Gysberti Voetii Selectarum disputationum fasciculus - pagina 235

D

S P.

I

V 1 1. P R

P.

L E

M

A T U

M

I)

E

ME

11

I

H

T

It

I

S

T

I

P

A R S

V.

211

PROBLEMATUM DE MERTTO CHRISTI PARS QUINTA

').

sibi ipsi meritus sit. Praesuppouimus ex supra Hujus disp. thes. 3. Cbristum sibi meritum. Hic quaeritur, quid sibi meritus sit. Esto ergo XXVII. Probl. Au sibi meritus sit gratiam praedestinationis? Resp. Neg. Sive terminum ejus facias gratiam & gloriam naturae humanae qua talis sive gloriam Mediatoris qua talis. Rationes communes pro absoluto & independente voluntatis divinae decreto huic aptari possunt. XXVIII. Probl. Au unionem hyppstaticam, ejusque adjuncta necessaria communicationem idiomatuin, impeccabilitatem; dignitatem & excellentiam humanae naturae, quippe quae a persona divina assumta fuerit, & hypostatice divinae naturae unita? Resp. Neq. 1. Quia meritum illa sequitur, & ex iis resultat ergo uon potest tanquam causa efficiens praecedere illa, sive ordine naturae, sive ordine temporis. Jam vero meritoriam [pag. 278] causam esse causam efficientem procatarcticam, ex Elementis Logicis notum est. 2. Quia Humanitas Christi, aut anima ejus, debuisset unionem mereri per opera priora tempora aut natura. Sed non meruit humanitas aut anima humana per opera qua tempore praecesserint quia non fuit in rerum natura ante unionem h ypostaticam. Quod autem Scholaslici aliqui, & cum iis Becanus cap. 14. quaest. 6. difficultatem hic movent, dato eam exstitisse aut in proprio supposito, aut sine omni supposito & personalitate, quid tum statueudum esset dicimus eos nodum in stirpo quaerere, impossibilia postulata comminisci, & nugaces consequentias nectere. Nec humanitas aut anima humana meruit per bona opera quae ordine naturae antecesserunt quia illa opera debuissent esse opera gratiae. Atqui gratia Christi fuit ordine naturae posterior unione quod vide probatum a Thomd part. 3. quaest. G. artic. G. & quaest. 7. arlic. 13. 3. Quia Unio hypostatica est principium omnis meriti in Christo ergo non potest ea per meritum tale acquiri, Atque haec est communis Scholasticorum sententia. Sed otiose clisputatur ab iisdem, ad 3. quaest. cit. (quos vide apud Zwarez disp. 10.) an potuerit mereri unionem. XXIX. Probl. An saltem haec tria meruerit, aut mereri potuerit. 1. Continuationem, seu perseverantiam unionis.2.Extensionem ejus ad omnes partes materiae, quas paulatim per nutritionem

Videamus nunc quid Christus

1.

dictis part.

3.

:

:

:

:

;

:

acquirebat. 3. llestitutionem unionis, quae tempore resurrectionis facta est in hu-

manitate. Resp. Curiosa haec quaestio tutius omitti, aut in medio relinqui posset. Sed quia Scholastici ad 3. quaest. 2. art. 2. eam ventilant, & occasione praecedentis problematis inter objectiones aut hypotheses proponi potest, & solet. Resp.adl. membrum. Negando. Quia quod ex natura rei debitum est, non cadit sub meritum (confer Problema proxime sequens :) sed perpetua conservatio unionis ex natura rei debita est unioni; Ergo Ad 2. Neg. propter eandetu rationem. Quia illo exteusio seu unio partialis, ex natura rei debita est unioni hypostaticae, & ex vi primae unionis sequitur. Requirit enim primaunio, qua Deus factus est homo, ut omnes partes humanae naturae subsistant subsistentia verbi. Ad 3. conccdendo, quod sicut meruit resurrectionem, etiam dici possit meruisse restitutionem unionis; siquidem & quatenus ')

Ecsp.

Abrahamo Migrodio, Medioburgo-Zelando.

A<l

diem

7.

Decemb.

Anno

1650.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen