VU Magazine 1996 - pagina 30

1350 jonge vrouwen schriftelijk te enquêteren naar hun seksueel gedrag. Van hen onderhielden er 150 seksuele relaties met twee mannen. Deze vrouwen hadden een vaste partner met wie zij het frequentst copuleerden. Zij gingen relatief vaak vreemd rond de tijd dat zij ovuleerden. Als zij vreemd gingen was de kans dat zij klaar kwamen veel groter dan wanneer zij met hun vaste partner vreeën. Bovendien waren de orgasmen met de vaste partner vaak van het verkeerde soort. In zestig procent van de gevallen waarin vrouwen die vreemd gingen een orgasme met de vaste partner hadden, kwamen zij eerder klaar dan hun man. In zeventig procent van de gevallen waarin zij een orgasme beleefden tijdens een vrijpartij met h u n minnaar, kwamen zij kort na hun minnaar klaar. Vrouwen die vreemd gingen bleken in de dagen na hun slippertjes vaker dan gewoonlijk te masturberen (hetgeen de kans op be-

van de man die volgens de ouders de biologische vader was. Baker en Bellis geven een evolutionaire verklaring voor het ontstaan van het orgasme-regime van de vrouw. In het verleden, toen er nog geen voorbehoedsmiddelen bestonden, kon een man de kwantiteit van zijn nageslacht verdubbelen door een seksuele relatie aan te gaan met een tweede vrouw. Voor een vrouw was vreemdgaan alleen evolutionair functioneel wanneer zij hiermee de kwaliteit van haar nageslacht kon verbeteren. Een man kon op twee manieren een positieve invloed op de kwaliteit van haar nageslacht hebben: door de kwaliteit van zijn genen en door haar en het kroost te verzorgen. De man met de beste genen zal niet altijd bereid of in staat zijn geweest de zorgtaal<; op zich te nemen. Als de best beschikbare 'genenleverancier' en de best beschikbare 'zorgleverancier' niet één en dezelfde man waren, kon de vrouw maar het beste de

vruchting met het sperma van hun vaste partner reduceert).

tweede als vaste partner kiezen en zich door de eerste laten bevruchten. Het ligt voor de hand dat de vaste partner dit geen bevredigende regeling zou vinden. Een overspelige vrouw, die haar vaste partner in de waan liet dat hij de enige was die regelmatig de liefde met haar bedreef, zou onder deze omstandigheden selectievoordeel hebben gehad. Zonder dat zij of haar vaste partner het vermoedde, zou het meeste sperma zonder enig effect de vagina zijn uitgestroomd. Het orgasme van de vrouw, zo concluderen Bal<;er en Bellis, zou wel eens zodanig geëvolueerd kunnen zijn, dat zij door de juiste man op het juiste moment kan worden bevrucht.

G E N E N LEVERANCIER

De timing van de seksuele activiteiten van de overspelige vrouw en haar orgasme-regime zouden haar minnaar een relatief grote kans geven haar te bevruchten. Geen wonder dat, toen Baker en Bellis in Liverpool en ZuidEngeland het DNA van enkele honderden kinderen en hun ouders onderzochten, bleek dat ruim twintig procent van de kinderen onmogelijk een nalcomeling zou kunnen zijn

Het themakatern over seiis wordt vervolgd op pagina 37

WETENSCHAP,

CULTUUR

ei> SAMENLEVING 28

-JANUARI/FEBRUARI

1996

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen