GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Gysberti Voetii Selectarum disputationum fasciculus - pagina 90

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Gysberti Voetii Selectarum disputationum fasciculus - pagina 90

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

Disp. III.

66

DeJureetJustitiaDei.

afflictionis, & alia aeternae mortis quae aeternam abjectionem a facie Dei non tantum, sed & vermem conscientiae, & desperationem, [pag. 393] necessario involvit, subjective scil. si considereturin creatura rationali. Atqui repugnantia est in terminis, si statuatur homo innocens imagint Dei praeditus & legi ac voluntati divinae oonformis idemque mortem infernalem sustinens, hoc est verme conscientiae corrosus, & desperans, immo & blasphemans Deum: nam cruciatus ille, vermis, desperatio, sine intermissione, non est absque blasphemia. Atque hoc praecipuum adversae sententiae argumentum meo quidem judicio quod cum insolubile non sit, facile de aliorum solutione despiciemus. Alii forte ad minorem ejusque probationem quid dicendum putabunt; sed haut oipus.Secunda ratio est, sequetur hoc absurdum, minus licere Deo in hominem innocentem, quam in proprium filiuminnocentem. Resp. Neg. consequentia. Erat enim filius in se justus, & innocens sed imputative & tanquam sponsor potest dici nocens, maledictus scil. propter peccata nostra, quae in se susceperat. Tertia ralio, Si est de jure Dei, ut creaturam innocentem non affligat, ergo justitia ejus hoc exigit. Sed posterius est absurdum ergo. Prob. minor; quia justitia suum cuique tribuit, & nulli suum aufert. Atqui nullum est creaturae suum ad quod tribuendum aut non auferendum Deus obligetur. Resp. Absolute non obligatur Deus ad aliquid dandum: sed bene obligatur adcreaturae non imponendum autinferendum tale quid, quod repugnantiam in terminis involvit. Sic e. gr. non potest homini imponere aut mandare simpliciter impossibile, utscil.potentia, aut j^erfectione, sit aequalis Deo, aut ut sit in essentia sua ejusque praesentia, motu, &c. sicut angelus. Reliquas rationes, quae ibidem adducuntur, quia esserte concludunt de cruciatu aliquo corporali, non vero de morte infernali, & praesupponere videntur veritatem :

:

:

consequentiae majoris, in prima ratione, (qua'm nos negamus) hic praeterimus. II. Probl. An Deus jus habeat obligandi hominem ad aliquid impossibile; idque probeturexemplo Adami autelapsum. Resp. Neg. Erat enimillipossibilisperseverantiain statu innocentiae, in sensu scil. diviso. Nota est distinctio inter causam actu & causam potentia, & rursuoi inter potentiam seu possibilitatem causae, & effectus. Prior Adamo omnino tribuenda cum ealechesi nostra c/uaest. 9. Quod autem a nonnullis subtractio gratiae hic intervenisse dicitur, duriuscule aut ambigue & obscure mihi dictum videtur. Deus enim actu positivo & contrario non magis abstulit homini gratiam primam seu habitualem in creatione collatam. quam angelis lapsis. Sed utrobique negative tantum cessavit ab ulteriori collatione gratiae secundae & subsequentis, confirmantis sc. excitantis & praemoventis ac praedeterminantis cujus necessarius concursus negari non potest, absque luxatione theologiae de Dei prjmitate, scientia [pag. 394], voluntate, gratia, potentia, providentia &c. Si objicias, non fuisse ergo possibilem effectum ex praesuppositione cessationis seu negativae illius deficientiae Dei; concedimus illo respectu non fuisse effectum possibilem in sensu composito: sed negamus inde sequi simpliciter Adamo fuisse impossibilem. Possibilitas enim erat in ordine ad causam secundam, quae pro sua parteluibebatsuffieieutem potentiam sed non in ordine ad causam primam, cujus praecursus adfuturus non erat. Absolute ergo dicendum Adamum potuisse facere cum distinctione dicendum effectum potuisse existere. & non potuisse; diverso scil. respectu: utjam explicuimus. Si quis aliud & tutius quid adferre possit, nec hic ingenium humanum sistendum existimet; utique non invidebimus. Cogitet modo certa & receptis veritatibus Theo:

:

:

logicis

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1887

Abraham Kuyper Collection | 401 Pagina's

Gysberti Voetii Selectarum disputationum fasciculus - pagina 90

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1887

Abraham Kuyper Collection | 401 Pagina's