GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Gysberti Voetii Selectarum disputationum fasciculus - pagina 168

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Gysberti Voetii Selectarum disputationum fasciculus - pagina 168

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

144

D

i

s p.

VI.

De Propagatione Peccati Originalis.

geminum, seu mavis bimembre (si ita loqui liceat) imputatum seu primum, & inhaerens seu a primo ortum quorum illud in uno supposito perdidit universum genus hunianum ordinaria lege generationis ex illo uno propagandum, tanquam culpa originalis totam in sua radice corrumpens inficiensque naturam, atque aeternae promerens felicitatis carentiam, tam primo parenti, quam ejus posterilati, ut loquitur Carthus. in refut. Alcoran. lib. 1. cap. 13. hoc vero in & per communem communis naturae participationem, inficit ac perdit unumquodque suppositum quia secundum liberrimam & justissimam Dei voluntatem, datafnerat justitiaoriginalis Adamo, non tantum ut singulari supposito, sed etiam tanquam Generativo (addo, & foederali) humani generis principio, ut ib. Carthusianus. Decima, Peccatum primum seu imputatum esse causam meritoriam peccati inhaerentis, & consequenter hoc illius esse justam poenam: quod inter & post multos alios dextre explicabat & tuebatur Tilenusin M. S. collalione cum Joh. Corvino, antequam in Remonstrantismuin prolaberetur. Imputationem autem hanc primi peccati Adami communi Christiauismi antiqiii & hodierni consensu teneri, per inductionem probavit peculiari libello Andr. Rivetus tit. Decretum synodi Nalionalis 8cc. habilae Charentoni 26. Decembr. 1644. 8cc. Qui videndus. Nec tamen dissimulandum, manente illa thesi principali, quaestionem nihilominus posse moveri, etiam a nonnullis de facto moveri, inter quos Joh. Maccovius in disp. de Modo quo peccalum originale ab Adamo, ad omnes ejus posleros derivalur anno 1643. Resp. Nicol. Arnoldo Polono, An ideo imputetur, quia singuli in Adamo peccatum illud cum ipso peccarunt an vero tantum ex mero Dei beneplacito ita ut intelligantur singuli peccasse in Adamo non subjective, sed tantum causaliter, quia scil. per illnd peccatum Adami reatus ejusdem subjective in nobus est & consequenter peccatum originale inhaerens cui quaestioni, cohaeret seu subordinatur hypothetica seu textualis quaestio, An Rom. sit exponendum [pag. 1083] in quo. De quibus nos forte aliquando 5. 12. k<p acturi in disp. problematicis. Decima, peccatum originale inhaerens esse simul, sed diverso respectii, & justam poenam propter primum Adami peccatum inflictam; & injustam culpam ; quia debet quisque habere rectitudinem & conformitatem cum lege dispositivam & habitualem, seu inhaerentem inclinatiunem & modificationem, omnium facultatum & virium suarum ad Deo in omnibus semper, prompte, serviendum. Unde non male a Theologis dicitur in singulis decalogi praeceptis, imprimis in decimo, vetari peccatum naturae seu originale inhaerens & contra mandari oppositum ejus, imaginem Dei, seu habitualem rectitudinem, promtitudinem, ac dispositionem ad omne bonum debitum per cogitata, dicta, facta. Quod si dicas, non teneri hominem ad carentiam ejus, quod naturali necessitate illi ab ortu in est & non potest non in esse nec teneri ad ejus possessionem seu habitionem, quod jam antequam nasceretur, in Adamo perditum fuit R. debuisse imaginem ab ipso conesse

:

;

;

;

:

>\>

:

:

Undecima, Peccatum semen, fontem, principium & originem omnium peccatorum actualium: quo respectu vere pieque a Catechesi nostra dictum, nos esse propensos ad omne malum. De quo diximus in dissertatione adversus novatores in Thersile Heautonlim. sect. 1. cap. 5. Duodecima, prius natura esse poenam divinum, quani culpam humanam. Illnd enim praecedit hoc sequitur in signo ratioois, seu ordine consequentiae. Quia enim Dens ita punit (sive juste negando imaservari in

Adamo,

capite

&

radice foederali foederis operum.

illud inhaerens esse radicem,

;

ffinem

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1887

Abraham Kuyper Collection | 401 Pagina's

Gysberti Voetii Selectarum disputationum fasciculus - pagina 168

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1887

Abraham Kuyper Collection | 401 Pagina's