VU Magazine 1989 - pagina 217

tie-onderzoek, bogen op een ongekend succes: binnen zes weken was 98 procent van zijn bedplassende proefkonijntjes zindelijk dankzij deze wektraining die, aldus de promovendus, eenvoudig, snel en relatiefgoedkoop is. Een hoopvol perspectief voor alle ouders die ongaarne, midden in de nacht, hun waterbed uitkomen.

Wiskunde

Foto ANP

De tijd datje op school algebra en meetkunde kreeg, en, bij ontstentenis van een wiskundeknobbel, koos voor een A-opIeiding, is voorbij. De dagen van het klassieke wiskunde-onderwijs zijn geteld, nu blijkt dat een 'heuristische' aanpak meer vruchten afwerpt. Met 'Heuristisch Wiskunde-Onderwijs' - handzaam afgekort tot HWO - is een praktijkgerichte aanpak bedoeld. Men legt de leerhng niet het puur theoretische vraagstuk voor, hoeveel twee min één is, maar kiest een aanpak die aansluit bij de belevingswereld van de pupil: ik heb twee appels en eet er één op; hoeveel ooft rest mij nu? Deze HWO-methode staat haaks op het vertrouwde 'WEDT' (Wiskunde Eerst, Dan Toepassingen). Er blijkt zelfs een mengvorm te bestaan die schuil gaat

VU-MAGAZINE—MEI 1989

Illustratie Aad Meijer

achter de afkorting 'HEWET' (Herverkaveling Wiskunde Eén en Twee). Eén van de weinigen die uit deze methodenstrijd nog wijs weet, is A. van Streun. Wij maken dat op uit het feit dat deze vakdidacticus onlangs op dit onderwerp te Groningen promoveerde. Hij vergeleek het effect van deze methoden op de wiskundige vaardigheid van vwoleerlingen. Traditioneel onderwezen leerlingen wisten wél dat één en één twee is, maar konden die kennis niet dan met grote moeite toepassen op, bijvoorbeeld, aantallen appels. HEWET-leerlingen brachten het er beter af, maar de beste resultaten kwamen op naam van leerhngen die hun wiskundige

vorming via de heuristische aanpak kregen toegediend. Schrale troost voor al degenen die, ten einde raad en noodgedwongen, in het verleden een A-opleiding kozen: ook met praktisch wiskunde-onderricht, aldus Van Streun, krijgt de leerling niet aantoonbaar meer plezier in het vak.

Thuis Van een langdurig verblijf in de bajes wordt niemand beter; een stelling die vrijwel elk weldenkend mens zal kunnen onderschrijven. En alleen met wraaklustige motieven, of vanuit de overweging dat de samenleving zichzelf tegen criminele elementen dient te beschermen, valt het kwaad dat gevangenisstraf heet, nog enigszins te verdedigen. Maar heikel blijft het. Want de ervaring leert dat de meeste misdrijven in de nor worden beraamd. Geen wonder dus, dat al sinds jaar en dag wordt nagedacht over alternatieven voor het archaïsche water en brood. Een chronisch cellentekort en de niet geringe kosten

die het verschijnsel detentie met zich meebrengt, spelen daarbij overigens ook een rol van betekenis. Nieuw is het idee van huisarrest, waarbij de cipier vervangen is door minder kostbare, maar immer alerte electronica. Een uitkomst lijkt het: economisch verantwoord én humaan. Dat hadden wij gedacht. Prof.mr. T.M. Schalken, hoogleraar straf- en procesrecht aan de Vrije Universiteit, denkt er anders over, blijkens zijn referaat tijdens een symposium over 'voorlopige hechtenis', op 3 maart jl. Veroordeelden die, in geval van electronisch huisarrest, de hele dag aan bed en driezitsbank gebonden zijn, worden continu geconfronteerd met de onbeperkte bewegingsvrijheid van hun huisgenoten. Dat is schrijnend op den duur, en kan tot wrijving en famihaire frustraties leiden. Een inbreuk op de privacy en een straf voor de gezinsleden, noemt Schalken daarom deze vorm van penitentie. Hij heeft gelijk. En bovendien: moord en doodslag in gezinsverband, zullen het cellentekort eerder doen tóe- dan afnemen. 39

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen