Johannes Maccovius - pagina 136

124

vormers wilden een levenden Grod kennen, niet intellectualistisch over Godsideeën en Grodsbegrippen redekavelen. Had de Scholastiek zich altoos op het ^yroc scpx der Kerk en op de Sententiae der Patres beroepen, en aan de rede de

Dogma der Kerk toevertrouwd, de Reformatie stelde thans formeel als principium unicum der Theologie de H. Schrift. Niet alleen thesi, zooals de Doctores dat ook deden, maar evenzeer in praxi. Gods moederlijke zorg voor het

m

Woord en

dat

Woord

alleen

was hun

strijdleuze

om

zich los

te wringen uit de kluisters der verdoolde Scholastiek.

Een machtige factor, hiertoe meehelpende, was het HumaDe Renaissance had niet alleen de diepe gedachten

nisme.

der oude Philosophen doen herleven, uiaar ook weer aan de

menschheid de genieting herschonken van al het aesthetisch schoone in de vormen zoo van kunst als taal, gelijk OudHellas die in het aanzijn geroepen had. De Scholastiek toch had wel de gedachte gegrepen, maar den vorm verwaarloosd. Het Humanisme nu komt voor den zuiveren vorm op, de klassieke talen moeten geleerd en bestudeerd worden. Te karakteristiek om niet mee te deelen is wat Buddeus ons verhaalt, dat toen iemand tegenover Wessel Gansfort zich eens op Thomas Aquinas beriep, deze antwoordde in zijn Humanistische verachting van de Scholastiek: „Thomas fuit

doctor, et ego

sum

lexit, et unilinguis fuit;

doctor.

Thomas

vix latine intel-

ego trium linguarum principalium

mediocrem peritiam adsequutus sum. Thomas vix umbram Aristotelicam vidit; ego Aristotelem cia vidi."

Graecum

in ipsa Grae-

*)

Petrarcha

is

de baanbreker, „seculi sui Phaenix, qui literas

humanitatis, post longa silentia mortuas, ab inferis revocavit", in een tijd dat de

monniken

bij

het afschrijven het

Grieksch niet meer lezen konden, de plaats open lieten en

margine zetten: „Graeca sunt, non possunt legi." ^) Erasmus wordt de Koning der wetenschappen, de Paus te Bazel genoemd. Eenzijdig echter aan den vorm hangende, is het

in

')

Buddeus,

'.)

Ypey,

1.

1.

c, p. 368.

c, p. 130, noot

2.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen