Jngezonden Sukken.

{Buiten verantwoordelijkheid van de Redactie)

Naar aanleiding van hetgeen ik schreef in No. 12 van Fetahja, ontving ik een tal van brieven. In sommige van die stemden medeleden der Ned. Geref. kerken gehed of gedeeltelijk in met mijne bezwaren en bevestigden die door mededeelingen uit hunne kerken.

Andere broeders daarentegen betreurden wel met mij sommige zaken, maar gevoelden zich geërgerd, dat mijne klachten niet ter rechter plaatse waren gebracht.

Het doet mij leed dien broeders ergernisJie hebben gegeven, en het is mg behoefte hun te verklaren, dat de genoemde feiten vrg lang zwaar op het hart hebben gelegen en dat hart zich eens ontlasten moest; dat in 't verborgen veel gestreden en geworsteld is, en ik ze niet uitsprak om iemand te treffen, maar omdat naar mijne overtuiging de kerk niet gebaat wordt door vergoelijken en bedekken, maar belijden voor God, doch ook voor vriend en vijand, plicht is.

Meer nog smartte mij, dat wat ik schreef, door bladen, vijandig aan onze kerken, is misbruikt, dat ik van sommige tegenstanders brieven met lofverheffing ontving, zelfs eene, waarin ik bezworen werd tot het Hervormd genootschap terug te keeren. Meer pijn verwekt van die zijde lof dan smaad.

Ik moet daarom openlijk verklaren, dat de hoofdbeginselen dezer reformatie mijn geheele hart hebben; dat ik Gods genade daarin erken, dat Hij ons leiders gaf, met zoo rijke gaven toegerust (al wil ik ook mijn persoonlijke vrijheid niet aan banden gelegd zien, en mij het recht niet laten ontzeggen om op de toestanden der kerken het oog te houden als belangstellend lid), dat ik weet, hoe elk begin met vele moeielijkheden te worstelen heeft, en niets onder de zon volmaakt is.

Wat mijn hoofdbezwaren betreft, bedenke men, dat die daarvan het gevolg zijn, dat men in onderscheidene classes zich niet heeft gehouden aan hetgeen in de synodale vergaderingen werd besloten, en in die punten mijn schrijven een strijden was voor de gestelde bepalingen.

Van harte hoop ik, dat, wat mij zoozeer geslingerd heeft en zooveel droefheid heeft veroorzaakt, op de aanstaande Synode zal worden behandeld, tot welk einde ik mijn bezwaarschrift hoop m te dienen.

Mocht de Heere het daartoe leiden, dat wij in plaats van ons volmaaktheid toe te kennen, in de schuld vielen voor Hem, bij wien genade en wijsheid te vinden is, en er perk worde gesteld aan hetgeen onze kerken tot eene bespotting der vijanden maakt en hartelijke vrienden onzer reformatie van haar vervreemden zou.

F. P. L. C. VAN LINGEN,

Zetten, 1 Jan. 1889.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen