Uit de Pers.

Aan het slot eener hoogst waardeerende beoordeeling van Geesinks Gideon, maakt Doe. Brummelkamp deze opmerkingen :

Hier komt nu wel de opmerking te pas, dat noch de Apostelen, noch die hen volgden, trachtten kerken en kerkelijke goederen mede te nemen en dat is zeker een .zaak van belang. Kwamen hun, vraagt iemand, als de voortzetting vati de kerk, .& & goederen dan niet to En mochten zij die maar zoo in de handen der afvalligen laten ? en - wat daar verder gevraagd kon worden. Het antwoord wordt te Epheze duidelijk uiteengezet. Paulus is daar in de Synagoge. Sommigen worden verhard en beginnen kwalijk te spreken van den weg des Heeren. Wat doet Paulus daarop? «Hij scheidde de discipelen af, dagelijks handelende in de school van zekeren Tyrannus, " en dat.twee jaren lang. Deden wij voor 50 jaar niet evenzoo ?

Wellicht zegt gij: Maar de doleerenden van thans doen dat niet, die schare ziet zich blind op de kerkelijke goederen en verstopt zich daarenboven achter de ' vraag naar zulks onder den naam van «kerkelijke kas". Wat mij aangaat, ik zie ook niet hoe dat kan worden verdedigd, en 't is ook niet de weg der eerste Christelijke gemeente.

Moge de Heere hun oog daarvoor openen, en zij Paulus' en der Apostelen voorbeeld hun ter navolging. Wij kunnen onze vrees niet verbergen dat, gelijk Paulus van de Corinthiërs schrijft, 2 Cor. 11 : 3: Ikvreeze, dat, gelijk de slang .pva door hare arglistigheid heeft bedrogen, ook hunne zinnen bedorven worden om a te wijken van de eenvoudigheid die in Christus is", het , 00k onzen doleerenden broeders evenzoo gaat. Met de belijdenis, in de hand, «dat het ambt aller geloovigen is" zich af te scheiden van degenen, die niet - van de kerk zijn, zeggen zij hoe bnger hoe meer: Neen, wij scheiden ons niet af." Bij de opgaaf wie hunse gemeenten uitmaken, noeraeii zij eenvoudig de duizendtalleè, - die' dcu naam liadden, dat zij tot do l; erk belxoorden; eu in plaats van nu als gemeente van Ciiristus op te treden, stoppen zij haar bestaan weg onder den naam van txSe kerkelijhe kas”

Gelukte het den Satan, in het conflikt te Amsterdam den schijn aan de zaak te geven, dat het het geld en goed vv-as, waarom het hun was te doen, — door en in dat opnoemen van »de kerkelijke kas" in plaats van »kerk", helpen ze hem, vrees ik, en veroorzaken de zaak des Heercn groote schade. Zeer uitdrukltelijk is het waarschuwend woord tegen het ajwijken van de eenvoudightid, die in Christus is Zie, in plaats van die eenvoudigheid, die in Christus is, vinden wij hier zoo juist het tegenovergestelde.

Dit oordeel van Doe. Brummelkamp is treffend juist, indien men een oogenblik aanneemt, dat de zaken staan, gelijk hij ze voorstelt.

Gelukkig echter staan ze gansch anders. Nergens is het onze kerken om de goederen te doen. Waar ze er buiten kunhen, blijven ze er buiten met verheuging des harten. Als de rechter maar uitmaakt: „Alles is voor de Synodale indringers, " zal het ons een pak van 't hart zijn. En in offervaardigheid, om het onthoudene ruimschoots te vergoeden, kwam nog geen kerk te kort..

Al wat in zake de kerkelijke goederen dezerzijds gedaan is, is uitsluitend uit plichtsbesef gedaan; omdat het moest. We zouden wel eens hebben willen zien, als de heilige apostel Paulus kerkvoogd was geweest en een reglement had geteekend, met de belofte, om de goederen nooit te zullen afgeven dan op rechterlijk gewijsde, dat hij zijn eed van trouw dan gebroken had.

Maar dat meent ook Doe. Brummelkamp niet.

Wat hij ten slotte over de Kerkelijke Kas zegt, laten we rusten. Blijkbaar toch denkt hij daar iets van, waar niets van aan is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen