Voor Kinderen.

Een krachtig gebed des rechtvaaTdigen veruiay veel.

De vrome Spener had een zoon Ernst Gottfried geheeten, die wel een uitstekenden aanleg had, maar alles behalve de waardige drager was van zijn voornamen en van den naam zijns vaders. Hij veroorzaakte door zijn slecht gedrag zijn vader groote smart, want alle middelen van liefde en van ernst werden te vergeefs aangewend tot zijn verbetering. Het eenige wat de vader nog voor hem kon doen was bidden, dat God zijn zoon nog redden mocht Op welke wijze en wanneer liet hij den alwijzen God over.

Niet lang daarna werd de zoon erg ziek. Verscheiden weken lag hij in grooten innerlijken strijd, uiterlijk echter bijkans stom en bewegingloos. Op eens hief hij zich met geweld op, sloeg de handen naar omhoog en riep uit de beklemde borst: »De gebeden mijns vaders omringen mij als bergen!"

Ras daarna hield de inwendige strijd op en een zachte rust verbreidde zich over het geheele wezen van den lijder. Hij was lichamelijk en geestelijk gered. Van nu af werd hij een geheel ander mensch, en Spener had nog vóór zijn dood de vreugde, zijn zoon als een vroom rechtschapen mensch, in een belangrijke betrekking geplaatst en gelukkig gehuwd te zien.

Een krach'ige les.

Onlangs ging te Parijs, bij stroomenden regen, een jonge vrouw met een hondje op den arm over een bruggetje van het kanaal Saint Martin. Zij hield zorgvuldig een regenscherm boven het dier, dat een rooden strik om den hals had. Daarbij echter stiet de vrouw met de rechterhand een driejarig kind voort, zonder hoed op het hoofd en met gescheurde schoenen aan de voeten.

»Vooruit! Vooruit!" snauwde de vrouw, en duwde het kind tegen den arm.

Een sjouwerman, die bij een steenkolenschip bezig was, zag dat, ging naar de vrouw toe en zeide:

«Geef mij uw hond en draag de kleine over de brug. Aan de overzij zult gij het dier terug hebben!"

De vrouw dorst dit aanbod niet afslaan, maar begon luid te gillen toen de sjouwerman midden op den brug het dier in het water wierp.

«Dat zal je leeren" bromde hij, «den hond onder de parapluie te houden en het kind te laten-nat regenen!''

AAN VRACERS.

Wat Israël gezongen heeft bij den eeredienst, vóór David de psalmen dichtte, vraagt een lezer.

Bij het antwoord dienen we allereerst te bedenken, dat Israel's eeredienst anders was dan de onze, en de Joden niet als wij naast elkaar in een kerk zaten, allen samen zingende. Het zingen geschiedde door de Levieten die tevens speelden, en in 3 koren waren verdeeld.

Hoe het nu met dat zingen stond vóór Davids's tijd weten we niet nauwkeurig, gelijk we trouwens van de muziek en zang bij Israël nog veel niet recht weten. Dat zij echter wel liederen hadden en ook zongen, al was het dan niet bij de godsdienstoefeningen blijkt b.v. uit Ex. 15. Daar toch lezen we hoe een vrouwenkoor onder Mirjam, in reien, deelneemt aan het lied dat Mozes en de kinderen Israels na hun redding den Heer zingen, en dat dit ook al vroeg een gewoonte was bewijst Gen. 31 VS. 27. Uit Ex 32 : 6 en 18 bliikt, dat ten minste bij den dienst der valsche goden Israël wel van zingen wist.

Doch eerst onder David werd. zoover wij weten, het zingen bepaald een deel van de godsdienstoefening.

Door K. te O. wordt gevraagd:

Als Salem waarvan Melchizedek Koning was de hoofdstad van Palestina (Jeruzalem) is geweest, hoe kan dan de tempelberg Moria ten tijde van Abraham nog een wildernis geweest zijn?

We doen dezen vriend opmerken, dat het moeilijk is op deze vraag een antwoord te geven. Immers hij zegt zelf: i> Als Salem de hoofdstad van Palestina is geweest". Maar, beste vriend, dat moest men dan eerst aantoonen. Anders kunnen we wel allerlei vragen doen.

Had Palestina toen een hoofdstad. Was Salem 't latere Jeruzalem. Eerst als dat uitgemaakt is kunnen we over uw vraag spreken.

CORRESPONDENTIE.

Maria G. M. te R. Met groot genoegen heb ik uw brief gelezen. Uw vraag is volstrekt niet te vrij. Dat ge «eenvoudig" zijt is heel goed. Dat ze zoo niet zijn, alles beter willen weten en zoodoende dom blijven is juist tegenwoordig de fout van vele kinderen en jongelui. Ga gerust zoo voort. Alleen maar, leg u wat toe op de tatil; anders zoudt ge nooit iets wezenlijk goeds voortbrengen. Wat ge zondt

was lang niet kwaad, maar behoeft hier en daar verandering, ook wat verbetering. Binnenkort hoop ik er wat van te plaatsen. Als daar dan iets in wordt veranderd, ziet ge meteen hoe het beter kon gezegd worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen