GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1991 - pagina 30

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1991 - pagina 30

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

'Wachten moetje dus. En die tijd zinnig besteden aan het klaarmaken van de babyuitzet.' Redactrice Renée Braams over haar zwangerschap.

Over tijd Voor ik zwanger werd heb ik altijd gevonden dat negen maanden in verwachting zijn maar een rare gril van de natuur is. Als je een kind wilde, waarom kreeg je dat dan niet gewoon meteen, waarom moest je daar bijna een jaar op wachten en mee rond zeulen. Ik merk dat vrienden er ook zo over denken. Toen ik vertelde dat ik zwanger was reageerden die ook zo van: leuk hoor, maar wel irritant dat we dat kind pas na kerstmis kunnen bekijken. Ik weet inmiddels beter. Het is heel zinnig dat je zo'n lange tijd moet wachten, voor een kind op de wereld komt. Alleen al vanwege de praktische zaken die geregeld moeten worden: trouwen, de aanschaf van navelbandjes, spenen, draagzakken, een eventueel nieuw huis. Het is ook nuttig dat je alvast went aan het niet alleen voor jezelf, maar ook voor iemand anders zorgen. Niet meer drinken, niet meer roken, tien kilometer wandelen lukt niet meer: het kind wil graag dat je rekening met hem houdt.

H

RENEE BRAAMS

28

et is ook beslist geen overbodige luxe dat de aanstaande ouders tijd krijgen om zich te verdiepen in hoe het allemaal werkt, kinderen krijgen en kinderen hebben. De vader van mijn kind werd honend uitgelachen toen hij op een feestje vroeg: Wat is een wee precies? En hij werd nog meer bespot toen hij het had over die goeie ouwe tijden, toen de vaders op de gang hepen te ijsberen tot de dokter kwam vertellen: meneer u heeft een zoon. Dat heeft hij nooit meer gezegd, en dat mag hij ook niet. Inmiddels heeft hij de literatuur bestudeerd en weet bijvoorbeeld wat er aan de hand is als de vroedvrouw zegt: het hoofdje staat. Het grootste voordeel van die negen maanden wachttijd is dat je ook figuurlijk naar de bevalhng toe kunt groeien. Dat blijkt zo belangrijk dat ik in de zeveneneenhalve maand dat ik al in verwachting ben, nog geen moment heb gedacht dat het zwanger-zijn te lang duurde. Ik vind het ook niet te snel gaan. Ik heb tot nu

toe helemaal niets te mopperen over de tijd.

I

k denk wel dat ik vreselijk ga klagen als de tijd verstrijkt, als het kind na de uitgerekende datum blijft zitten waar het zit. 'Over tijd' raken lijkt mij afschuwelijk. Maar nu zeg ik iets dat absoluut niet mag. Alle deskundigen en alle ervaren moeders die het beter weten, zeggen dat je pas mag praten van 'over tijd' of 'te laat' als de bevalhng veertien dagen na de uitgerekende datum nog niet begonnen is. Een kind dat dertien dagen na de bewuste datum ter wereld komt, is keurig op tijd. Een baby heeft vijf weken lang de kans om op tijd te arriveren. Bijna de helft van de vrouwen bevalt in de drie weken voor de datum waarop je je hebt ingesteld, maar die je ogenbhkkelijk moet vergeten. Slechts vier procent bevalt precies op die dag. Iets meer dan de helft krijgt het kind in de twee weken na die dag en slechts acht procent raakt echt 'over tijd'. Die gaan dan naar het ziekenhuis om de bevalling te laten inleiden, aan een infuus met wee-opwekkende middelen. "Er bestaat geen uitgerekende dag, er bestaat alleen een uitgerekende periode van vijf weken", zo weet de lerares van de zwangerschapsgymnastiek het treffend samen te vatten. En iedere week herhaalt ze, behalve de kunst van het ontspannen ademhalen en de weeëndans, de waarschuwing ons niet te fixeren op die ene dag. Het zal wel zo wezen, maar toch blijft het een ramp als dat kind maar niet komt, terwijl je al logger en stijver wordt, zo hoor ik van vrouwen die dat hebben meegemaakt. De standaardboekwerken die iedere zwangere doorwerkt, zijn vol begrip: als de uitgerekende dag voorbijgaat zonder dat er iets gebeurt voel je je alsof je een feest hebt georganiseerd en er komt niemand, zegt het duizend-vragen-boek van Libelle. En in 'Bevallen en opstaan', het bekendste boek in dit genre, staat meevoelend: "Ook al weet je VU-MAGAZINE—JANUARI 1991

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 1991

VU-Magazine | 500 Pagina's

VU Magazine 1991 - pagina 30

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 1991

VU-Magazine | 500 Pagina's