Filteren
van 72
VU Magazine 1989 - pagina 147
Historici als Huizinga en liet echtpaar Romein, beoefenden geschiedschrijving op Hterair niveau. Maar sinds de jaren zestig groeiden geschiedenis en literatuur uiteen. Tabel en cijfer telden; mooischrijverij was franje. Maar nu opeens krijgt het verhalend element weer nadruk, en neemt een breed p ...
VU Magazine 1989 - pagina 148
had tot zijn niet geringe trots ook nog een detective op zijn naam staan. Of die trots niet veeleer op de Geyl typerende ijdelheid dan op kwaliteit berustte, blijft hier buiten beschouwing. In ieder geval kreeg Geyl in 1958 de P.C. Hooftprijs voor zijn gehele oeuvre. Het is duidelijk dat voor dez ...
VU Magazine 1989 - pagina 150
IIDe superpositie vanWMHANS TOLHOEK GERTJ. PEELENCreativiteit is in de kunst doorslaggevend. We kunnen niet voorspellen hoe een schilderij in wording er morgen uit zal zien. Maar ook in de wetenschap zijn exacte prognoses soms onmogelijk. Het laatste is een bela ...
VU Magazine 1989 - pagina 149
cus Pley hebben inmiddels bewezen dat ook Nederlanders toegankelijk kunnen schrijven, en werken van literair niveau kunnen produceren, zónder veronachtzaming van een juist gebruik van bronnen en historische onderzoekmethoden. Geschiedenisstudenten krijgen tegenwoordig schrijfcolleges, een studieo ...
VU Magazine 1989 - pagina 151
Zelfoverschatting is wel het laatste waaraan de Groningse emeritus-hoogleraar Hans Tolhoek lijdt. Dat zal ieder die hem ook maar een beetje kent, geneigd zijn te beamen. De superpositie van Tolhoek, uit de kop van dit artikel, is dan ook allesbehalve een verwijzing naar een in eigen ogen vooruitg ...
VU Magazine 1989 - pagina 153
Tolhoek (1923), die behalve in Groningen universitair werkzaam was in Utrecht, Leiden en Baltimore, en die ook enige tijd als onderzoeker verbonden was aan de CERN in Geneve, belicht in dit boekje de sociale en politieke betekenis van wetenschap en kunst. Niet toevallig sieren portretten van vier ...
VU Magazine 1989 - pagina 152
Tolhoek (1923), die behalve in Groningen universitair werkzaam was in Utrecht, Leiden en Baltimore, en die ook enige tijd als onderzoeker verbonden was aan de CERN in Geneve, belicht in dit boekje de sociale en politieke betekenis van wetenschap en kunst. Niet toevallig sieren portretten van vier ...
VU Magazine 1989 - pagina 155
Tolhoek: "Ik ben blij te kunnen zeggen dat ik als kernfysicus nooit aan iets militairs gewerkt heb. Gelukkig bestond daartoe in Nederland ook weinig aanleiding. In Amerika en Engeland was de situatie anders dan bij ons. Daar werden de gevoelens binnen organisaties van dit soort wetenschappelijke ...
VU Magazine 1989 - pagina 154
heel intensief bezighield met wat nü wetenschappelijk frontgebied is: de studie van elementaire deeltjes." Tegelijkertijd begon echter ook zijn interesse in de verhouding wetenschap en samenleving te groeien. "Misschien was het wel zo, dat een soort ingebouwd verantwoordelijkheidsbesef mij dreef ...
VU Magazine 1989 - pagina 156
onder wetenschappers die zich mede verantwoordelijk voelen voor deze onstuitbaar lijkende ontwikkeling. In zijn Groninger afscheidsrede verwoordde Tolhoek deze verontrusting onlangs aldus: "Het jaar 1954 markeert overduidelijk een moreel probleem, dat de wetenschappers niet langer uit de weg kunn ...
van 72
