De verflauwing der grenzen - pagina 34
32mij kalme zielsruste; en wat gaf het mij? Een gevoel van krachteloosheid en loomheid. Toen heb ik mij tot Herbart gewend en de veerkracht wedergevonden, die mij begon te begeven" 132). En dit versta ik, want als de grens tusschen God en de wereld wegvalt, en ge dies in de heilige Drievul ...
De verflauwing der grenzen - pagina 15
13Darwin zelf, op Broca's en op von Nageli's inspraak, bij de laatste uitgave van zijn Descent of man en Origin of species^ de ongenoegzaamheid van zijn selectie-theorie toegegeven 43); maar, zonder dat de second-hand wetenschap, in handboek en op burgerscholen, daarom ophield, de geknakte ...
De verflauwing der grenzen - pagina 26
24\ in het reëele leven, onafhankelijk van ons denken, bestaan, j valt geen verwikken of verwegen. W a t e r verzoent ge nimmer I met vuur. E r kan dus van een uitwisschen der grenzen alleen in i onze voorstelling,;in onze beseffen, in onze begrippen sprake zijn; maar het is dan ook van di ...
De verflauwing der grenzen - pagina 16
nooit verademing, nimmer ruste, een leven zonder sabbat. Geen overzien, noch inbezitneming, veel minder genieting van het verworvene. Bij geen punt van den weg aankomen, dan om ijlings van dit punt weer af te gaan. Iets van den sausenden Galop in den „Todtenritt" uit Burgers Leonore 48). Der ewig ...
De verflauwing der grenzen - pagina 35
33 in dichterlijken zin van een Hij, van een Geest, of zelfs van een Oorzaak te reppen. lts mystery overshadows me, but it remains a mystery" 134); dan roert zelfs die agnostieke eerbied mij dieper dan het opdreunen van den Kantiaanschen deun van God, Deugd en Onsterfelijkheid. Maar vergeet niet, ...
De verflauwing der grenzen - pagina 17
15leste alle onderscheid tusschen den Ceder en den Hysop ophoudt te bestaan 55). Maar het sterkst ontwaart ge dit bij het wijsgeerig Pantheïsme, dat principieel en stelselmatig alle thesis en anti-thesis in de synthesis versmelt, en door de bekoring van het denkbeeld der identiteit, u al w ...
De verflauwing der grenzen - pagina 19
17 f schaduwlijnen verflauwd worden. Immers alle onderscheid in ons bewustzijn, ja, het vermogen zelf van ons bewustzijn, óm te onderscheiden, wortelt ten leste in deze primordiale tegenstelling. Denk u haar weg, en het wordt nacht; een nacht bij wier schaduwachtio-e donkerheid alles aan uw horiz ...
De verflauwing der grenzen - pagina 36
34 „braaf" door „fatsoenlijk", „fatsoenlijk" door „net", een woord niet aan u, maar aan uw kleed ontleend, vervangen. En hoe kon dit anders, waar de stoutste denkers onzer eeuw goed en kwaad herleid hebben tot een gradueel verschil; de wet voor het zedelijk leven autonoom door het subject laten g ...
De verflauwing der grenzen - pagina 37
35 wegzonk in aanbidding. Juist tegenover dat mystiek poëtische geldt het wat Herbart schreef: „Es muss der Begriff von Gott als den Vaier der Menseken festgehalten werden. Ein bloss theoretischer Begriff 'ist ohne Werth. Eine blosse Idee ohne Trost 142)." En daarom ik smaad onze eeuw niet, M. H. ...
De verflauwing der grenzen - pagina 38
36 flauwen en straks uitwisschen der grenzen, innerlijk al meer tot ontbinding overgaat, en uitwendig in steeds enger band wordt gekneld? Immers zoo er één is, die principieel tegen het denkbeeld zelf van Evolutie protesteert, dan is Hij het wel, die van den Vader der lichten is afgedaald, om als ...