Uit de Pers.

We meenen onzen lezers geen ondienst^e doen, met hun eene circulaire mede te deelen, die door een onzer kerkeraden aan de leden zijner gemeente is rondgezonden.

Ze luidt als volgt:

Geliefde broeders en zusters!

Het is u bekend dat in de vergadering van 7 April door den kerkeraad o. a. besloten is, dat de bediening van het Heilifr Avondmaal voortaan zal plaats hebben geheel overeenkomstig het Formulier, d. w. z. dat de toespraken aan den Disdi zullen-plaats maken voor het lezen van Gods woord; en dat bij de IBediening van den Heiligen Doop de toespraak na het antwoord der ouders zal vervallen.

Naar wij vernomen hebben, waren eenige Broeders en Zusters in de gemeente niet geheel ingenomen met dit besluit en hadden liever gezien, dat in de wijze van Sacramentsbediening geen verandering ware gekomen.

De Kerkeraad stelde er evenwel prijs op te wetem welke bezwaren tegen dit besluit ingeljracht konden worden; bij was ook bereid, dat besluit weer krachteloos te makeni zoodra uit de bezwaren blijken zou, dat ia het besluit iets gelegen was, dat indruischt tegen den regel van Gods woord, of schade zou toebrengen aan het geestelijk leven der gemeente.

De dienaar des Woords maakte daarom in de avondgodsdienstoefening van 19 April namens uwe Opzieners aan de gemeente bekend, dat alle broeders en zusters, die zich bezwaard gevoelden over dit besluit van den kerkeraad, uitgenoodigd werden op de eerstvolgende vergadering van den kerkeraad hunne bezwaren te openbaren.

Van die gelegenheid is slechts door één broeder gebruik gemaakt, terwijl een andere broeder zijne betwaren schriftelijk inzond. Uwe opzieners mochten daaruit reeds besluiten, dat de bezwaren inderdaad niet zoo groot waren, als men eerst wei meende. Maar van de veronderstelling uitgaande dat er wellicht nog broeders of zusters zijn die zich bezwaard gevoelen, maar de vrijmoedigheid missen om hunne bezwaren bloot te leggen, besloot de kerkeraad langs dezen weg de gemeente nader toetelichten omtrent het genomen

Zijn" uwe opzieners wel ingelicht, dan wordt het hoofdbezwaar gevonden in de terzijdestelling van de toespraak bij de bediening van den H. Doop. Hierin willen wij ten eerste onze meening blootleggen.

En dan worde het ons niet euvel geduid als wij verklaren, dat dit bezwaar voortspruit uit eene verkeerde opvatting' van den H. Doop. De vraag dient beantwoord te worden : «Waartoe is het Sacrament van den Heiligen Doop ingesteld? " Zoo wij daartoe raadplegen den Heidelbergschen Catechismus, dan vinden wij (vergelijk Zondag 26), dat wij in den Heiligen Doop vermaand en verzekerd worden dat de eenige offerande van Christus aan het kruis geschied, ons ten goede komt, en alzoo dat Christus dat uitwendig waterbad ingezet en daarbij toegezegd heeft, dat ik zoo zekerlijk met zijn bloed en geest van de onreinheid mijner ziel gewasschen ben, ais ik uitwendig met het water hetwelk de onreinheid des lichaams pleegt weg te nemen, gewasschen ben. Tel kens dus als het Sacrament van den Doop in het midden der gemeente bediend wordt, moet door dien Doop aan de geloovigen verzegeld worden dat de onreinheid van hunne ziel' is afgewasschen door het bloed van Christus. Daarop moet bij den Doop alle nadruk gelegd worden dat aan de geloovigen verze kering wordt gegeven van de vergeving der zonden. Die verzekering wordt gegeven door het teeken van water, dat ons voorstelt, op \velke wijze het bloed van Christus de ziel heeft gereinigd. En zoo dikwijls nu als het sprenkelen van het water gezien wordt door de gemeente, zoo dikwijls zegt de Heere, de God des Verbonds, ook tot zijn volk: Zoo zeker als gij ziet dat dit water de onreinheid van het lichaam wegneemt, zoo zeker heeft het bloed van den Middelaar ook de onreinheid uwer ziel weggenomen.

Welk een troost biedt dit Sacrament van den Doop aan Gods volk, dat bij de bediening van het Sacrament aanwezig is. Indien dit inderdaad verstaan werd, men zou bevreesd zijn eene godsdienstoefening te verzuimen, waarin de H. Doop bediend wordt.

Is de Doop nu door den Heere Christus ingesteld tot een teeken en zegel van de afwassching dêr zonden door zijn bloed, en moet daarop de nadruk gelegd worden, ook naar luid van het Formulier, dat dan niemand zich verstoute den nadruk te leggen uitsluitend op de verplichting van ouders jegens de kinderen die door den Doop in het Verbond zijn ingelijfd.

Men wil dat in eene toespraak de ouders vermaand zullen worden om g: etrouw te zijn jegens hunne lun deren. En daar kan niets tegen zijn; de ouders behooren altoos vermaand te worden Maar naar onze meening is zoodanige vermaning niet op hare plaats bij de be diening van den H. Doop. De aandacht der gemeente wordt dan onwillekeurig afgetrokken van het voorname doel waartoe het Sacrament tot haar gebracht wordt De Doop bedoelt naast de inlijving der kinderen in het verbond der genade, aan de kerke Christi, d. i. aan de vergadering der geloovigen te verzekeren, de vergeving der zonden door het bloed des kruizes. En alles wat nu de aandacht van dat voorname doel af trekt, moet verwijderd worden: het mag niet bestaan; het is schadelijk voor de ziel, die afgeleid door een toespraak, bij de bediening' van het Sacrament wel tegenwoordig is, maar zonder eenige sterirte daarin te vinden.

Maar zullen de geloovigen een zegen genieten bij de bediening van den Heiligen Doop, dan behooren zij in de eerste plaats aandachtig te volgen den schoonen inhoud van het formulier: maar in de tweede plaats behooren zij ook aandachtig te letten op het sprenkelen van het water Het Sacrament is een zichtbaar teeken van de onzichtbare genade. Zoo er dan meer !)ver was om het ingestelde teeken te uien, er zou ongetwijfeld meer troost gevonden worden op den weg door het leven.

En dit alles in aanmerking nemende, behalve nog vele' andere misbruiken, die door de toespraak in het leven zijn geroepen, maar om de kortheid van ons bestek niet genoemd kunnen worden, besloot de Ker keraad tot bevordering van het geestelijk leven der geloovigen, de toespraak na te laten bij de bediening van den Doop.

Over ons besluit met betrekking tot het Avondmaal kunnen wij korter zijn. Wij zouden u alleen kunnen wijzen op de woorden, die men vindt in ons Avondmaalsforrhulier, en die ons duidelijk aangeven wat aan den Disch des Heeren moet geschieden. Wij lezen het volgende: «Terwijl men communiceert zal men stichtelijk zingen of sommige hoofdstukken lezen ter gedachtenis aan het sterven van Christus dienende, als: Jes. 53, Joh. 13 18 of dergelijke." Onze vade ren gebruikten dus niet alleen Gods Woord maar zelfs waren de hoofdstukken die men lezen zal zeer nauwkeurig aangegeven.

Maar behalve dat onze vaderen ons hierin zijn voorgegaan, is er nog wel iets te zeggen tegen het houden eener toespraak aan den Disch des Heeren. Wij moeten onderscheid maken tutschen bediening des Woords en bediening der Sacramenten. De bedie ning van het Woord is de verklaring en toepassing van Gods Woord, als de Dienaar op last en in naam van Jezus Christus tot de gemeente spreekt En de bediening van het Sacrament is niets anders daa een op last en in den naam van fêzus Christus aanbieden van de teekenen en zegelen van het verbond.

Eene toespraak als bediening van het Woord kan, naar den eisch van het Woord, moeielijk plaats vin den tegelijk met de bediening van het Sacrament, doch ook eene toespraak, die niet zoozeer is bediening van het woord, maar slechts een woord uit het hart tot het hart, behoort niet aan de tafel des Hee ren. Staat het toch voor ons vast, dat niet de Die naar des woords maar Christus Jezus zelf bij de bediening van het Sacrament brood en wijn aanbiedt om daarmede hunne ziel te sterken op den weg door het leven, dan voelt een ieder hoe verkeerd het is, indien men bovendien ook van hem, die in naam van Jezus de teekenen uitreilct, nog een stichtelijk woord begeert

Wie behalve brood en wijn nog eene toespraak van den Dienaar noodig heeft spreekt daarmede niet minder uit. dan dat het Sacrament zelf zooals Christu het hem aanbiedt, geen kracht genoeg openbaart.

En daarom zijn wij niet bevreesd te getuigen, dat elke toespraak bij het Avondmaal, hoe goed ook bedoeld, den weg opent voor allerlei zonden en ongerechtigheid, waartegen gewaakt, gebeden en gestreden moet worden.

En hiermede hebben wij, naar wij meenen, ons besluit^ genoegzaam opgehelderd. Mocht in deze toelichting iets gevonden worden, waartegen gij bedenking hunt inbrengen, het zal ons niet verdrietig zijn uwe bedenking te hooren, en zoo mogelijk te weerleggen

En voorts bidden wij u toe de leiding des Heiligen Geestes, opdat gij wandelen moogt in alle waarheid en strijden moogt tegen alles, wat schade zou kunnen - toebrengen' aan de heerlijkheid van den Naam des Heeren. De Heere geve u getrouwheid en verleene u genade om wijsheid af te sraeeken voor hen die zich neilbiddend noemen: enz.

_ De toon en strekking van deze circulaire zijn metterdaad uitnemend; en waar de kerk reeds zoover gevorderd is, dat men van de rnenschelijke toespraak tot het werk des Heeren in zijn Sacrament is teruggekeerd, is het alleszins raadzaam een besluit in dien geest te nemen.

Waar dit nog niet kan, ga men met bedachtzaamheid te werk.

Men kan ook de toespraak inkorten. In de toespraak zelve uitsluitend op het Sacrament wijzen.

Ook bij afwisseling te werk gaan. Altemaal overgangen naar den meest gewenschten toestand-

Maar heil der gemeente, die reeds zoover is, dat ze het volle Sacrament verdragen kan en niet dan het Sacrament begeert.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen