Voor Kinderen.

Voor wie in 't Nieuwe jaar wil reizen.

Even vóór ^'tjaar uit was, kreeg ik uit een vreemd land een papier. Wat daar op stond wil ik den vrienden en vriendinnen graag vertellen, want. . . . maar dit straks. Er staat: Reizigers die naar Emanuelsland willen, moeten geen tijd verliezen om zich een plaats te verzekeren. Er gaan wel vele schepen, maar slechts één weet den weg naar de goede haven.

De naam van 't schip is: e trouw des Heeren. (i Thess. s : 24). Vertrek van: tad des verderfs. (2 Petr. 3 : 10). Bestemd naar: manuelsland (Hebr 11 : 16). Vertrekt: eden. (Hebr„ 3 : 7, 8). Overtocht: onder geld. (Jes. 65 : i). Gezagvoerder: e Heere Christus. (Hebr. 2 : 10) Manschap: e raedearbeiders. (2 Cor. 6 : i). Reizigei-s: ondaars behouden ; door genade. (Rom. s : I, 2). Zeeweg: e Tijd. (Openb. 10 : 6). Vuurtoren: e Schriften. (Ps. 119 : 105). Kompas: e waarheid. (Joh. 8 : 32). Zeilen: eloof en Liefde. (2 Thess. i : 3). Gunstige wind: e Geest des Heeren. (Joh. 6 : 63). Voorraad en onderhoud: enade. (Jes. 65 : 2). Anker: e Hoop. (Hebr. 6 ; 19). De reizigers worden op reis van alles wel voorzien. (Phil. 4 : 19). Allen worden genoodigd. (Openb. 22 ! 10). Er is ruime plaats. (Luk. 24 : 22).

Elk nieuw jaar dat weer aanvangt, stelt ons als aan 't begin van een reis,

En daarom is 'teen schoon beeld, al is niet alles misschien even juist, dat ons hier wordt geteekend, gelijk we dit ook vinden b. V. in het schoone boek De Christenreis van Bunyan, dat zoo ik hoop aan de meeste vrienden niet onbekend is. Vle vinden zulke gelijkenissen ook in de Schrift, b. v. als Paulus den geloovige vergelijkt met een krijgsman. 't Komt er echter op aan dat we het niet alleen schoon vinden, maar ook toepassen op ons zelf.

Wie dat doet begint het nieuwe jaar op de beste wijs.

Verg: even.

Een heer die een huis had, omgeven door een schoonen tuin, zat op zekeren avond in zijn huiskamer, toen hij door een laan een jongen zag komen, die klaarblijkelijk het voornemen had om kwaad te doen. Hij vertrapte de bloemen, liep over de bloembedden en trok de takken van de boomen.

De heer ging zachtjes het bordes van zijn huis af en de laan in, en vóór dat de jongen het bemerkte, had hij hem stevig bij den schouder gegrepen.

De knaap deed al het mogelijke om zich los te rukken en te ontvluchten, doch zijn pogingen waren vruchteloos, een sterke hand hield hem vast.

»Wel jongen", zeide de heer, '»antwoord mij op één vraag: Wat is de mooiste bloem in dezen tuin? "

De jongen trachtte nog steeds zich los te rukken, doch ziende dat hij niet kon ontkomen en onder den indruk van den kalmen blik en den stevigen greep des mans, dien hij had beleedigd, zag in het rond en na eenige minuten wachtens antwoorde hij: »Deze roos is de mooiste", wijzende op een schoone mosroos, die juist uit de knop was ontloken. De heer die nog steeds den jongen met de eene hand stevig vasthield, plukte met de andere hand de prach; tige roos en gaf aan den jongen, terwijl hij hem losliet en zeide: »Daar jongen, die is jongen, voor u."

De jongen was meer den vreemden gever in zeide hij: dan verwonderd en het gelaat ziende,

»Zult gij mij niet slaan, mijnheer? "

• »Neen, " was het antwoord. »Ik geef u de mooiste bloem uit mijn tuin. Nu zult ge toch zeker nooit weer komen en mijn bloembedden plattrappen, wei? "

»Neen, nooit, mijnheer! Zoo lang ik leef niet, " was het stellige antwoord. »Maar mijnheer, heeft u soms niet de een of andere boodschap, die ik voor u kan doen ? "

De vergeving en het blijk van liefde hadden het hart van den knaap getroffen. Van dit oogenblik af was hij de gewillige dienaar van zijn vriend. Dikwijls kon men later den jongen zien, met de pet in de hand aan hot hek staan van den tuin van den heer, terwijl hij vriendelijk vroeg: »Mijnheer, hebt gij niet een of andere bezigheid voor mij, die ik voor u kan doen? Zooals gij kunt begrijpen, werd dit vrerzoek niet afgeslagen.,

• Hebben wij allen ook niet als zondaars Gods heilige geboden vertreden en Hem veel malen bedroefd? En hoe heeft Hij ons behandeld? Hij zond van uit zijn hemel den Heere Jezus, den Eeniggeboren Zoon van God, »de roos van Saron, " en schenkt hem dagelijks aan een zondige wereld.

K. te O.

Nu we u een jaar moeten uitstel geven, ligt ge van zelf 't eerst aan de beurt.

Dat Palestina ten tijde van Abraham geen hoofdstad had is nu duidelijk. Dat Salem het latere Jeruzalem is, gelijk ge ook meent, is zeer waarschijnlijk. Gij zegt : •

Aangezien Ps. 76:3 wordt gezegd, dat in Salem's Heeren hutte staat en 2 Chroniekcn 3 : r, dat Salomo des Heeren huis begon te bouwen te Jeruzalem op den berg Moria, schijnt dit de pUats te zijn geweest (althans de naam komt daarmee overeen) waarvan Meichizedek koning was. Doch Abram vond daar op Moria een rara in struiken verward, waaruit ik meen te mogen besluiten dat het nog een onbebouwd land was. Hoe kan dit zijn aangezien het reeds een bebouwde stad was, die een Koning had ?

Wat nu dit laatste betreft moet ge er wel op letten dat Jeruzalem telkens van gedaante veranderd is zooals blijkt uit de drie muren der stad. Telkens werd het aanmerkelijk vergroot.

Nu is het zeer denkbaar, dat het oude Salem lag aan den voet van den berg, en dat wijl de stad klein was, [Moria er nog buiten lag. Even goed kan 't zijn dat al lag de - heuvel in de stad, hij nog niet bebouwd was en er dus nog struiken opgroeiden. Dit is echte minder waarschijnlijk. Wat Salim betreft, waarbij Johannes doopte, 't is wel zeker dat dit niet het oude Salem was.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen