Voor Kinderen.

KERSTFEEST.

Wat is het, wel beschouwd, nog kort geleden, dat we de laatste maal over dit feest gesproken hebben. Hoeveel lezers zijn er niet, die zich reeds een 6 of 7 Kerstfeesten kunnen herinneren — al is 't ook niet zoo nauwkeurig — die zij beleefd hebben. En toch worden we dat feest niet moe, en verheugen er ons telkens over, als 't weer aanbreekt.

En dat is goed. Wg zijn reeds .verblijd als we den dag herdenken, waarop *een onzer vrienden of bloedverwanten werd geboren. Hoeveel te meer dus moeten we met vreugd en eerbied telkens wederom gedenken de geboorte van Hem, die meer is dan alle mensch, den Heere Jezus Christus, den Zoon van God, mensch geworden voor ons.

Doch nu zien we ook al aanstonds wat he eigenlijk zegt Kerstfeest te vieren. Als vader of moeder hun geboortedag hebben, zijt gij verblijd, omdat vader of moeder dit geluk te beurt valt, 'twelk ook voor u een geluk is. Al zijn er op zulk een dag ook vijftig andere menschen jarig, dat maakt u niet blij. En eveneens denkt ge er niet aan u te verheugen, als er morgen of overmorgen wie weet weer hoeveel menschen jarig zijn.

Wat blijkt hieruit?

Dat het feest van iemands geboorte alleen dan een feest voor ons is, als we in hem belang stellen, als we hem lief hebben.

Dat is, vooral nu het Kerstfeest komt, wel te bedenken. Het Kerstfeest, dat is Christusfeest, is een tijd van herinnering aan en blijdschap over de geboorte onzes Heeren. Wel heeft de Heere God niet zelf dien dag ingesteld en is het ook misschien niet de rechte tijd, 'maar we zouden daarom het Kerstfeest niet willen missen. Doch nu komt de vraag: Wat gaat ons dat feest aan? Is ons hart vol van allerlei dingen, behalve van de hemelsche en eeuwige? Heoren we liever de eetbel dan de kerkklok? Leven we maar voort zonder te bidden, behalve als het zoo behoort bij het eten en het slapen gaan ? Denken we eigenlijk maar liever niet aan den Heere Jezus, en zijn we bevreesd voor den Heere God, die alles ziet?

Dan, vrienden, is eigenlijk het Kerstfeest voor ons niet anders dan heel gewoon 25 en 26 December. Want we hebben Hem niet lief, tot wiens eer en heerlijkheid dit feest is ingesteld, door die Hem dienden Die. dagen beteekenen dus alleen iets, ' als de Heiland voor mij iets beteekent Het is zeer wel mogelijk dat gij nog niet kunt zeggen: »Ik heb den Heere lieP', of als Maria u kunt verheugen in God uw Zaligmaker. Wanneer wij maar den Heere willen zoeken en luisteren naar den Heiland, die de kinderen zegende, dan is ons hait ook reeds toebereid om het Christusfeest te vieren. En hoe meer zijn liefde in ons hart is uitgestort, hoe beter we dat zullen doen. Doch de onverschilligen en die niet naar de stem van den Heere Jezus hooren — hoe zouden die Zijn feest vieren?

Maar zult gij zeggen : er zijn toch menschen en kinderen genoeg die den Heere niet vreezen, ja soms haast niet van Hem gehoord hebben en die vieren toch ook Kerstfeest.

Luistert eens.

Lang geleden leefde in Duitschland een man, die geen werk kon krijgen, en dus op reis ging om het te zoeken. Na vele dagen kwam hij in een ander land. Juist werd in een dorp een groot feest gevierd. Er hingen vlaggen en aan groote tafels werd al 't volk onthaald. De man wist niet wat dit beduidde, maar hoe verbaasd en verheugd was hij, toen iemand op hem toekwam en hem zei ook plaats te nemen. Hij at en dronk en was vroolijk als de anderen. Waarom ? Wel die lieden waren het omdat hun koning jarig was, maar de vreemde man die 't zoo goed trof, wist dit niet; 't was ook zi; n koning niet. Hij verblijdde zich om de bijkomende, goede dingen.

En zoo gaat het velen menschen en kinderen op het Kerstfeest. De een is blij om de vrije dagen; de ander om zijn vacantie; een derde wijl hij uit de stad gaat; een vierde omdat hij hoopt te smullen, een vijfde verwacht wat te krijgen en zoo al voort. Dat zijn nu op zich zelf en als het niet te ver gaat, geen kwade dingen, maar bijkomstige, niet de hoofdzaak. En wie zich daarom alleen verheugt, dien gaat het a!s den man van wien ik sprak, 't Is niet zijn Koning in wien hij zich verheugt. De vraag is, of hij dien Koning wel eens kent.

Dat laatste behoeven we bij de vrienden en vriendinnen, die dit lezen, gelukkig niet te vragen. En dat is een groote zegen, waarvoor zij den Heiland hartelijk mogen danken. Maar weet wel, kennen en kennen is twee. Ik ken keizer Augustus en de stad Peking, d. w. z., van allebei heb ik wel eens wat gehoord of gelezen. Maar ik denk aan hen niet, dan wanneer 't noodig is. Doch ook ken ik mijn broeders en zusters. Zij hebben tot mij gesproken en ik heb hen geantwoord. Wij kunnen elkaar niet vergeten.

Dat is een geheel ander kennen, en zoo, maar nog veel sterker, bedoelt het de Heere, als Hij spreekt van die Hem kennen. Dan is zijn stem door ons gehoord en heeft ons hart er antwoord op gegeven.

Die kennis zij allen lezers en lezeressen toegebeden. Bezitten zij die, dan is hun Kerstfeest een heerlijke tijd, «vroolijk en zalig", gelijk het lied zegt. En wie van deze kennis nog niet kan spreken, die haaste zich en stelle niet uit om den Heere zijn onwetendheid bekend te maken en Hem te vragen om een nieuwen geest en de ware wijsheid, die ons ten eeuwigen leven voert. De Heere wil 't ons geven, en dat al, om den wille des Heeren Jezus Christus. Daarom verheugen we ons, dat Hij in de wereld is gekomen, door Wien God ons alles rijkelijk schenken wil, door Wien wij tot. God gaan en volkomenlijk behouden worden. Want wat wij ontvangen, ontvangen we door Hem.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen