Johannes Maccovius - pagina 262

250

noemen mag,

zijne

polemiek met die met

hem van

dezelfde

Confessie waren. Deze laatste Polemiek behandelt dan zijne

twisten met Lubbertus en Amesius.

§

3.

Maccovius' algemeene Polemiek.

Het worde ons in deze § ten goede gehouden, dat wij de algemeene Polemiek van Maccovius vluchtig behandelen. Hier in detailpunten af te dalen, zou ons te ver van ons doel afvoeren, en ligt ook geheel buiten ons bestek. Allereerst wijs ik dan op zijne „Theologia Polemica" die hij gegeven heeft. Een geschrift van 212 bladzijden, waarin hij de Dogmatiek op eene gansch eigenaardige manier behandelt. Niet zooals men gewoonlijk doet, door een paragraaf te geven en deze alsdan nader toe te lichten. Neen, in zijn Loei een vraag, geeft daarop het antwoord, toont de argumenten aan, deelt dan de obiecties mede die door andersgezinden tegen het orthodoxe antwoord worden ingebracht en ontzenuwt deze. ') Inderdaad heeft Maccovius met zijne Theologia Polemica aan de Theologie een grooten dienst bewezen. Het verheldert door zijn eenvoudigheid en klaarheid het inzicht in de verhij

stelt telkens,

juiste

leert ons

schillende leerstukken. Hij

weten

ivat wij

geloo-

ven. Hij leert ons ons geloof verdedigen tegen de vijanden

en andersdenkenden. Ik wil op één quaestie wijzen.

Pag. 82

')

Om

An

—87

een voorbeeld

Scriptura

Eesp.

handelt over de leer van het Creatianisme

Non

sit

te

geven:

necessaria ad salutem?

sed

absolute

hypothetice,

respectn

se.

mandati

divini. Pontificii negant.

Rationes nostrae sant: I.

2 Tim.

3.

VS.

n. Rom. 15. VS. III. Deus voluit

Non

Obi. I.

16,

scribi

fuit

elenchi. Quia et nos Obi.

Resp.

II.

17.

4.

Verbum suum.

usque ad Mosen. Ergo non est necessaria. Resp. Est ignoratio

tantum ex hypothesi causae

efficientes

dicimns esse necessariam.

Spiritus Sanct. docet interne.

Snbordinata

non pugnant

Inst.

Posita Spiritus

Sanct.

omnes verbum docere

institutione,

reliquae tolluntur. Resp. Minime, quia Spiritui Sancto iam ordinarie per lubet: Ideoque iterum snbordinata non pugnant. (Theol. Polem. p.

2.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen