onderzoeken. De mensen gaan opnieuw de straat op, eisen een meerpartijenstelsel en het aftreden van Maung Maung. Studentenleiders roepen een nationale staking uit. 20 augustus: Duizenden mensen sluiten zich aan bij een 400 kilometer lange protestmars van Mandalay naar Rangoon. D

VU-MAGAZINE—OKTOBER 1988

handdruk spreekt de taal van verstandhouding.

D

e provincieplaats Mae Hong Sorn in het Noordwesten van Thailand ligt op nog geen tien kilometer van Birma. Het merkwaardige feit doet zich voor dat op 'avontuur' beluste toeristen 'vrij' door gebieden kunnen trekken waar Birmaanse verzetsstrijders in Thailand bij famiheleden in vluchtelingenkampen op verhaal komen. Aan de andere kant van de grens wonen 3,5 miljoen Karen. Zij behoren samen met de Shan, de Kachin, de Chin en de Arakan tot de grootste volken van Birma, die sinds de onafhankelijkheid tegen de centrale regering strijden. Na de militaire coup van Ne Win is het land niet alleen economisch naar een dieptepunt weggezakt; het raakte ook internationaal steeds verder geïsoleerd. Volgens de bestuurders was dat bewust beleid, want in de regio streefde het land voor alles een politiek van neutraliteit na. Economisch zou het zich op zelfvoorziening richten. Men wilde het land op eigen kracht ontwikkelen en wenste geen inmenging van buitenaf. De praktijk leerde echter dat de organisatie van het socialistische staatsmodel sterk te wensen overliet; zelfs druk op de bevolking leverde niet de gewenste resultaten op. De industrie kon daardoor niet van de grond komen met als gevolg dat ontwikkelingen stagneerden. Een zwarte handel voor duurzame consumptiegoederen bloeide op. Daar komt bij dat Birma een groot deel van de door zwarte handel beperkte staatsinkomsten zag opgaan aan oorlogvoering met omringende volken.

K

ort geleden zijn echter een aantal ontwikkelingen op gang gekomen die deze patstelling tussen autoriteiten en Birmanen enerzijds, en het Birmaanse leger en de volken anderzijds in beweging hebben gebracht. Allereerst werd twee jaar geleden het Nationaal Democratisch Front, het NDF, geformeerd. Bestreden de volken het regeringsleger eerst onafhankelijk van elkaar, vanaf de oprichting van het NDF treden zij eensgezind op. Het antwoord van de centrale regering liet niet lang op zich wachten. 5

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen