Uit de Pers.

»Vader Brummelkamp”, gelijk onze broeder uit Kampen wel eens genoemd wierd, schreef ditmaal in de Bazuin, op zijn altoos jeugdigfrisschen toon, dit pittig stukje:

Een gek geval, zeide de Roomsche en ook de Liberale partij, want dan moet Art. 168 toch vallen.

Ik weet er al wat op, zei de vindingrijke Minister Heemskerk :

Laten wij de grondwetsherziening blijven bestempelen met den prachtigen naam van aAlgemeene", maar dat Hoofdstuk er van buiten sluiten. En zie daar, of de Minister misschien ook al gedacht had, dat de 2e Kamer zeggen zou: dat is al te gek, ik kan 't licht eens beproeven en — metterdaad algemeen stemde men er in toe.

Maar de starre Antirevolutionairen dan ?

»Och met die menschen valt niet te ploegen of te eggen”.

Wij doen met hen wat onze zeer verstandige en beminde voorganger de Heeren Burgemeesters van Rotterdam in de jaren 1612—1617, met Ds. Geselius, Fransch predikant aldaar, deden, dien zij eenvoudig door gerechtsdienaren Montpoorteden" d. i. uit de stad joegen, omdat bij niet er toe te brengen was om zoo maar voetstoots heen te gaan.

Men zie over die gebeurtenis het voortreffelijk boeksken »De doleerende kerk van Rotterdam in 1583—1614" door Dr. Geesiuk dezer dagen uitgegeven.

Dr. Geesink bij dezen onzen hartelijken dank voor zijn arbeid daaraan besteed.

Zoo mijne lieve Moeder nog leefde, zou zij bij het hooren van 'tgeen voor 2 eeuwen en thans gebeurt, eenvoudig gezegd hebben :

Och kind, de appel valt zelden ver van den boom. Die partij is alle eeuw door dezelfde. Zij heeft haar eigen wet. Wie daaronder buigt is de beste man, maar die door de lietde van Christus geleid, dat niet kan of wil, die moet gebrandmerkt en zoover mogelijk vervolgd. Zoover mogelijk volgens wet en regel, gelijk Cajaphas zeide: wij hebben een wet en naar die wet behooren wij ons slechts te gedragen. JZoo zij echter geen wet hebben : wel, dan maken zij er een of zij antwoorden op de vraag : maar wat heeft zij (die Marie Antoinette koningin van Frankrijke dan toch gedaan? Gedaan?

Zij behoeft niets gedaan te hebben, maar dat zij een Prinses is (of zich een Prinses noemt!) dat is naar het begin der «vrijheid, gelijkheid en broederschap" misdaad genoeg.

Zoo is het.

In het hart loert de vijandschap tegen het Kruis van Christus, ook in dagen van rust en schijnbaren vrede.

Maar gaat het stormen, dan blaast de wind des daags de booze vonk aan, en vervolgens wordt het een soort sport, nog aantrekkelijker dan de jacht op de haas en op het woudzwijn.

Zoo wordt de vervolgingszucht «hartstocht", en die hartstocht erkent ten leste zelfs geen jachteere meer.

Men vuurt er maar op los en schiet er maar op toe.

Denk aan het deurwaarders-exploit van mannen als Deetman, Geselschap en Krayenbelt, om trouwe, eerlijke onderwijzers, midden in den barren winter broodeloos met vrouw en kinderen op straat te zetten. Het is ontzettend!

Uit Kampen meldt de Bazuin, dat Prof. Brummelkamp er een boeiend woord over de hereeniging sprak.

Heden avond vergaderde alhier de Zendingsvereeniging. Na opening met gebed, het lezen van een gedeelte van 's Heeren Woord en Psalmgezang, werden eenige huishoudelijke werkzaamheden verricht, waarna Prof. Brummelkamp voor de Verg. optrad. Door ZEw. werd den aanwezigen in heldere trekken in herinnering gebracht wat de Heere ten opzichte zijner Kerk voor ruim 50 jaren had begonnen en wat nu in den laatsten tijd was geschied, terwijl duidelijk werd aangetoond, hoe de Heere zijn werk in het leven behoudt, en het laatste in hoofdzaak eene voorzetting is van het eerste, (vaarom wij ruime stoffe hebben den Heere te danken. De vereeniging van de Christelijke Ger. kerk met de Doleerenden kan nog wel in de verre toekomst liggen, maar ook zeer nabij zijn Wanneer God geeft dat men van weerskanten niet langer vraagt, welke fouten of vergissingen men bij de andere broeders meent te zien of haar daarom ter verantwoording te moeten roepen, maar van weerszijden slechts vraagt: oe wij, die de Gereformeerde beginselen in leer, tucht en dienst in praktijk willen brengen, dan zijn wij er «morgen aan den dag." Maar moet A. of B. over een of ander dat achter ligt, nog voor mij of voor « zich verantwoorden, dan ligt onze vereeniging nog in een onzekere en in misschien, o zoo verre toekomst. Geve de Heere ons weldra het eerste. Met den wensch dat God eene vereeniging van alle Gereformeerden geve, besloot spreker zijne rede, waarop, na het zingen van Ps. 126:2, de vergadering met dankzegging werd gesloten.

Volkomen juist.

De vitter en bediller scheidt den trouwsten vriend) evenals de oorblazer.

Heil daagt dan alleen, als ieder de eerste is om zijn eigen dwaling in te zien en gulweg te bekennen.

Dan rijpt er Hefde.

Dan komt er genade.

En dan gaat het maar niet, om onder éen dak te komen, maar om de eere van den hoogen God!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen