"Sta at van uw vernuft."

Vermoei u niet om rijk te •worden; sta af van uw ver nuft. Spreuken 23 : 4

VernuftiK en niet onnoozel te zijn is een eere. Daarom roemt de Schrift Daniël als een man van vernuft en wijsheid, en toont m de vemuftieheid waarmee Ahohab en Bezaliel hun handwerk dreven, een vrucht en inwerkmg van den Heiligen Geest.

Wel verre dus van de vonk van het vernuft te willen uitblusschen, blaast de Geest des Heeren die veeleer aan. Het is een zegen Gods, als u vernuft wierd geschonken, om "»uw goddelijk beroep met vindingrijkheid vaardigheid en talent anderen voor te gaan. Er blinkt genade in, als onder 'sHeerenvolk mannen opstaan, die elk in hun vak blijken van diepzinnig vernuft mogen geven. En als k oekheid en vernuft u op uw levenspad verzeilen, hebt ge oorzaak van dank aan uwen God.

Zelfs »vernuft" in den fijneren zin van het woord, misduidt de kerk van Christus niet.

Het wijze inzicht van Salomo in de mysteriën der schepping en des levens, de scherpe gevatheid, waarmee de getuigen des Heeren aan hun tegenstanders den mond stoppen en zelfs de gelukkige grepen, waarmee ze hun woord in vormen kleeden, die vanzelf m het geheugen blijven hangen, hebben allerwegen m Gods Woord eere en prijs.

Als het dan ook heet: »Sta af van uw vernuft, " dan is hierin allerminst een toeleg openbaar, om onzen geest te doen inslapen en om heil in botheid of onnoozelheid te doen zoeken. Geen talent mag begraven en geen gave Gods mag veronachtzaamd. En dus mag aan de wakkerheid van uw geest geen slaapmiddel toegediend, noch de scherpte van uw vmdingrijkheid en gevatheid bot geslagen.

Slechts dit wil Gods Woord, dat ook uw vernuft u een gave van uw God zal zijn, u door Hem zal geheiligd worden en alleen in zijn dienst zal schitteren.

Onze levensweg is vaak moeilijk. Velerlei kruis wacht ons op langs den weg. Vandaar stryd en worsteling, benauwing en bedruktheid. gedurig een muur waai we met door kunnen; koperen deuren die ons den doorgang weigeren; teleurstelling die ons afmat en ont-™ En'als het er zoo met het kind des menschen aan toe ligt, dan herinnert hij zich zoo dikwijls dat er vernuft schuilt in zijn brein, en dan flmstert de Verleider hem in: »Wees slim, wees vindingrijk, en zoek u een uitweg te banen. Ver­

dingrijk, en zoek u een uitweg te banen. Vertrouw op uw vernuft."

En die stem trekt aan. Dat denkbeeld, om dank zij onze vindingrijkheid door een toe-deur te komen, prikkelt. En dan gaan we peinzen en zinnen, en ons uitputten om allerlei middel tot uitkomst uit ons vernuft voort te brengen. Tot ons eindelijk iets »invalt". En dan meenen we het gegrepen te hebben.

En zie, dan tijgt de vernuftige man aan den arbeid. Dat is de weg! Door die poorte moet ingegaan. En als het dan soms werkelijk lukt, natuurlijk dan is er geen dank-en geen lofzegging, maar slechts wierook voor het eigen ik van zelfverheffing. Immers zijn vernuft bracht hem dan heil! En vaak gaat het dan ook zoo.

Lang niet zoo zelden lukt dat. Vooral onder de kinderen der wereld. En met geheele scharen zoudt ge ze kunnen aanwijzen in onze steden en dorpen, die op die wijs door hun •utrnuft rijk zijn geworden, en opgeklommen zijn tot eer en macht.

Maar onder zjrVz verloste kinderen gedoogt de Heere dat maar zelden, en als het een enkel maal gelukt, laat Hij meestal spoedig de ontnuchtering volgen, en slaat in vaderlijke trouw hun weer uit de hand wat in overmoed van het vernuft gewonnen wierd.

De Heere heeft zijn kinderen te lief, om ze op dien doolweg van het vernuft hun ziel te laten verlagen en schade te laten lijden aan hun geloof.

Hij weet het, hoe al dat slagen van het vernuft en dat lukken van de slimheid hen niet heiligt maar ontheiligt, niet opleidt maar nederwerpt, ze Hem niet nader brengt, maar van Hem vervreemdt.

Het goud der aarde zouden ze er mee winnen kunnen, maar het goud des hemels verloren ze er door.

En daarom is de Heere dan genadig, en roept hun toe; »Vermoei u niet om rijk te worden, maar sta af van uw vernuft."

Tot ze den beteren weg dan terugvinden, en weer het gebed aangrijpen, en ook hun vernuft weer in den dienst des Heeren stellen.

En dan werken en zwoegen ze in afhankelijkheid en op Hem vertrouwend. En Hij, de Heere, zegent ze, en om dien zegen geven ze Hem lof.

o, Als Gods volk het goed inzag, ze kon­ den ook naar de wereld zooveel meer vooruitkomen.

Toen onze vaderen in de zestiende eeuw den moed des geloofs hadden, om alles er aan te geven en naakt uit het land te vluchten, dat de vijand al hun goed en have wegstal, en ze letterlijk niets meer bezaten, toen hadden ze juist het goede spoor gekozen, . om uitwendig weer machtig te worden.

En als ge ziet hoe ze reeds een halve eeuw later op de vaderlandsche erve zijn teruggekeerd; en nu hun levenskracht verhoogd is; en ze alle volken voorgaan in energie en vindingrijkheid; en de schatten van Oost en West hun in den schoot worden geworpen ; — dan tast ge het immers, hoe het alleen die God was, wiens het goud en het zilver is, die om hun geloof en ter oorzake van hun offervaardigheid, ze met een dubbelen en driedubbelen zegen heeft gekroond.

En zoo staat het nog.

Heb den moed om het op' uw God te werpen, en eerst en volstrekt en met heel uw hart »het koninkrijk Gods en zijne gerechtigheid" te zoeken, en ge zult het ervaren, dat dan al die andere dingen u vanzelf in den schoot zullen worden geworpen.

De arm des Heeren is niet verkort.

Wie niet durft, wie geen moed heeft om het met zijn God te wagen, die behoudt ja een wortelloos goed, dat geen vrucht nateelt, maar hij teert in, aan moed en wilskracht en geloofsenergie, en het einde is dat hij of zijn geslacht toch omkomt en verarmt.

En daarentegen, zoo ge, als het geloof roept, aan uw vernuft het zwijgen oplegt, en als het gespeende kind bij zijn moeder, zoo stil en rustig in trouwe bij uw God blijft verkeeren, o, gewisselijk dan kunt ge voor het oogenblik veel kwijt raken, kunnen heel wat offers van u gevergd worden, en kan het zijn, dat ge naakt door de wereld wordt uitgekleed, maar dan behoudt ge uw rijken God.

En dan is die rijke God ook nu nog altoos machtig om wonderen te doen. De olie in de kruik en het meel in het vat staat nog onder het hoog gebod van zijn almacht.

En als ge dan innerlijk weer tiert, dat de geest, des geloofs in u jubelt, en uw ziele roept: »Mij aangaande, het is mij goed nabij mijn God te wezen", dan kent ge »uw eeuwig deel" en bezit ge »het Hoogste goed", waaruit straks als uit een overvloeiende fontein weer allerlei zegening, ook aardsche zegen, op u en uw geslacht zal afvloeien.

En daarom dit is de regel: Uw vernuft niet botslaan, maar eer scherpen, want elke gave van uw God moet op woeker gezet.

Alleen maar, uw vernuft mag nooit op den stoel der eere gaan zitten, waar het geloof en alleen het geloof op moet schitteren en heerschen.

Hoe scherper en bijtender vernuft hoe beter, mits niet in de plaats van Gods bestel over u, maar in zijn dienst gebezigd.

En dan komt toch u toe, wat anderen door hun vernuft beoogen.

Maar dan niet uit dat vernuft, niet door dat vernuft, niet om dat vernuft in u tot een prikkel van zelfbehagen te stellen.

Neen, dan wordt het: Ook uw vernuft in den dienst van uw geloof.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen