Onze oude broeder Scheltema

Onze oude broeder Scheltema liet dezer dagen verluiden, dat Dr, Kuyper o, zoo onberekenbaren zegen had kunnen stichten, zoo hij met hart en ziel zich aan de 7> ^-^ötoZ/tf^ibeweging had aangesloten, terwijl hij nu om. niet arbeidde en zijn gaven begroef in een steenachtigen grond.

Wat zou Ds. Scheltema wel oordeelen, zoo wij op onze beurt eens klagen gingen: ïHoe jammer toch, dat een man van zoo heilige aandrift, van zoo ongemeene toewijding, van zoo taaie volharding als Ds. Scheltema al zijn levenskracht verspild heeft in het ijveren voor de afschaffing, o, Hoeveel heerlijker vrucht voor het leven der gemeente had zijn optreden kunnen dragen, zoo hij, zonder in deze eenzijdigheid en uitwendigheid te vervallen, op de kanker in den wortel zelf had gelet, en met ons de gemeente Gods weer had zoeken te bouwen op haar historischen heerlijken wortel. Dan zou door een machtig weeropbloeien van Calvijns geest ook weer de vrucht van Calvijns werkzaamheid in onze dagen zijn gezien. Het Puritanisme zou met frischheid zijn opgeleefd, en de drankduivel zou een veel hechter bolwerk tegenover zich hebben gevonden, dan Ds. Scheltema thans in de ï? «^^/? r-schansen van zijn vereenigingen en genootschappen en gezelschappen bood!"

Ons dunkt. Ds. Scheltema zou ons antwoorden: »Zoo moo^t ge niet spreken. Niet allen hebben eenzelfde roeping. Wat gij deedt, kon ik niet doen, zoomin als gij wat ik deed. Een ieder moet te rade gaan met aanleg, roeping en krachten. En ook, uitnemend dat gij op den wortel toezaagt, maar inmiddels waren er duizenden die niet wachten konden, en die ik met de hulpe mijns Gods van de drankzonde afhielp!"

Welnu, laat dit dan ook ons antwoord aan Ds. Scheltema zijn.

De Heraut was nooit enghartig, steeds „ruim van ingewanden", gelijk de Apostel het noemt, en bijna elk optreden tegen zonde en ongerechtigheid en voor de zake des Koninkrijks hebben we gewaardeerd, al was er in de wijze van werken ook scms o, zooveel dat ons tegen de borst stuitte.

En zoo denken we nog.

Voor wat Ds. Scheltema deed hebben we alle waardeering; we zijn er zeker van dat hij veel ongerechtigheid stuitte; en dat er menig persoon en menig gezin is, dat hij redde van veel ellende en veel zonde.

Ook wij erkennen volgaarne, dat de bedwelming een satanische macht is, die vooral in onze dagen zich sterk tegen het rijk van Christus keert.

Meer nog, we stemmen van liarte toe, dat de doorwerking der Calvinistische belijdenis nog lang niet ver genoeg is, om dat kwaad op uitgebreide schaal tegen te staan.

In zooverre dus geen bedenking.

Als echter Ds. Scheltema, met die eenzijdigheid waar het geheim zijner kracht in ligt, van zijn afschaffing een panacé wil maken, en tegelijkertijd door zijn slappe uitlatingen over Christus' kruisverdienste zwenkt naar de jongere Ethischen, dan mogen we niet nalaten op te merken, dat in zijn streven het gevaar van een eenzijdig ascetisme onmiskenbaar dreigt, en dat, volgden allen zijn voetspoo»: , een soort wettisch „raak niet en smaak nxt en roer niet aan" al spoedig onze heerlijke, milde, rijke belijdenis te na zou komen,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen