Separatie en Doleantie - pagina 61

61

rAffEENIGINO OF /T^ftEENIGING ?

saam geldt, do plicht namolijk der

gemeenschap-

vereeulyiiKj in

pelijke Classicale en Synodale vergaderin<^en.

men

Veroorlove

daarom ook

mij

punt kortelijk

laatste

dit

toe te lichten. Ik spreek in dit opstel van vereenUjing, niet van hereeniging,

en

woord

met een enkel

wil

ook aan den

over deze

strijd

beide wijzen van uitdrukking voor goed een einde maken.

Zoo dikwijls twee

reeksen

pas

1834

sinds

sprake

er

is

van het tot elkaar brengen van kerken,

geïnstitueerde

waarvan

de

eene reeks

en de andere reeks de continuatie

ontstond,

van de oudtijds geïnstitueerde kerken, mag er niet gesproken

is

van

worden

Immers

term.

maar

Jiereenignnj,

kan

herèenigen

is

men

eenig juiste

de

vereenigiug

wat

alleen,

vroeger

één

was; en overmits nu deze beide reeksen geïnstitueerde kerken als

zoodanig

omdat de eene

geweest

één

nooit

eu

zijn,

konden

niet

zijn,

pas later ontstond, zou er niet anders

reeks

kunnen plaats hebben dan vereenigiug.

Hereenmm" zou wat en

de geïnstitueerde kerken aangaat alleen

plaats hebben tusschen de oude geïnstitueerde kerken

kunnen

die door Separatie van haar zijn gescheiden.

de personen,

Overmits

verreweg

echter

het

grooter

aantal

Christelijke Gereformeerde kerken eerst in

den toegang

tot

het heilig

nooit niemh) a cotnplefa, d.

kerken geweest

zijn,

i.

die

van de

leden

nieuwe kerken

Avondmaal ontvingen, en

volle leden

zij

dus

van de oude geïnstitueerde

zou hereeniging door persoonlijken terug-

keer naar het eerst verlaten instituut slechts voor zeer enkelen,

meest zeer ouden van dagen, denkbaar

zou

nooit

dit

beide reeksen geïnstitueerde

de

zijn.

En ook dan nog

een onderwerp van onderhandeling tusschen de

van

kerken kunnen uitmaken, overmits niet de

Christelijke Gereformeerde

kerken,

maar

alleen

personen harer leden hierover zouden te beslissen hebben.

T?nmers wat wel eens door een doctriniiir theoreticus beweerd is,

dat de Christelijke Gereformeerde kerken in die steden en

dorpen,

waar het oude

verplicht

leden

zich

zouden

zijn,

instituut thans tot reformatie

om

zich

te ontbinden,

opdat

kwam, al

hare

weer konden aansluiten aan het oude instituut,

is

een eisch, dien men voor de rechtbank van het Gereformeerde

kerkrecht

nooit

/.al

kunnen

staande houden.

Il'el

zoo

men

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen