Nu het Synodaal Convent

Amsterdam, 27 Mei1887.

Nu het Synodaal Convent van lieverlede naderende is, kan het zijn nut hebben, vooraf het karakter van zulk een Convent eenigszins nader onder de oogen te zien.

Een Synodaal Convent is volstrekt geen Synode. Ook geen provisioneele Synode. Het heieft van een Synode noch den oorsprong, noch de bevoegdheid.

Synodaal heet zulk een Convent dan ook alleen, om reden dat het saamkomt niet uit ééne Classis noch uit ééne provincie, maar uit heel het land.

Zoo kan er dus ook gesproken van een Classicaal Convent en van een Provinciaal Convent, wat ook volstrekt niet zeggen vsril een provisioneele Classis, ol een provisioneele provinciale Synode, maar door zijn naam Convent scherp hiervan onderscheiden blijft.

Zoodra toch een Synodale, Classicale of Provinciale Vergadering zal saamkomen, moet die saamkomen in een bestaand kader; met macht tot handelen; en in een reeds geordend verband.

Daar echter waar zulk een verband nog niet geordend is, en nog eerst gehecht moet, daar doet het Convent dienst.

Convent beduidt niets dan Samenkomst. Een ., ., Samenkomst" nu is een bijeenkomen op losser voet, zonder nog gebonden te zijn, terwijl een Vergadering pas kan gehouden worden, wanneer men weet wie en op welke wijze recht van beschikking en medezeggenschap zullen hebben.

Een Convent strekt dus alleen om uit te maken, of en op welke wijze men tot het houden van wezenlijke Vergaderingen komen zal.

Of die Classicale, Provinciale en Synodale vergaderingen waartoe men hoopt te geraken, provisioneel of duurzaam zullen zijn, doet aan dit karakter van het Convent niets toe of af. Het Convent als zoodanig is niet het scheepke in de vaart hebben, maar het eerst in de vaart breit^en.

En eerst als op zulk een Convent met gemeene toestemming wel overeengekomen is, hoe en op welke wijze men, naar eisch van onze Kerkenordening, zijne Vergaderingen zal aanstellen, kunnen deze, 'tzij provisioneel 'tzij definitief in het leven treden.

Op een Vergadering besluit men in eigenlijken zin, op een Convent spreekt men saam af en komt overeen.

Juist daarom echter is het noodzakelijk, om van stonde aan niet personen, maar kerken in zulk een • Convent saam te brengen.

Immers niet personen, maar kerken moeten overeenkomen, hoe ze voortaan de Vergaderingen door onze Kerkordening geSischt zullen inrichten. En daarom verzocht het Congres dan ook den Kerkeraad van Voorthuizen of deze zich tot de Kerkeraden wilde wenden, om deze te laten deputeeren.

Deze Kerkeraden dienen dan ook hun afgevaardigden, d.i. t& gelasten, volmacht te geven, en te zeggen hoeverre ze gaan kunnen, evenals dit door Staten geschiedt die tot samenwerking zoeken te geraken.

Ze moeten niet maar komen, om eigen denkbeelden uit te stallen, maar om als gemachtigden namens hun Kerkeraden te spreken en te handelen, Regeling van het onder ling verhandeleneinde dit verband in werking te laten treden, ziedaar wat de welomschreven taak van zulk een Convent moet zijn, en eigenlijk moest de afdoening van alle andere zaken wachten, totdat, op deze te leggen basis, de Classes geordend waren, en er een Synodale Vergadering (hetzij dan provisioneel, hetzij definitief) kon saamkomen.

Daar men echter niet gedurig bijeen kan komen, bestaat er geen bezwaar tegen, dat enkele zaken van aanbelang, die dringend van aard zijn, voorloopig en als bij afspraak nu reeds worden geregeld; mits men maar wel in het oog houde dat deze afspraak, hoezeer bindend, niet het karakter van een Synodaal besluit heeft, en men eerst later in een wettige kerkelijke Vergadering tot een formeel besluit kan geraken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen