GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1990 - pagina 40

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1990 - pagina 40

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

Samenstelling: Gert J. Peelen

Blèren 'Lekker laten brullen', was lang het devies inzake huilende babies. Simpel maar probaat. 'Goed voor z'n longen', vond men. En: 'Anders wordt het een papkind.' Deze Spartaanse volkswij sheden, die zo

krachtig bijgedragen hebben aan het succes van de homo sapiens, werden in het begin van de jaren zeventig met de grond gelijk gemaakt. Een periode van verwekelijking trad in toen in '72 de geruchtmakende 'Baltimore huilstudie' publiek werd. Een revolutie in de opvoedingspraktijk, aldus insiders. Want sindsdien is het de rechtgeaarde ouder geraden bij het horen van de eerste snik wiegwaarts te snellen. Direct reageren op elk huiltje, zo leren nieuwbakken pedagogen, zal ertoe leiden dat de aldus vertroetelde zuigeling uit pure tevredenheid vanzelf minder zal gaan huilen. Deze boodschap wordt tot op heden fanatiek uitgedragen door eigentijdse tijdschriften als

Ouders van Nu. Kennelijk misleid door het sympathieke van deze nieuwe opvoedkundige regelgeving, kwam niemand op het idee om de wetenschappelijke onderbouwing ervan nog eens op de proef te stellen. Tót de Leidse pedagoog Frans Hubbard zich op de materie wierp. Hij deed het onderzoek uit '72 dunnetjes over. Zijn conclusie: de 'Baltimore huilstudie' is gebouwd op drijfzand en schijnsamenhangen. En ouders die op elk huiltje reageren, kweken afhankelijke, veeleisende dwingelanden. Goed dat die decadente onzin nu is rechtgezet. Maar intussen zit de samenleving mooi opgescheept met een hele generatie verwende etterbakken die het onmiddellijk

op een blèren zetten als ze hun zin niet krijgen.

Steen Dat het niet bij blèren blijft blijkt uit de resultaten van een onderzoek van een viertal Groningse orthopedagogen. Zij namen 1300 jongeren onder het mes om vast te stellen hoe de jeugd van tegenwoordig reageert op confrontaties met 'sociale grenzen'. Eén op de drie ondervraagden heeft - als het zo uitkomt - volstrekt maling aan normen en regels die de samenleving stelt. En dat aantal groeit. Weinig opzienbarend is de conclusie uit dit onderzoek, dat de neiging tot grensoverschrijdend ge-

VU-MAGAZINE—JANUARI 1990

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 januari 1990

VU-Magazine | 484 Pagina's

VU Magazine 1990 - pagina 40

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 januari 1990

VU-Magazine | 484 Pagina's