In de kerk

In de kerk van Ternaard in den ring Holwerd is een ernstig kerkelijk conflict uitgebroken,

Het geval droeg zich aldus toe, Den 26 Februari 1886 verzocht de kerkeraad van Hoogebeintum aan dien van Ternaard om het bewijs, bedoeld bij art. 40 R. G. O., namens 14 ingezetenen van Ternaard. De kerkeraad van Ternaard weigerde dit beslist op gronden, aan het gedrag ontleend. Van hen werd aangetoond, dat hun gedrag de eischen van goede trouw en oprechtheid verkrachtte en van sommigen (bij name genoemd) dat zij zich schuldig maakten aan vloeken, dronkenschap en openbare Zondags-ontheiliging. Eigenmachtig kende de kerkeraad van Hoogebeintum aan deze weigering geene waarde toe en ging tot aanneming over. Het Class. Bestuur van Dokkum, hiermede in Kennis gesteld, maande den kerkeraad van Hoogebeintum tot voorzichtigheid en omzichtigheid. Toch bevestigde de kerkeraad. Bij deurwaarders-expioit gaf hij hiervan kennis aan den kerkeraad van Ternaard. Deze stelde het exploit in handen van 't Class. Bestuur Dit bestuur nam beslissing in eersten aanleg en verklaarde de aanneming en bevestiging van bedoelde personen voor onwettig en nietig (18 Mei 1886), In hooger beroep bevestigde het Prov, Kerkbestuur van JFriesland (4 Mei 18.87) deze uitspraak en besliste dat de aanneming en bevestiging van bedoelde personen een onwettige handeling is en dat de kerkeraad van Ternaard terecht heelt geweigerd deze op onwettige wijze aangenomen en bevestigde lidmaten, als zoodanig in te schrijven in het lidmatenboek der gemeente.

De Syn. Commissie (5 Dec. 1887) vernietigde deze uitspraak wegens gebrek in vorm en inhoud en droeg aan 't Prov. Kerkbestuur van Gioningen de zaak ter eindbeslissing op. Dit bestuur verklaarde de aanneming enz. van 3 personen onwettig en van 11 wettig en gelastte hunne inschrijving. De kerkeraad van Ternaard deed nog een beroep op de Synode; dit werd afgewezen op grond, dat de beslissing van 't Prov, Kerkbestuur van Groningen een eindbeslissing was. De kerkeraad van Ternaard stelde het Class. Bestuur van Dokkum met dit beroep in kennis en verklaarde niet overtuigd te zijn van de wettelijkheid der eindbeslissing en bracht als nieuw bezwaar tegen de bevestiging in: deze was niet geschied overeenkomstig art. 39 R. G. O. Een der bedoelde personen toch had den kerkeraad van Ternaard (5 Juni 1888) verklaard: „niet te weien noch te gelooven, dat de drie vragen in geest en hoofdzaak gedaan waren”.

Het Class. Bestuur verklaarde niet in discussie te treden en gelastte de inschrijving vóór 16 Sept. 1888. Eene commissie uit et Class. Bestuur trachtte toen mondeling en kerkeraad tot inschrijving te bewegen. Deze bleef de wettelijkheid der eindbeslissing bestrijden en wees nogmaals op het nieuwe bezwaar tegen de wettelijkheid der bevestiging ingebracht. Den 22 Oct. 1888 is daarop de geheele kerkeraad geschorst voor den tijd van zes weken; de predikant met behoud van trakteraent.

­ Op dit conflict dient de aandacht gevestigd.

Het geval is zoo kras mogelijk. De persoon in quaestie had verklaard „niet te weten noch te gelooven, dat de drie vragen in geest en hoofdzaak gedaan waren.

Zelfs het Synodale minimum ontbrak dus. Toch wierd inschrijving bevolen.

Gelukkig vond de kerkeraad en met hem Ds. Rijnenberg toen toch den moed, om te weigeren. En nu zijn ze geschorst. Wat nu?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen