Gysberti Voetii Selectarum disputationum fasciculus - pagina 141

D

i

s p.

V.

A n Christus

qua

Mediator

s

it

auouandus?

117

veram adorationis gloriam sed non absolute divinam. 4. Non esse necesse, ut credatur, quomodo Christo mediatori communicatus sit honor adorationis, an secundum naturam divinam, an sccundvun humanam, an secundum utramque. Dum strophas illas detegere & ad exceptioneiu accurate respondere satagunt Orthodoxi, enata est haec quaestio, quomodo respondendum sit ad hoc adversariorum argnmentum; Quae adoratio tribuitur Christo qua niediatori. illa non competit soli Deo qua tali & per consequens non evincit ipsius deitatem & bfioowriov. Sed verum prius, Ergo. Plerique qui controversias has tractant (quod nos sciamus) negant minorem; nonnemo tamen voluit negare majorem. Hinc tandem problema; Quomodo seu sub quo formali Christus adoadorationis cultum competere. 3. Gloriam illam esse

:

randus ? 2. Est ergo hoc quaesitum, seu controversum inter orthodoxos proprie problematicum pertinens ad theologiam non tam theticam seu ecclesiarum nostram, quam ad axpi{3&i<xv scholasticam seu philosophico-theologicam. An & qualis scil. limitatio sit addenda subjecto enuntiationis Christo, cum adoratio de eo praedicatur. (Sic quidem in priori editione hujus disputationis scripseram ; sed infra in pro:

blematis disquiretur, annon accuratius dicendum sit limitationem addipraedicato). Iu re ipsa quidem conveniunt, sed in explicatione, usu, & applicatione terminorum qua & sub hoc formali qua dissentiunt. Habet tamen enodatio problematis usum suum, cum ab adversariis nobis objectum sit; necliceat jam per illos simplici ignorantiae litare, nedum ex contentione aut ignorantia pravae dispositionis qnidquam concedere, ne causae veritatis contra Socinianos vel minimum praejudicemus. Illi enim hic non subsistunt, sed nlterius hoc trahunt, ut tecte innuunt Remonstrantes loc. cil. aperte Sociniani loc. cit. Haut aliter ac evenit in theologico-philosophicis Conr. Vorstii, de Deo in praedicamento, de loco Bc duratione Dei, de accidentibus 8c ;

affectibus in

Deo

Examen

Scc.

plane

seu praecognitio terminorum praemittenda. Occurrit hic priscil. Christus; Deinde praedicatum, scil. Adorandus est Christus, subjectum in ordirie ad attributa sua extraordinariuin. Potest enim persona Christi cum de illa quid praedi-

catur

spectari,

3.

tituli,

subjectum problematis qua mediator. 1. Subjectum nio

;

quatenus

praecise est persona

praecise est persona divinae naturae

humanae Naturae,

aut quatenus

;

& [pag. 522] persona utriconsulendi Scholastici, & recentiores

vel quatenus

usque naturae. De praedicationibus illis Theologo-philosophi. II. Quod ad terminos describentes praedicatum, quia est enuntiatio non pura sed modalis, considera. 1. ipsum praedicatum adorandus. 2. Limitatiouem seu determinationem praedicato additam. Quod ad ipsum praediPer adorationem nihil aliud quam culcatuin adorandus, seu invocandus, nota tura religiosum, seu divinum & Deo proprium intelligi. Distinguimus autem inter adorabilitatem & adorationem. Illa est attributum Dei absolutum, & consequenter proprietas ejus essentialis, sine qua Deus non est Deus. Ista est attribufcum respectivum, quod Deo tribuitur in ordine ad creaturas, & intercedente quadam actione earvun; quod non est essentialis Dei proprietas, quia Deus ab aeterno fuit sine eo, ut bene observat Zanchius lib. 1. de fncarnatione. Illius respectu Deus consideratur (analogice & SreoTpsTug) ut subjectum, inhaesionis (ita loqui liceat; quod SzorpzTTUQ accipiendum) & attributionis & sic problema formandum An Deus qua :

•

:

Deus

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen