GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Voor kinderen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Voor kinderen

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

De schuldeischer der wedawe.

Koning Christiaan de vierde, van Denemarken was een vorst die recht en gerechtigheid liefhad, en zich dikwijls in persoon overtuigde, dat beide in zijn rijk gehandhaafd werden.

't Gebeurde eens dat aan zijn paleis een vrouw kwam, in diepen rouw gekleed, die dringend en ernstig verzocht den koning te mogen spreken. Na veel over en weer praten liet men haar eindelijk toe.

»Wel mijn goede vrouw", sprak de koning, »wat voert u hierheen.? ''

„Och", antwoordde de vrouw weenende, »ik weet niet wat ik beginnen zal. Voor veertien dagen is Christopher Rozencranz de boekverkooper bij mij gekomen, met een papier waarop staat, dat ik hem 5000 daalders schuldig ben, die hij mijn overleden man, zooals hij zegt, geleend heeft. Nu hebben wij vroeger, toen mijn man nog leefde, wel eens zaken met Rozencranz gedaan, maar waarlijk, \3^ Majesteit kan het gerust gelooven, wij zijn hem niets schuldig, zooals hij ook zeer goed weet. Daarbij kan ik toch niet betalen, al moest ik het ook, want er is voor mij en mijn kinderen bijna niets overgebleven.''

»En nu zoudt ge zeker willen, dat ik u gelijk gaf, " zei de koning op vriendelijken toon, »maar dat is meer dan ik doen kan, vrouwtje."

»Maar, " vroeg de vrouw met smeekende stem, »zou Uw Majesteit Rozencranz niet zelf willen zeggen, dat hij een goddelooze leugen bedacht heeft. Ik weet zeker dat hij het voor Uw Majesteit niet zal durven volhouden. Over morgen wil hij mij voor het gerecht roepen, en ik ben zoo bevreesd dat zij hem daar misschien gelooven zullen, want ik ben maar een weduwe en kan niet veel tegen hem inbrengen."

„'t Is goed, " sprak de koning eensklaps, »ga maar naar huis. We zullen zien "

Den volgenden dag ontving Rozencranz, de boekverkooper, bevel voor den koning te verschijnen.

»Zijt gij het", vroeg de vorst, s.die van zekere weduwe 5000 daalders hebben moet."

»Ja, Uw Majesteit", antwoordde de boekverkooper, niet weinig verwonderd dat men aan 't hof met zijne zaken bekend was, »de weduwe van Christiaan Tuul is mij die som schuldig."

»Gij hebt daar ongetwijfeld bewijzen voor." »Zeer zeker'', antwoorde Rozencranz, en in den zak tastende haalde hij een brieventasch te voorschijn en nam er een papier uit, dat hij den koning overreikte.

Deze nam het aan en bezag het opmerkzaam, 't Was werkelijk een schuldbekentenis van 5000 daalders, geteekend door Chr. Tuul en zijn echtgenoote. Eenige oogenblikken bleef koning Christiaan peinzend zitten, terwijl Rozencranz met zegevierenden blik rondzag.

»Mag ik dit papier tot morgen behouden" vroeg de eerste eindelijk, »en zoudt ge dan weder hier willen komen? "

De boekhandelaar boog en vertrok. Den volgenden morgen trad Rozencranz, hapend de 5000 daalders spoedig machtig te zijn, 't paleis binnen. Hoe verwonderde hij zich, toen hij, bij den koning gekomen, daar ook de weduwe van Christiaan Tuul vond.

»Gij beweert dus, dat deze vrouw u 5000 daalders schuldig is'', sprak de koning, hem scherp aanziende.

»Ja", antwoordde Rozencranz, eenigszins onthutst, »zooals te lezen staat in het bewijs, dat door haar en haar man is onderteekend."

«Wanneer? " vroeg koning Christiaan. »Den dag nadat ik hem 't geld leende, Sire, bijna tien jaar thans geleden."

»En wanneer is uw papierfabriek opgericht." »Dat wordt met Paschen zes jaar, Sire, " antwoordde de fabrikant, zeer benieuwd wat die vraag met zijn schuld te maken zou hebben.

De koning wenkte nu de vrouw eenoogenblik heen te gaan. Zoodra z^ de kamer uit was, zeide hij tot Rozencranz:

»Zoudt ge deze arme vrouw niet met rust willen laten ? Zij heeft haar man verloren en kan met alle moeite het brood voor haar zelf en haar kinderen nauwelijks verdienen. Bedenk ook, dat haar man bij zijn leven een uwer beste kalanten was, naar ik hoor."

Maar de fabrikant antwoordde bepaald, dat hij zoo iets niet doen kon, en ook nooit doen zou. Het geld kwam hem eerlijk toe en het recht moest zijn loop hebben.

Nu klonk de schel en de vrouw trad weder binnen.

»Zoudt ge mij thans wel eens willen uitleggen, " sprak de koning streng, zich tot Rozencranz wendende, »hoe het mogelijk is schuldbekentenissen te schrijven op papier uit een fabriek, die eerst jaren, nadat de schuldbekentenis is geschreven, werd opgericht? ''

Verbaasd keken èn de weduwe èn haar schuldeischer den vorst aani

»Zie eens, " sprak deze, het papier tegen't licht houdende, »hier staat uw fabrieksmerk, de rozenkrans, met uw naam er in. Wilt ge mij nu eens uitleggen, hoe gij voor tien jaar aan zulk papier gekomen zijt."

Maar er volgde geen antwoord. Doodsbleek stond de bedriegelijke schuldeischer daar, overtuigd van zijn laaghartigheid.

»Men zal u wel niet meer om de daalders lastig vallen, " zei de koning glimlachend tot de weduwe, die onder een stroom van dankbetuigingen vertrok.

De rechtbank veroordeelde Rozencranz tot gevangenisstraf en een aanzienlijke geldboete, een deel waarvan aan de weduwe geschonken werd, ten einde verder in haar onderhoud te voorzien.

De Heere is een Rechter der weduwen.

De zuivere en onbevlekte godsdienst is weduwen en weezen te bezoeken in hun verdrukking.

M. N. B. De muzieknoten kregen de namen ut, re, mi, fa^ sol, la, si van den monnik Guido van Arezzo in Italië, die in 't begin der iie eeuw leefde. Hij deed veel voor de muziek, schafte de namen abc enz. af, en nam de bovenstaande. Hoe hij er aan kwam? Hij had de wijs gemaakt van een loflied op Johannes den dooper. 't Was een Latijnsch vers. De eerste lettergrepen der regels vormen de woorden ? ^^, re enz. Later is ut voor de fraaiheid in do veranderd.

AAN TRAGERS.

In ons land en andere landen is men ten slotte weer tot a b c teruggekeerd. Er bestaat ook nog een derde manier om de noten te leeren, te weten de Sol-fa methode, die al op vele scholen in gebruik is. Misschien kan B. ons wel zeggen, welke de beste is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 19 mei 1889

De Heraut | 4 Pagina's

Voor kinderen

Bekijk de hele uitgave van zondag 19 mei 1889

De Heraut | 4 Pagina's