Gysberti Voetii Selectarum disputationum fasciculus - pagina 106

Disp. IV.

82

consubslanlialem, 8c

unam

DeNecessitateetUtilitate virtutem 8c potestalem intribus subsistentiis seu Personis

anathema sit. Et pag. 535. Si quis non analhematizat Arium, Eunomium, Macedonium, Apollinarium, Nestorium, 8c Eulychen, 8c eos, qui simUia eis sapuerunt vel sapiunt, talis anathema sit. Videant nunc hodierni Remonstrantici, si qui sint, ICC. quomodo honorem nominis & professionis suae tueantur, cum Societatis Remonstranticae proprium genium & studium in haeresibus & sectis funeslissimis (ut eas vocat Imperator) a toto Christianismo & ecclesiastice & politice proscriptis tolerandis si non interpolandis, calculo suo & patrocinio dignantur. Objectiones & exceptiones, [pag. 477] quaecunque adversus thesim nostram & argumenta hactenus adducta proferri possent, nunc non diluemus, ne studiosis materiam disputandi praeripiamus. Vide infra art. all. thesiS. & 4. Supra thesi 1. & disp. de Articulis 8c error. fundam. ubi putamus abunde fontes solutionum a nobis suppeditatos quos facile erit strophis & <pXua.picu<; omnibus adaptare.

adorandavn,

lalis

>

:

;

PARS DE UTILITATE 1.

Socinianorum Theologia ut

&

II.

PRAXI HUJUS DOGMATIS.

in plerisque

dogmatis Christianis Libertino-Scepti-

& fere nulla est: sic in praxi misere strigosa, vix ultra Senecae, Plutarcbi & recentium Enthusiarum ac Libertinorum, ut & Muhammedistarum moralia ascendens. Remonstrantes quam dextre praxin religionis intelligant & doceant (de lactis ipsorum nobis hic non est disputandum) indicavi in Tractalu meo contra blasphemum libellum Tileni a Remonstrantibus nostrate lingua editum cui nihil post annorum aliquot silentium reposuerunt, quam: Se non capere, aut nescire quid velim. Ago enim in illo tractatu de utilitate nostrae doctrinae de praedestinatione & gratia Dei & de ineptitudine Doctrinae Remonad praxim consolationis & novae obedientiae stranticae ad eandem. At hic non est ager Rhetoricae Socinianae. In Confessione

ca,

:

;

sua usus practicos doctrinae de attributis divinis (quae ibi tractant) seu de uno vero Deo satis fuse annotant: Sed praxin Trinitatis plane praetereunt. An quia utile tantum sit, vero pure pute speculativum (juxta distinctionem Episeopii ia Disput. primlis Disp. 2. lhesi4.) ipsi declarent. Quod cum objecissent ipsis Cl. DD. Professores Leidenses in Censurd Confess. cap. 4. nullum aliud responsum inter multa scommata, & dicteria tulere Apolog. c. 3. fol. 52. 53. quam Usus illos, quos divinitatis conceptus praebet jam ante in capite de Natura Dei f uisse annotatos, nec alios proprios & novos ex personarum trinitate colligi posse. Nos contra statuimus cum orthodoxis, ut omnium articulorum fidei, sic etiam & hujus de Trinitate suos esse :

scil. & peculiares. Sunt quidem omnes articuli fidei una copulativa, (ut de praeceptis legis dici solet) & in concursu ac causalitate sua stant pro causa seu principio uno: sed tamen quilibet seorsim tanquam causae partiales

usus practicos, proprios

seu partes systematis & corporisfidei prosua parte peculiariquadamvi&proprietate agunt, movent, ac promovent ad praxin haut aliter ac corpus organicum tauquam totum collectivum concurrit ad actiones vitales producendas, &nihilominussingu]ae partes in illo toto oncurrunt & quaeque pro sua parte operantur facultate & forma :

<

propria. 2.

Proba-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen