Filteren
van 20
Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 154
144 opgeven, of dat de overwinning onmogelijk is. Hierin bestaat het onderscheid, zegt hij, tusschen den homo carnalis en den homo spiritualis, dat de „spiritualis pugnat cum came et gemit, quod non tantum potest, quantum vult", maar dat de „carnalis non pugnat, sed cedit atque consentit" (1, 2, ...
Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 155
i 145 door Denifle zelf meegedeelde citaten p. 229 en v.v. blijkt, hoe gebruikelijk het destijds was, de intrede in het klooster een secundum baptistna te noemen; zie voorts over dit onderwerp WALTHER, Für Luther wider Rom, p. 445 en v.v.; KOLDE, P. Denifle, p. 15 en v.v.; KöHLER, Ein Wort, p. 33 ...
Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 157
UI MS) Luther teeltent telkens protest aan tegen de voorstelling der Scholastieke Doctoren, als zou de justificatio bestaan in een „instantanea infusio gratiae et expulsio peccati", in dien zin „quod totum peccatum simul prorsus expelleretur totaque simul gratia infunderetur" (W. A. 1,43 en 4, 66 ...
Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 156
146 necessaria"; maar hij voegt er terstond aan toe, dat de Pausen beter zouden doen, „ut ea quantum possent, paucissima preciperent", ja dat het „hodie necessarium esset, ut toUerentur dies ieiuniorum et multorum festorum, quia populus rudis ea conscientia observat illa, ut sine iis salutem esse ...
Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 158
148 nifle voorts op grond van dergelijke uitspraken van Luther beweert, dat er in Luther's systeem „vom Austreiben der Sünde keine Rede" is {Luther, I-, p. 465) en Luther niets zou willen weten van een „innerliche Gnade Gottes", die den mensch verandert en heilig maakt, maar de justificatie „rein ...
Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 159
149 maar op de nieuwe aarde, die komen zal, zooals Petrus zegt: „novos celos et novam terram Dominus faciet, in quibus iustitia habitet"; maar ze begint toch reeds met hier op aarde zich een woning in ons te bereiden: „parat sibi interim habitationem peccata sanando" (I, 2, p. 111). De geloovigen ...
Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 161
151 eadem iustitia, qua ille" (I, 2, p. 44). En deze justitia Ctiristi bestaat niet alleen in de „satisfactio sufficientissima" van Christus' offerande aan het kruis, waardoor Hij de „remissio peccatorum" voor ons verdiende (I, 2, p. 129), maar evenzeer daarin, dat hij de wet geheel voor ons verv ...
Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 160
150wordt: „licet peccatum relinquat, ut dum iustificat spiritum, reliquit concupiscentiam in carne" (I, 2, p. 164). Daarom is de geloovige nooit justificatus, maar altoos justificandus: „Ideo nullus Sanctorum se iustum putat, sed iustificari semper et petit et expectat" (I, 2, p. 95), of g ...
Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 162
152 gratie dicimus" (I, 2, p. 206). Alles hangt daarom alleen af van de genade Gods: „Apostolus ostendit, quod immutabili dilectione eius salvamur. Ac non arbitrium nostrum, sed inflexibilem et firmam sue predestinationis voluntatem per hec omnia probat. Ubi ergo nunc est iustitia nostra? Ubi sun ...
Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 163
153 quia non implent legem, non sunt sine concupiscentia" (I, 2, p. 176 cf ook p. 108 en passim). Een gedachte, die Luther in zijn Palmencommentaar reeds aldus had uitgedrukt: „Sic ipse (sc. Paulus) optat inveniri in Christo non habens iustitiam suam. Nam tanta magis abundat gratia et iustitia De ...
van 20
