VU Magazine 1997 - pagina 150

POËTICA M e t alleen kijken naai het voorwerp maar er uit beleefdheid ook in gaan zitten. Om terug te kijken. Heen en weei.

Niet alleen kijken naai het vooiweip maar er uit beleefdheid ook in gaan zitten. Om teiug te kijken. Heen en weer.

Dat vergt natuurlijk enige oefening: Hoe vaak moet je in een vreemde kamer komen om te zien of er iets verzet, verschoven, verhangen of verplaatst is, iets bij gekomen, iets afgegaan.

Bedekt wit Met hoe weinig kan een toeschouwer toe? wat lengte van zijn snaren, beetje boog van zijn kast, hoek van zijn kam, twee, drie knoppen, vier letters van de naam van zijn makei. Voor de toeschouwer in dit versfragment blijken de aanwijzingen ruimschoots voldoende om in het voorwerp op de keukenstoel een gitaar te herkennen. Die conclusie is mede mogelijk gemaakt door het feit dat hij zo'n ding ook al wel eens van een andere kant heeft gezien: lustig alleen in een etalage of op een podium toen ei iemand bij zat

Kleine velschillen worden meestal lukraak en achteloos in het voiige beeld geschoven. Doosje 5 cm naai links. Geen tulpen maai naicissen. En alles is hetzelfde. Niets is voor K. Schippers zo onbelangrijk dat het over het hoofd mag worden gezien. Goed kijken is een kunst. Vermoeiend ook, maar dat is van later zorg. En soms helpt een bezoekje aan de opticien. Een neveltje zien dat ei niet is, komt dooi een minieme oogafwijking.

Wat de kijker vanuit zijn positie niet kan zien, vult hij dus op basis van eerder ervaringen in - genoeg fragmenten voor de hele gitaar. De ervaring die wij van kindsbeen af opdoen, inaakt ons tot de snelle herkenners en beoordelaars die aan een half woord genoeg hebben. Of - liever gezegd - aan een half beeld. Want méér zien in één oogopslag is ons nu eenmaal niet vergund:

Maai niet merken dat het weg is, als je ter correctie een bril draagt. En verder mag je alleen op wat je met je eigen ogen hebt gezien vertrouwen: Ex-keizerin Soraya bestaat. Ik wist het wel van uit de kiant, maar ik heb het gezien, toen ik tot aan mijn enkels in de zee stond en zij mij op een paard passeeide.

Kijken is optellen in goed vertrouwen: dit is de voorkant van een lepeltje, dan zal de achteikant ei ook wel zijn, ondei dat tafelblad zitten de poten Dat mogen we allemaal gerust aannenren. Maar het gevaar is niet denkbeeldig dat we al te routineus worden in het vullen van de gaten in onze waarneming. Dan verliezen we onze onbevangenheid, raken we bevooroordeeld en worden we oppervlakkig. De poëzie van K. Schippeis vormt een patent middel tegen beginnende bijziendheid. De ons omringende werkelijkheid verdient het om aandachtig en voorkomend te worden behandeld:

Maar zelfs deze waarneming is per definitie onbetrouwbaar. Bij nader inzien is ook dit niets anders dan een observatie uit de tweede hand, een mededeling op pagina 70 van een bundel gedichten, zwarte inkt op wit papier. Dit is alles wat je ziet: bedekt wit. D. Piinsen Van K. Schippers (pseudoniem van Gerard Stigter), die in 1996 de P.C. Hooftprijs kreeg voor zijn verhalen en beschouv^ingen, verscheen bij Em. Querido de tweede vermeerderde druk van een keuze uit zijn gedichten, onder de t i t e l 'Een leeuwerik boven een weiland'. De prijs is ƒ 39,90.

70

wcs

MAART/APRIL

1997

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen