VU Magazine 1994 - pagina 76

Homeopaath - Ayurveda en Unani-geneeskunde". O m zich te bekwamen in de medische tradities van hindoes en islamieten (Ayurveda en Unani) verhuisde Viëtor met het hele gezin naar India. Over de islamitische geneeskunde schrijft hij een proefschrift. Achter het huis staan hokken met kippen en overmaatse konijnen. Viëtor ziet zelf een naadloze overgang tussen het geven van therapie en het fokken van Vlaamse R e u zen. Hij heeft een band met de hele schepping, en daar horen alle levende wezens bij. Bovendien: "De basis van de geneeskunde is de biologie, het lichaam. Psychotherapeuten die in hun opleiding die lichamelijke component missen, zijn eigenlijk onbevoegde beoefenaars van de geneeskunde."

Wiebe Viëtor God zoekt. Paranormale verschijnselen, zegt Viëtor, zijn tekenen van de schepper, die op de dunne wand klopt die hem scheidt van de mens. Ieder mens heeft zo zijn eigen verbinding met God. Door zijn eigen ervaringen heeft Viëtor meer begrip gekregen voor patiënten met paranormale klachten. O o k hij vindt het belangrijk dat therapeuten niet met hun patiënten in discussie gaan. Viëtor: "Je moet geen concurrentiestrijd aangaan over denkkaders, maar een dialoog opbouwen, waardoor de patiënt kritischer komt te staan tegenover zijn eigen denksysteem. Als de therapeut de realiteitswaarde van paranormale verschijnselen ontkent, betekent dat het einde van de relatie." Het doel van de therapie is niet de paranormale verschijnselen weg te vagen, maar de patiënt te leren ze te beheersen. Iemand die bemoedigende stemmen hoort die hem helpen levensvragen op te lossen, wil daar helemaal niet van verlost worden. Mensen kunnen echter leren dat ze niet willoos zijn overgeleverd aan vreemde machten. Een van zijn patiënten, de vierendertig]arige Peter, liet zich zo sterk leiden door zijn paranormale ervaringen, dat hij in de gevangenis belandde. Peter, een man met een missie, houdt zich al sinds zijn puberteit bezig met het paranormale. Viëtor: "Als twaalfjarige had hij al een afschuw van roken, drugs, alcohol en brommers." Peter voelt zich een messias en heeft wisselende volgelingen. Zijn overtuiging is een mengelmoes van gedachtengoed uit populaire bladen als 'Onkruid', 'Prana' en 'Bres'. Peter werd gearresteerd v/egens een poging tot doodslag. Hij had geprobeerd zijn echtgenote te w^urgen. Zelf zag Peter het anders: hij had haar "als uiting van sublieme liefde tot bev/ustzijn willen brengen, in opdracht van twee astrale begeleiders." Viëtor: "Hij gebruikte die begeleiders om niet met de consequenties van zijn daden geconfronteerd te worden." Peter kreeg ambulante T B R , Viëtor werd zijn behandelaar. In gesprekken die een dag konden duren, probeerde Viëtor door te dringen in de belevingswereld van Peter.

> 3 > &;

30 v u MAGAZINE FEBRUARI 1994

O p keerpunten in zijn leven - en Viëtor heeft watje noemt 'een veelbewogen leven' - hoorde hij een stem die hem een duwtje in de goede richting gaf. Toen hij zich beklemd voelde door een bestaan als 'geneesslaaf' en zijn praktijk als traditioneel zenuwarts wilde opgeven, maar aarzelde voor de financiële sprong in het diepe, hoorde hij een stem die zei: "Ik zou er maar mee ophouden." Het is een stem van buiten hemzelf, telkens dezelfde, leeftijdloze mannenstem. O o k als hij zich niet laat horen, blijft de stem aanwezig. Viëtor: "Het is een doorgaande kracht in mijn leven. Kom ik er niet uit, dan krijg ik hulp." Wie geeft die hulp? "Ik zeg altijd: de jongens van boven. En wat dat zijn, zal me een zorg wezen, daar heb ik geen voorstelling van." Viëtor is een mysticus. Hij beleeft de band met zijn schepper als een intense en persoonlijke relatie. Een wederkerige relatie ook: God zoekt Wiebe Viëtor zoals

De diagnose luidde: een ernstige vorm van ontwikkelingspsychopathie, met psychotische uitingen. "Maar," zegt Viëtor, "in de behandeling schiet ik daar niets mee op." In zijn lezing op het Deventer symposium liet hij zorgvuldig in het midden of de kwaal van Peter paranormaal was of niet. "De patiënt vindt dat zo. Wat ik ervan vind, doet niet ter zake. Zijn systeem is niet geldig voor mij. Ik zeg dus tegen hem: 'Het kan zijn dat jij die boodschappen krijgt, maar daar heb ik geen boodschap aan.'" O o k Viëtor is wel eens overvallen door een herinnering aan een vorig leven. Het overkwam hem toen hij zat te doezelen voor de open haard. Plotseling zag hij zichzelf als een graatmagere monnik in een onderaards gangenstelsel. De tekeningen die hij van die gangen maakte, werden herkend door een kennis die in India was geweest. De kennis liet foto's zien: dat waren ze precies. Viëtor gelooft niet dat zielen van lichaam kunnen wisselen zoals een mens van kleren. Hem spreekt de visie meer aan die zielen ziet als vonkjes van het goddelijke licht, die met elkaar kunnen versmelten en zo toegang hebben tot eikaars kennis. "Je zou kunnen zeggen dat er één groot ervaringsveld is, de opslag van alle weten, waar de mens contact mee kan hebben." En dat hij zichzelf nu juist moest zien als een magere monnik -ja, beaamt Viëtor, dat zal er zeker ook mee te maken hebben gehad dat hij m die tijd een corpulente

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen