De gronden,

De gronden, die men aan de Besnijdenis ntleend heeft, om den Ketterdoop te ontenuwen, of, waar men dien staan laat, een hristenheid buiten het zichtbaar geworen Lichaam van Christus te stellen, bleek ij eenig onderzoek; zoomin nu, als eerijds, steek te houden.

Dit heeft drieërlei oorzaak, waarop we og kortelijk de aandacht van enkele disuteerende broederen vestigen willen.

Het_ eerste punt is dit. Wie de Doopsuaestie, die ons bezighoudt, wil vergelijen met de Besnijdenis, moet niet op den idianiet of Sdomiet, maar moet op/^^aê'/ an Dan tot Bethel zien.

Niet de^ vergelijking met den Edomier, aar wel die met Samaria gaat op.

i) Over het citaat uit Turrètin spreken we niet. Dit , gelijk het hier staat, onvindbaar. Het heet toch Pars 3. . D. O. S ïo. Doch wat is dit? Wat is L. D. O ? it zal toch niet L. XVIII moeten beteekenen ? En dan ogi .SS zijn in Turrètin niet. Wel quaestiones. Maar ok in L. XVIII quaest. lo staan de aangehaalde wooren niet. Voor het overige zal inzage van Turretins cus de ecclesia Doe, De Cock spoedig overtuigen, at Turrètin geheel het gevoelen van De Rerani beaamt.

Immers ook thans wordt dcor niemand beweerd, dat alle Doop erkend moet, maar enkel dit, dat ge te erkennen hebt den Doop die nog als instelling Christi in den naam •van den Drieëenigen God is toebediend. Dus niet den Doop der Unitariërs. Niet den Doop der Vrije Gemeente. Niet. den Doop in Geloot, Hoop enXieide. Kortom niet den Doop' van Edomiet, Moabiet of Ammoniet.

Maar - wel den Doop van de Lutherschen, van de Indèpendenten, van de Methodisten, van de Roomschen, van de Griekschen en voorts van alle sekten die nog aan Jehova vasthouden, zij het ook op afgodische wijs, 'tzij door aanbidding van hun denkbeelden, 'tzij door te knielen voor hun zilveren beelden. Dus wel van Israël in zijn tegenstelling met Jtida.

Ook te Dan en te Bethel waren de beelden opgericht; en vreeslijk toornde de Heere tegen »de zonde van Jerobeam den zoon van Nebat." En toch, onder dit atgodische liep toch nog de eere van Jehova door. Israël diende den Heere wel afgodisch, en wel was het in Samaria de valsche kerk. Maar toch, onder allerlei deksel en aanhangsel bleef er toch nog een genadewerk Gods. Het was niet om het gouden kalf, maar om Jehova in het gouden kalf te eeren, dat het gouden runderbeeldje te Dan en te Bethel boven de altaren stond. En brengt men op die wijs de vergelijking uit haar valsche in haar juiste proportion terug, dan zeggen ook wij: In Edom zoo bij Doop als bij Besnijdenis, niets dan schijn en valsche nabootsing, maar het Sacrament niet.

Daarentegen in Samaria, bij Israel, te Dan en te Bethel, ook onder de diepste verminking en afgodische deformatie, nog altoos, zoo bij Doop als Besnijdenis, het Sacrament.

Ons tweede punt gaat nog verder en strekt om principieel alle vergelijking tusschen Doop en Besnijdenis in deze zaak af te snijden.

En dat wel om deze oorzaak,

De Doop dient als onderscheidingsteeken, of . gelijk onze Catechismus zsgt, om de kinderen der geloovigen van de kinderen der ongeloovigen te onderscheiden.

Daartoe echter strekte de Besnijdenis niet. Dit kon niet, omdat God een volk had uitverkoren, en dus niet de Besnijdenis, maar de geboorte uit dit volk reeds aanwees, wie et toe behoorde.

Eerst toen het nationaal karakter der kerk , wegviel en de volkskerk begraven wierd in Jezus' graf, eerst toen is er oorzaak ontstaan, om door een veldteeken de krijgsknechten Christi van de ongeloovigen te onderscheiden, en zoo komt er een onderscheidingsteeken in den Doop.

Beide Doop en Besnijdenis zijn dus een „zpgel des gêloofs", maar alleen de Doop is merkteeken, om de grens aan te duiden van de heirscharen van onzen Koning. En ten derde, reeds daarom had men nimmer op deze vergelijking moeten komen, omdat ze alleen voor de manlijke leden der kerk doorging en de vrouwen er buiten liet.

Vrouwen wierden niet besneden-Wel bij sommige andere vxjlken, maar niet bij Israël. Hoe kan men dus ooit, waar sprake is Van de teekening en waarmerking van hen die tot de zichtbare kerk hooren, er een Sacrament bijbrengen, dat de helft der aanhoorigen uitsloot?

Onze slotsom is derhalve, dat heel deze vergelijking niet opgaat, deels wijl de Besnijdenis alleen den man, de Doop man en vrouw bedoelt; en anderdeels omdat het merkteeken in de volkskerk in de geboorte uit Abraham lag en niet in de Besnijdenis. En ten andere, dat, zoo al deze vergelijking opging, toch no^it op Edom en Moab moet «gezien, maar op Dan en Bethel, die steeds door, alle profeten gerekend zijn, als ook onder hun afval nog steeds behoor end tot het ééiie volk van God.

Voor dit iaatste nu vragen we de volle aandacht.

Onze verhouding tot de sekten en tot de valsche kerk moet in de Heilige Schrift bestudeerd in de verhouding van Juda tot Israël, van Sión tot Samaria.

Jeztis bij de Samaritaansche vrouw heeft ook in dit opzicht ons nog wel iets anders te leeren, dan het harde oordeel van het Separatisine, met een beroep op Edom, ons wil voorhouden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen