De Reformatie der kerk moet

De Reformatie der kerk moet en zal tot reformatie van huis en hart, van land en volk leiden, m'ts we ons maar helder bewust er van blijven, dat de reformatie der uitwendige kerk nog pas het begin is.

Kortelijk zegt Ds. Veelo daarvan aan het slot van zijn ., ., Begin van de reformatie der Geteformeerde kerk te Klundert'\ uitgegeven bij J. Vissers aldaar, dit:

Zoo staan we dan aan het begin van de reformatie der Kerke, die de Heere aan onze zorge wilde toevertrouwen. Aan het begin, zeg ik, want wie meenen zou, dat we met de afwerping van het Synodale juk en het terugkeeren tot de Dordtsche Kerkenorde reeds gekomen waren, waar de Heere ons roept, zou zich jammerlijk bedriegen.

De Synodale zuurdeesem zit zoo diep in ons kerkelijk leven doorgedrongen, dat dit geslacht niet zal uitvaren dan door vasten en bidden.

We zijn door onzen God van den zondigen weg der verloochening van Koni ig Jezus teruggevoerd naar den weg der gerechtigheid, om op dien weg dagelijks dieper ontdekt te worden aan onze persoonlijke en gemeenschappelijke ongerechtigheden, om ons wegens onze ontrouw voor Gods aangezicht steeds dieper te verootmoedigen, totdat dit zuurdeeg van ingebeelde hoogheid geheel uit onze personen en kerken uitgetrokken is, en wij zoo onder het juk des Heeren gekomen zijn, dat we ook met ons kerkelijk leven Hem geheel dienstbaar zijn geworden, en de vreeze des Heeren zoo op onze ziele ligt, dat wg onze personen en huizen en kerken geheel stellen onder de tucht onzes Konings, om daaruit te verwijderen al wat niet is naar de reinheid van zijn heiligdom.

Eerst moeten we echter op den goeden weg zijn gebracht, zullen we daarop kunnen voortschrijden. Alle worstelen, zonder verbreking van de banden der ongerechtigheid, is vruchteloos en zonde voor God. De boom moet eerst goed gemaakt zijn, zal men daarvan goede vruchten mogen verwachten

Daarom eindigt de schrijver dit eenvoudig verhaal met de bede, dat het den Heere moge behagen de banden van vele kerken in ons vaderland te verbreken, opdat zij ook in de vrijheid haars Heeren mogen deelen, en weer tot geestelijken bloei geraken.

Wekelijks komen we twee malen in ons Evangelisatielokaal tot eene bidure samen, tot verootmoediging voor 's Heeren aangezicht en gebed om de verlossing der kerke.

Dat er onder allen die bidden geleerd hebben, veel roepen zij, niet tot de menschen, maar tot den troon der genade. Op het noodgeschrei van zijn volk doet de Heere groote wonderen Daarom »gij, die des Heeren doet gedenken, laat geen stilzwijgen bij ulieden wezen, _ en zwijgt niet stil voor Hem, totdat Hij bevestige, en totdat Hij Jeruzalem stelle tot een lof op aarde.”

Van heeler harte zeggen hier alle broederen door heel het land Amen op.

En zoo zal de Heere onze God het ons tot zijns Naams eere doen gelukken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen