VU Magazine 1996 - pagina 130

REPORTAGE

ƒ*%

V V '^

> ^ V-

Begin jaren zeventig zag het er somber uit voor de vaderlandse weidevogels. Het aantal grutto's halveerde, de kemphaan verdween. Maar dankzij de inspanning van wetenschappers, natuurbeschermers èn boeren, lijkt er hier en daar sprake van een voorzichtig herstel. E R I C

E

en avond ergens tussen het einde van een straffe winter en het prilste begin van de lente. De trein rijdt door het Drentse land en ik staar naar buiten. De velden zijn vaalgeel in het lage zonlicht, het ijs ligt nog op de sloten. Een haas rent weg, geschrokken van de langsdenderende trein en een stel reeën spitst de oren, ook al vanwege het lawaai. In een sloot flitst iets roods op. Was dat misschien de snavel van een vroege scholekster? Dat zou me welkom zijn, want ik ga binnenkort m e t een paar weidevogelbeschermers op pad om hun werk te bekijken, en dat lukt natuurlijk niet zonder de weidevogels zelf. Zouden ze vanwege de koude winter besloten hebben maar wat later te komen? Dat zou kunnen, want wat ik aan vogels ontwaar in de invallende sche-

LE

G R A S

mering beperkt zich tot kraaien, kauwtjes en duiven. In de lucht tekent zich de v-vorm af van een koppel ganzen. Geen weidevogels. Het groene bordje waarop is aangegeven dat de uiterwaarden rond de IJsselbrug van Zwolle zijn uitgeroepen tot natuurreservaat staat er verloren bij. Een paar eenden, meeuwen en een enkele gans vertegenwoordigen er de rijkdom van de natuur. Alweer geen weidevogels. Als de trein de bossen van de Veluwe inrijdt is de kans op een kievit, grutto, scholekster of wulp verkeken. Voorbij Putten gaat de zon onder en ik zit te peinzen dat h e t Nederlandse landschap zonder weidevogels kaal en levenloos aandoet. Wat mij betreft mogen ze snel terugkomen uit hun overwinteringsgebieden en dan niet alleen vanwege mijn aanstaande

bezoek aan hun beschermers.

Platgewalst Albert Beintema van het Instituut voor Bos- en N a t u u r o n d e r z o e k in Arnhem spreekt de volgende dag geruststellende woorden. Volgens de auteur van de i m p o s a n t e 'Ecologische Atlas van de Nederlandse weidevogels' hoef ik me geen zorgen te maken: de eerste weidevogels zijn alweer gesignaleerd. Ook dit jaar is het ze gelukt de lange tocht, soms vanuit Afrika, naar het Noorden te malcen. Beintema geeft een opsomming van de problemen die ze hier aantreffen. De belangrijkste daarvan is het intensieve gebruik van de grond, voral door de landbouw. Het begin van de jaren zeventig was volgens Beintema een zwarte periode

WETENSCHAP, CULTUUR et) SAMENLEVING - APRIL 1996

4

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen