Filteren
van 44
Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 76
66 hebben gedaan, die op den duur voor zijn gezondheid nadeelig zijn geweest. Schrijft Luther daarentegen in 1516: „confiteor tibi quod vita mea in dies appropinquat inferno, quia quotidie pejor fio et miserior" (ENDERS, Luthers Briefwechsel, I, 76,) dan slaat dit volgens Denifle (t. a. p. I~, 38 ...
Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 77
67 in zijne Adventpredigten over Matth. 21 en Luc. 21, waar hij handelt over de teekenen van de wederkomst van Christus; hij zegt: „ich hab hier viel selbs gesehen, die solch Herzleid und Schrecken nicht kunnten ertragen und derhalb in Verzweifelung fielen fur groszer Furcht und Schrecken, dasz s ...
Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 78
68 Luther als priester gebruikt werden, verschillende citaten aanhaalt, waaruit blijkt, dat de Roomsche kerk in deze gebeden „beinahe ausnahmslos auf den barmherzigen, genadigen Gott hinweist" {Luther, 1-, p. 400), dat er nooit gepocht wordt op de „menschliche Leistungen", waarmede men „den zürne ...
Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 79
69 26). De eschatologische Christus, de „Rex tremendae majestatis", de „Judex qui venturus est" en voor wien „vix Justus sit securus", gelijk de Roomsche kerk in haar hymne Dies irae, dies illa Christus bezingt, trad op den voorgrond en deed het beeld van den Christus consolator wel diep in de sc ...
Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 80
70 goede werken vol bevonden wordt, kon voor Luther geen vertroosting zijn, maar alleen een schrikbeeld, omdat hij met het diep besef van zijn eigen zondigheid, altoos weer gevoelde, hoeveel aan dit „facere quod in se est" en aan deze bona opera ontbrak. Zoo is het psychologisch volkomen begrijpe ...
Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 81
71 Dit bekeeringsverhaal, dat Denifle liet tweede „komediestuk" van Luther noemt (L a. p. 1-, p. 394), zou Luther het eerst hebben verzonnen bij zijn voorlezingen over Genesis 27, in 1540 gehouden. Hij verhaalt daar, hoe hij lang gezocht had naar de beteekenis van wat Paulus zegt in Rom. 1 : 17: ...
Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 82
72 En in de derde plaats wijst Denifle er op, dat dit geheele verhaal door Luther eerst gedaan zou zijn in 1540, dus vijf en twintig jaar nadat zijn bekeering heeft plaats gevonden, terwijl hij vóór dien tijd nooit over de beteekenis, die Rom. 1 : 17 voor zijn geestelijk leven heeft gehad, ook ma ...
Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 83
mmm^mMMmm^Kmmtmr^mmn^mi^mmrmi73 jaar 1542 bij E. KROKER, Luthers Tischreden, Leipzig, 1903, p. 309; en Luther's Psalmencommentaar van 1533 bij Psalm 51, 16 (E. A. op. lat. 19, 130 enz.). Maar hieruit blijkt dan ook, dat Luther, wanneer hij klaagt over het dwaalb ...
Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 84
74 in 1512 en enkelen zelfs vóór zijn aanteekeningen op de Sententiën van Lombardus in 1508. Waar de gevoelens zoo uiteenloopen, kan men hier niet anders dan met groote voorzichtigheid conclusies trekken. Het citaat van Augustinus, waarop Luther zich later beriep, komt alleen voor in Luther's com ...
Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 85
)75verhaal daardoor te sterker. Zelfs kan men nog verder teruggaan, want als Luther in zijn commentaar op de Romeinen bij Cap. 1 : 17 waarschuwt, dat men de justitia Dei toch niet zal opvatten als de „iustitia qua ipse iustus est in se ipso, sed qua nos ex ipso justificamur'' (FiCKE ...
van 44
