Voor Kinderen.

DE WOLKEN.

Met uitzondering van de blinden, is er niemand, die niet wel eens wolken heeft gezien, vooral in Nederland. Ze hangen dan ook zoo hoog boven onze hoofden, dat niets in den weg staat om hen te bekijken. En zij komen zoo Taak en zoo onverwacht op, dat we wel eiken uitgaansdag eens even vooraf een oog naar de lucht slaan, om te zien hoe 't daar geschapen staat Menigeen gebruikt zijn regenscherm meer dan zijn wandelstok.

Evenwel, hoeveel menschen er ook wolken hebben gezien, en hoevelen er ook uit begoten zijn, toch is 't getal klein van hen, dlo iets van die wolken afweten. Nu, dat is dan ook niet zoo gemakkelijk, want men kan er niet even bijklimmen, en als de wolken heel dicht bij komen veranderen zij in iets dat geen wolk meer is. Toch is er over de wolken heel veel te zeggen, meer dan een heele Heraut bevatten kan. We zullen dus hier maar eens over enkele dingen spreken.

Ieder, die de lucht, wanneer zij niet helder was, wel eens opmerkzaam heeft beschouwd, moet hebben opgemerkt, hoe er groot verschil in de wolken is. Soms zijn ze wit en liclit als veeren, dan weer grauw en zwaar; nu hoog dan laag. Ook hebben ze allerlei vormen. Hier lijken het bergen, ginds torens, wat verder weer kan men er allerlei gedaanten in zien als van reusachtige dieren enz. En hoe verschillend zijn de kleuren. Donker, licht, en als de zon er doorspeelt purper, blauw, met gouden en zilveren randen. In één woord, de wolken leveren ons nu een geducht, dan weer een heerlijk gezicht. En wel mogen we met den psalnidichter uitroepen:

»Gij zoldert in de wat'ren Uwen troon. De wolken, steeds gereed op Uw geboón; Op 't hoogst vereerd, daar zij haar Koning dragen.

Verstrekken U als tot een zegewagen." (Ps. 104).

Als we met opmerkzaamheid op verschillende lijden de lucht beschouwen, dan zullen we merken dat er drieërlei wolken voorkomen. Vandaar dat men hen in drie soorten heeft verdeeld, al naar de hoogte waarop zij in de lucht zweven. Want, al zijn de wolken in den regel ver genoeg, dat niemand er zijn hoofd aan zal stooten, zoo hangen ze toch soms zeer laag, b. V. als het mist.

De wolken die het hoogst zweven hebben R van de geleerden den naam Cirri gekregen, S van 't woord Cirrus of haarlok, omdat zij er ( T als haren, vederen of zoo iets uitzien.

De middenste wolken, tusschen de hooge en de lage in, om zoo te zeggen, heeten Strati, d. i. laagwolken omdat zij zich zoo uitstrekken als een band of laag. Eindelijk komen de laagste wolken, de regenwolken. De Laüjnsclie naam voor zulk een wolk is nimbus.

De hooge wolken of Cirri, zijn die zachte, witte, vlokkige, die ge ook in deze dagen wel zien kunt als 't een poos, mooi helder weer is geweest. Zij blijven altijd op een grootcn afstand van ons; lager dan 15, 000 voet komen ze nitt voor. Ook hebben ze weinig verschil van gedaante. Soms bestaan zij in lange, smalle witte strepen, die in dezelfde richting liggen als de wind is, maar aan het eind daarvan" afwijken.

Op andere tijden weer vertoonen zich de bovenwolken als tallooze witte vlokken, in menigte bijeen, en liggende in dezelfde richting als de wind. Men kan ze dan 't best vergelijken bij het zilverachtig zeezand, als het door den vloed geribd is.

Maar al lijken ook de Cirri zeer veel op elkander; al schijnt ook de eene dier wolken ongeveer net als de andere, volkomen gelijk zijn er geen twee. Gelijk in: al des Heeren werken, heerscht ook" hier de grootste verscheidenheid. Een goed kenmerk zijn de scherp geteekende randen, zoodat men volkomen de grenzen der wolk kan bespeuren. Ten derde komen zij altijd in groote menigte voor, gelijk de sterren. Ten vierde hebben zij een zeer zuivere kleur. Bij zonsondergang kan 't gebeuren dat de bovanwolkjes de prachtigste tinten aannemen, van zilverwit ofparelgrijs tot gepolijst goud of licht rooskleurig; dan weder zijn ze karmozijnrood of schitteren als purper.

( Wo-dt vervolgd.)

BESCHAAMD.

Jaren geleden moest een jong geleerde, die heel knap was, maar het ongelukkig zelf al te goed wist, eens een bezoek brengen aan een gevangenis, waarover hij iets te schrijven had.

De overste der gevangenis ontving hem vriendelijk en zij raakten in een druk gesprek.

»Ziet gij dien man daar? " zei de overste tot den geleerde. »Hij is thans al jaren hier oppasser en ik houd veel van hem, want hij is eerlijk, trouw en godvreezend. Toch is hij een gewezen gevangene. Vroeger was hij een dronkaard en vechter en kwam daarom telkens in de gevangenis."

»En vertrouwt ge hem dan ? " vroeg de ander. »Zeker. Want ik weet dat zijn bekeering oprecht is geweest. Daarbij is hij zeer bruikbaar. Hij is altijd welgemoed en vriendelijk, en ongelooflijk schrander."

»Nu ja, " zei de geleerde jonkman, »zooals zulke geringe lui dat meer zijn. 't Beduidt ook watf"

> Zeg dat niet, " sprak de overste; *'tkon u tegenvallen.

Een poos later ging de geleerde de gevangenis zien. Den ouden bewaarder kreeg hij als geleider mee. En hij moest erkennen, dat het wezenlijk een bescheiden, vriendelijk man was.

Toen de geleerde alles had bezichtigd, bracht de bewaarder hem weder aan de deur, nam zijn muts af en sprak:

sGegroet, mijnheer! uw dienaar. Ik mag er wel bijvoegen, dat wij zoo ongeveer met alle gevangenissen in 't land al kennis hebben gemaakt"

» Wi; , '^ riep de jonkman beleedigd; »wat meent gij ? Dit is de eerste gevangenis waar ik ooit in geweest ben."

Ja, maar ik ben nagenoeg in al de andere geweest, " sprak de bewaarder glimlachend.

De geleerde zei niets. De man had gelijk en was hem — 't viel niet te ontkennen — met ƒ al zijn wijsheid te slim geweest.

CORRESPONDENTIE.

Het gezondene uit L. van Ph. J. V. d. L in een volgend nr.

HOOGBNBIBK.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen