Confidentie - pagina 47

43 Ik

ge zult mij verstaan.

eu

hoe

las

kalm de gelukkige Guy

heilig

kerkhof werd

Recoara's

naar

nog verder dien avond,

las

vredes

hoe

hij

en vond toen

uitgedragen

woord des

^,Het

deze zinsneê:

las

stierf,

ruischte over de

graven in de welluidende klanken der Engelsche Liturgie, en zoo werd zijn stoft'elijk overschot ter ruste gelegd, onder

van een prachtige kastanje, ^yrendered a home

loover

het

by those words of

Motherchurch

his

— the

molher who

of his steps in his orphaned life'' '). Daar stond ik voor. Ziilk een kerk zag ik nooit en kende ik

had guided each

O, zulk een kerk

niet.

jeugd af onze schreden

^een Moeder, die van der

te bezitten,

het werd mijn heimwee, het

!^'

leidt

werd de dorst mijns levens.

Dat had mij ontbroken. Dat

moest middel

en

En

ter redding zijn,

toen die

juist

bewerkt

door

was,

door

door

toen

beteekenis

dat

was

hij

voor

van

het

Sacra-

van huislijken en openbaren

de indrukwekkende

.^Prayerbook'',

vermaakte,

ideaal voor het ker-

wat ons schier geheel afhandig

de hooge

ment, door de vaste vormen

zalfde

mijn

zorg

geworden,

eeredienst,

.

nog eens het heerlijk boekske doorbladerend, der Kerke omzag, en bespeurde, hoe Guy

ik,

naar

is

..

was mij in dat vluchtig woord geopenbaard.

leven

kelijk

Liturgie en het ge-

nog aan Philipp

stervend

altijd

die voorliefde voor

den

vasten vorm, die hooge prijsstelling op het Sacrament, die

waardeering der Liturgie in mij geworteld, die mij nog tijd

al-

dorsten doet met al de dorst mijner ziele naar een ge-

heiligden Kerkstaat, waarin mijn hart en dat der mijnen, van alle

twistgewoel verre,

de

stille

verkwikking des vredes in

het vaste en eeuwige eener beslissende leiding genieten kan.

Ik

kom

gemeente

om van

dat

mijn

')

maar

werd

der

mij

uit de

jaren mijner bediening.

Een

kwam,

min-

toebetrouwd,

waar

het mijne te geven, dan

ik

met de

ledig hart door het gemeenteleven

„Waarvau

Moederkerk,

mijn derde herinnering, niet meer uit mijn

tot

Academietijd,

die

mocitevol leven."

al al

het

de

stille

bede,

verkwikt en

vreemde was weggenomen door de woorden der scbreden van den wees geleid had door zijn

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen