Gereformeerd kerkelijk congres: Drie referaten, op den 11den Januari 1887 in "Frascati" voorgedragen - pagina 43

41

groep

(lerdo

den

die

lieden,

weer wiegelden, en wel zagen dat het moest maar

besluiteloos heen en

toch

maar weekhartige

goedmoedige

van

iii,

moed om

En ook

durven misten.

te

hebben

in dien tijd

deze aarzelaars en l)e.sluiteloozen de hopelooze poging gewaagd,

om

uit

Woord hun gemis aan heldengeesdrift vrij te Maar kwalijk bekwam hun dit, zoo kloek en zoo 1)ondig als

de heidentaal van Gods j)leiten.

de Luthers toen de Erasniussen en de Calvyns de Bucerussen met hun

„Daar staat geschreven" hebben weerstaan! Voor den kenner der is

al Avat

historie

dusver tegen de afwerping der Hiërarchie geschreven wierd

dan ook niets dan vale afdruk van wat toenmalige aarzelaars te boek stelden

lauw gebeuzel. Maar aan hen,

om

;

in de

dagen der Hervorming de

en niet aan ons

het]

is

om hun

gehouden

eer wij tot spreken

zijn,

de gespierde taal onzer vaderen te weerleggen. In de eeuw der Reformatie groef en boorde

men van

diepe graven stuitte

vrijmachtige

verkiezing

rechtstreeks

het

te

te

vrij

op de Eeuwige Verkiezing.

maar

om

voort,

En

uit die

de Kerk des Heeren

liet

door vreemden. Niet in het

wezen en het bestand van

in het onzichtbare ligt het

Christus Kerke, en daarom moei steeds het zichtbare der geestelijk

Door dat

maken, zoo dikwijls ongeloof of ontrouw haar

aangezicht of zelf schond of schenden zichtbare,

diep.

van de Verlosten door den Zoon van God, vloeide

ambt der geloovigen

en

zuiveren

zelf

men

Kerk voor haar

wezen zwichten, en mag omgekeerd nooit één oogenblik,

tot

schade van haar geestelijk Avezen, in overmacht van de zichtbare Kerk berust.

Diep

Gods

in

Genadeverbond, het

recht

liever de

en

in

eeuwige

Verkiezinge,

wezen

het geestelijk

ontspruit de plicht,

om

in

der

zoodra,

den hartader van het

Kerk

zelve wortelt

dus

welke Hiërarchie ook,

Kindermoord van Bethlehem herhaalt, dan dat ze het ons van God

gegeven Kindeke weer

Koning

als

in zijn Israël zou laten heerschen, haar

werpen en zich van onder haar

juk en haar disselboom af

te

en van haar af

als levende

te

zonderen

Kerke Gods. En dat

onze Belijdenis te spreken, niet enkel als de Paus in

uit te

te doen,

Rome

of de Synode in de Koninklijke residentie machteloos toornt, voort te varen,

„al

ware het schoon

zoo, dat de Magistraten

trekken

om met

gebelgd

maar

is

hierin

en Plakkaten

der Prinsen daar tegen waren, ja, dat er het verlies aan hing van ons

leven of ons goed''.

Want wat men alzoo

staan zou,

hier

nu tegenwerpt,

maar toch op ons om

alsof dit in den grond wel allerlei

drogreden

zijn

toe-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen