Filteren
van 79
In de schaduwe des doods - pagina 186
;178 die twee worstelen dan in haar benepen hart tegen elkaar in. eens wil ze voor haar God in de schuld vallen, dan weer neigt het hart om tot een morren tegen God over te slaan. En juist de zonde van vroeger maakt dat de harmonie, dat de vrede, dat de eeuwige Sabbat in haar wilde smart n ...
In de schaduwe des doods - pagina 189
!181 bidt Eome voor haar afgestorvenen. Daarom houdt het voor de dooden. En daarom doen de nabestaanden van den afgestorvene nog allerlei offeranden en goede werken, in stil vertrouwen dat die den afgestorvene ten goede komen, en zijn lijdenDaarommissenverzachten. ...
In de schaduwe des doods - pagina 190
182 Heiligekalmtelijkbaar onzerenstilleernst is de gemoedsstemming,die bij dedooden voegt.Maar juist die stille, ernstige stemming des gemoeds wil niet gekwetst zijn door wat het gevoel deert of hindert.En daarom weg bij het lijk met ...
In de schaduwe des doods - pagina 191
183ken wederkomt, bij de wederopstanding des vleesches, ook die kiem te doen ontluiken. De ziel van wie heenging lijdt onder het intreden van dat bederf en dat indalen in het graf natuurlijk geen oogenblik. Onze ziel heeft een eigen bestaan, dat wel in de schepping aan het lichaam gebonden ...
In de schaduwe des doods - pagina 192
:184•En dat gaat niet toe als een proces, dat vanzelf loopt. Ook de tarwekorrel schiet niet vanzelf uit, maar God brengt dat tarwezaad uit zijn graf te voorschijn. En zoo zal het ook hier wezen. Vleesch en bloed zullen het Koninkrijk van God niet beërven, en zoo mag ook vrij ...
In de schaduwe des doods - pagina 194
186 Dataan de gesprekken; dat ziet ge aan de hulde aan het lijk brengt, vooral bij personen van hoog aanzien en dat hoort ge soms op zoo stuitende wijze bij de toespraken op den doodenakker, als de mensch, wiens adem in zijn neusgaten was, en die nu stierf, in een stralenkrans van glorie w ...
In de schaduwe des doods - pagina 193
185 Zoo ooit dan moetbij de begrafenis het menschelijk hart, moet bij onzer dooden naar het graf het instinct onzer menschelijke natuur spreken. De band, die door den dood werd afgesneden, moet natrekken. En juist in de toewijding en liefde, waarvan we voor onze dooden blijk geven, moet zi ...
In de schaduwe des doods - pagina 195
187 omgezet, om nu al meer beheerscht te worden door den geest van ongeloof en menschvergoding, die in de toongevende kringen aan hetwoord Hetzijn.heeft wel iets lieflijks, na den dood met al zijn medeburgers op eenzelfden doodenakker begraven te worden maar Abraham dacht er ...
In de schaduwe des doods - pagina 196
188Die enkele uitdrukking van „de keure onzer graven" prikkelt tot nadenken, en slaat u in de consciëntie, zoo dikwijls ge de begrafenis uwer dooden maar hebt overgelaten, en de usantiën der wereld gevolgd zijt. Niet pralen en niet prijken moet ge bij uw begrafenissen, om anderen de oogen ...
In de schaduwe des doods - pagina 200
192 zien,datelkeband met mankind of vriend niet buitenuwof vrouw,van vader of moeder,liefde voorGodvanblijve liggen.Eenhart, dat nog gedeeld ligt, is krachteloos. zoolang ge nog eenerzij ds uw liefde voor u ...
van 79
