Studentenalmanak 1960 - pagina 225
E E N A N D E R D A N IK Ik. heb hem lief \oals vogels de dagen en elke dag het licht. Ik draag i^yn hart ^waar en voor o ...
Studentenalmanak 1960 - pagina 226
(maar nee dit onvoorziene zwaluwdoordachte beukeneenzame samenalleen te zijn op pogende wijze de ander te weten en . . . zichzelf).E n men blijft maar meelopen, hardnekkig, wie weet. Medelijden,zo aanwezig, is licht te onderdrukken. Nieuwsgierig reeds volgtmen elke bew ...
Studentenalmanak 1960 - pagina 227
—• Het regent zo. Hij ook al, en ik. Dan maakt hij zich ongeduldig los en loopt hij heen. Men volgtI hem niet meer. Men heeft pijn. (een mondvol eeuwigheid gespannen tussen hem en mij is weer vervaald in ...
Studentenalmanak 1960 - pagina 229
Egocentrische w o r m Verder weten we niets van deze worm. Is hij gehuwd? Zo ja, met wie? Heeft hij het goed? Televisie, bromfiets, A.O.W.? We kunnen slechts gissen. Hoogstens kunnen we zeggen dat hij in zichzelf gekeerd is vanwege de ...
Studentenalmanak 1960 - pagina 23
maart 1 Dinsdag 24e Lustrum L.S.C. - Druklcerij Wed. G. v. Soest, 1878. 2 Woensdag 3 Donderdag 4 Vrijdag 5 Zaterdag 6 ZONDAG 7 Maandag 8 Dinsd ...
Studentenalmanak 1960 - pagina 230
•^Hoofdpijndan schijnt een opstand los te brekenonder de negers van nergensdan dreunt de tam-tam der negersdan vellen de negers zware bomenmet wanhoop slaan zij de bekkensop de hoofden va ...
Studentenalmanak 1960 - pagina 231
Een bronstig Centaur in Zuidlarenwist zicli aan een Sphinxje t e parendoch liij sclirolc zicli onganstoen liij daclrt aan de kanswat voor liroost deze „ v r o u w " hem zou baren.Ruw werd de deurkruk naar beneden geduwd, maar onverstoorbaar ...
Studentenalmanak 1960 - pagina 232
Het corpus delicti spoelt tussen kille kleuren en champagnekoeler-klanken door. Wordt met duistere oogmerken nageoogd door extra-vagant geklede Styxgrensgevallen, door Charon geminacht alszijnde niet solvabel voor het tolgeld, en door de Parnassus nooitbezongen. En het ...
Studentenalmanak 1960 - pagina 233
gegraaid door krachtige ruwe knuisten. Met evenveel ijver wurg-schroeven zij de poorten van hun realistisch animalisme open totde lichtsnelle ontnuchterende climax hen eikaars menselijke carac-terestica weer pijnlijk nauwkeurig doet zien.Triomfantelijk tinkelend kondig ...