VU Magazine 1996 - pagina 188

ten kunststof of worden uitgerust met kozijnen van dik plastic. "Een Grieks beeld", schampert Ibelings, "ga je bij een restauratiebeurt toch ook niet van een glinsterend kunstgebit voorzien?" We lopen de stad in, richting Lijnbaan. Die Lijnbaan was oorspronkelijk als geheel een fraai voorbeeld van bouwk u n s t uit de jaren vijftig en zestig. Misschien, oordeelt Ibelings, hoort de winkelstraat samen met een villa van Rietveld in Ilpendam en het Rotterdamse Hiltonhotel van Maaskant zelfs thuis in de top-drie van bouwwerken uit de jaren vijftig en zestig. "Alhoewel", voegt hij daaraan toe, "het samenstellen van een top-zoveel eigenlijk onzin is. fe kunt hoogstens over een top-honderd praten, want het opvallende van die periode is juist, dat zoveel architecten de moderne bouwkunst in hun vingers kregen en dat ook de mindere goden heel interessante gebouwen afleverden. Vóór de oorlog lag dat anders, een gebouw als de Van Nelle-fabriek was toen een uitzondering." z We lopen tussen de kantoorkolossen door naar De Doelen. De eentonige De Lijnbaan, een creatie van de archi- muur van het theater wordt verleventecten Van den Broek en Bakema. "Deze digd door een marmeren raster. Het winkelstraat past niet meer in deze tijd. " Schouwburgplein, even verderop, was oorspronkelijk een ruim, open plein, maar is inmiddels gevuld met een biosGlinsterend kunstgebit coop. "Dat is tekenend voor de verandering in het denken over ruimte, over De luifel van het PTT-gebouw is drin- de stad", zegt Ibelings en slaat linksaf, gend aan restauratie toe en in de gevel de Kruiskade op. van het gebouw zitten scheuren. Toch ziet Ibelings aanwijzingen voor het be- "De Kruiskade is de expeditiestraat lang dat destijds aan ruimte werd ge- voor de Lijnbaan", vertelt hij, "die tot hecht: "Die luifel betrekt de r u i m t e de eerste autovrije voetgangerspararond het gebouw erbij. De r u i m t e is dijzen ter wereld behoort. Het idee om hier nog een min of meer oningevulde winkels neer te zetten met flats erbobelofte. Later werd dat anders, maar dat ven was ook betrekkelijk nieuw. Leuk vertel ik straks wel. Het is een sculp- wonen in die flats, t r o u w e n s . " Even turaal gebouw, de gevel is ontleed in verderop in de straat staan twee bioskleinere volumes. Het kader dat Kraaij- copen: Lumière en Thalia. "Dat krijg vanger eromheen heeft gezet omlijst je, wanneer je onzorgvuldig omgaat met het fraai en verzacht het gladde en hoe- deze gebouwen." zegt Ibelings en wijst kige. Ik herken er iets in van herwon- naar Lumière. "Het is compleet genen vrijheid, van internationalisering transformeerd doordat andere kleuren, en van vertrouwen in de groei van de spiegelend glas en een enorme lichtbak welvaart. Als je getekende presentaties met reclame zijn aangebracht." van gebouwen uit die tijd ziet, dan heb- Hij is meer te spreken over Thalia, ben die vaal< twee verdwijnpunten, ook maar dat bevindt zich dan ook in de oorspronkelijke staat. "De glazen hal dat geeft weer dat weidse perspectief." Al met al, concludeert Ibelings, is het doet denken aan die van het Centraal s o r t e e r c e n t r u m een interessant ge- Station. Een open bouwwerk, een deel van de openbare ruimte, een deel van bouw en is het de moeite waard om het de stad." Dat zal zo niet blijven. Ook te bewaren. Maar dan verdient het wel Thalia staat op de nominatie voor een een zorgvuldige opknapbeurt en mag aanpassing aan de eisen van de moderhet niet, zoals tegenwoordig maar al te ne tijd en of dat een verbetering betevaak gebeurt, worden verstopt achter kent betwijfelt Ibelings. een nieuwe fagade van glimmende pla- MEI 1996 WETENSCHAP, CULTUUR es) SAMENLEVING

6

Boodschappenkanetje Het Hiltonhotel van architect Maaskant uit het eind van de jaren vijftig staat er goed bij. "Het symboliseert de pogingen van Nederland om mee tellen in de wereld, je moest destijds een Hilton hebben. Om de Hilton-organisatie naar hier en trouwens ook naar Amsterdam te halen, is het deels gefinancierd met Nederlands kapitaal. De naam van het hotel staat er in de originele belettering op. Bij Thalia zie je dat ook, dat maakt zo'n gebouw compleet." De Lijnbaan is een ontwerp van architectenbureau Van de Broek &) Bakema. Een brede straat die met behulp van luifels en vitrines is verdeeld in compartimenten. Een ruimte, die volgens Ibelings onbegrensd is, zonder kaal aan te doen. "Dit gaat b i n n e n k o r t op de schop", zegt hij, "deze winkelstraat past niet meer in deze tijd, al was het maar vanwege het ontbreken van voldoende parkeerruimte. De winkels hadden vroeger allemaal twee verdiepingen, maar een bovenverdieping kost veel personeel en is daarom tegenwoordig meestal afgesloten." "De luifels", waarschuwt Ibelings naar boven wijzend, "zijn niet meer al te stevig, het schijnt dat ze kunnen instorten." Een dame met een boodschappenkarretje, die heeft meegeluisterd, kijkt verschrikt omhoog en haast zich naar een veiliger plek. We lopen naar het Raadhuisplein, waar Ibelings boven de terrasjes een paar gevels van gebouwen aanwijst van de mindere goden van de jaren vijftig en zestig. "Heel aardig", zegt hij, "fraaie balkons, naar voren uitstekende ramen. Fantasierijke oplossingen voor de problemen van dit plein. Of nee, geen problemen. Zo werd er niet gedacht. Architecten en stedebouwkundigen zagen vraagstukken. Dat is tekenend voor het optimisme destijds. Vraagstukken zijn er om op te lossen. Tegenwoordig hebben we problemen. Dat doet zwaarder, pessimistischer aan." Het optimisme van de jaren vijftig en het begin van het daarop volgende decennium, heeft volgens Ibelings niet zozeer te maken met het einde van de Tweede Wereldoorlog, maar met de wederopbouw en de welvaartsstijging die daarmee gepaard ging. We lopen verder en Ibelings wijst naar een gerenoveerd gebouw. "Verwoest", oordeelt hij, "het is niet langer open. Nu is het een dichte doos, die veel te veel massa

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen