Eenige kameradviezen uit de jaren 1874 en 1875 - pagina 29

KOLONIALE QUAESTIE.

behooren

heen

geweest,

niet

want

zenden,

te

onze Ijelangen te doen

De

majoor Studer een fooi genoemd. in

den

van den Minister. Daaruit

hem

Over

Wat

met

zich

die

gebruiken

het

gezwegen

alleen op te

is

heb

uit

maken,

bemoeide, dingen deed die

alles

van

de

heeft

Ariftin

Minister van Koloniën

dus stilzwijgend mijne bewering beaamd, dat

en

het tractaat betreft,

de Minister erkend,

heeft

met Broeneï bestond.

A riffin van den inhoud van

al

gebruikte

noodig ware geweest.

als spion, controle

tractaat

een

ik

maar

aangingen en zich dwaas aanstelde.

niet

men hem

was

iemand

Studer

Intusschen,

fooi.,

de daarin voorkomende woorden pleiten zeker

en

niet voor de opvatting

een

ja,

zoo

bij

Ik heb

verdedigen.

Minister zeide,

beetnemen.

zin dat hi] zich heeft laten

de stukken geciteerd,

dat

acht dat het alleszms plicht ware

ik

door een Engelschman, maar door een Hollander

verwikkelingen

zonderlinge

29

nu

dus

het

Is

dat er reeds

niet mogelijk, dat

het tractaat kennis droeg, het naschreef en

ons misleid heeft?

Dat Read beweerd,

Slechts

gebeurde

het

dat

De

zijn.

het

persoon,

waagde

man

^geen serieus

zelf

ik de

Singapore mij voorkwam niet serieus

te

karakter van Read heb

gissing, dat

Na

al

hetgeen gezegd

is,

meen

dit

geen

onderhandelingen in

de

23

op

dat

Maart

de

uitingen

imminent gevaar bestond. Hij niet

want

vast dat, zoo-

het

Minister heeft erkend, Italië ten deele

nog

maar toch van dien aard waren, dat op dat oogenblik geen

onziiker,

we

De

Amerika en

van

mij

bij

leiden kon, er aan ontbrak.

vanzelf tot het ultimatum.

leidt mij

zijn

mogen volhou-

phase waren' getreden,

verdere

serieus karakter, dat tot een casus belli

Dit

gedreven,

fixe

ik te

ook na de nadere inlichtingen van den

Minister over de pogingen van Amerika, staat het

lang

te

ik buiten spel gelaten.

door een idee

hij,

onderhandelingen min serieus maakte, en den.

heb ik niet gezegd, maar

was'',

meer met Amerika

er

te

dan ook op volgen

er

belli.'"

róoest

„Maar

al

hadden

dit

was reden genoeg

Dit begrijp ik niet. Dat satisfactie en opheldering

worden,

heb ik gisteren reeds erkend, maar tusschen en opheldering aan een inlandsch vorst en

het

vragen

een

onverwijlde casus belli ligt voor mij

van

:

rekenen, de expeditie moest toch doorgaan,

was verraad en trouweloosheid gepleegd en

voor een casus

gevraagd

liet

satisfactie

een

onafzienbare afstand.

lic

keer dus tot Amerika en Italië terug.

Agenten

Regeeringen,

dezer

voege uitgelaten, dat

had op

men

wij

ik

stem

althans een oog in

dit toe, 't

zeil

hadden zich

in

dier

moesten houden. Maar

dan, nu de Regeeringen deze agenten desavoueerden, na positie

Atjeh's

reede

te

hebben

genomen,

niet

kunnen afwachten, hoe de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen