Uit de Pers.

Bij de sterke toeneming der bevolking en den klimm-nden nood raakt de armenzorg almeer in de klem.

Zoo schrijft de heer Hugo Muller in zijn i> Ids over de herziening der Armenwet", op blz. 16 omtrent de Armenverzorging te Amsterdam :

De Ned. Hervormde Diaconie geeft, behalve brood en turven, niet meer dan /i i f A (en bij uitzondering f6) per maand, weduwen met kinderen komen eerst in aanmerking om bedeeld te worden, als zij 45 jaar oud zijn; gehuwden kunnen eerst bedeeld worden op éojarigen ouderdom. Aan allen wordt de eisch gesteld: vijfjarig lidmaatschap van de Amslerdamsche gemeente.

Is het wonder, dat zulke scherpe grenzen worden getrokken, zulke strenge eischen worden gesteld, waar de kerkelijke instellingen over 't algemeen hare inkomsten sterk zien dalen? Over het geheele land is de opbrengst van alle Collecten in de kerken en aan de huizen sedert 1871 met bijna eèn derde verminderd.

Hoewel het aantal behoeftigen, die geen lid zijn van eenig kerkgenootschap, met het jaar grooier wordt, hebben de kerkelijke instellingen bij haren onderstand voortdurend en in toenemende mate met geldgebrek te kampen en zij moeten, met hare bedeeling, de tering naar de nering zetten. Ook het Genootschap Liefdadigheid naar Vermogen heeft op verre na niet te beschikken over de middelen, die nuttig zouden kunnen worden aangewend. Aanbevolenen voor geregelden onderstand moeten eenige jaren wachten, tot zij daarvoor aan de beurt komen.

De afneming der inkomsten bij de Evangelisch Luthersche Diaconie werd reeds door den heer Pierson vermeld.

De Christelijke Gereforraees^ Gemeente zegt in haar verslag over 1890:

»Door*het steeds toenemen van het aantal bedeelden en de voortdurend toenemende bevolking van het Wees-, Oude Mannen en Vrouwenhuis was het niet mogelijk de uitgaven met de inkomsten te dekken." _

De bedeelin^en van de Ned. Hervormde Diaconie (/80000 a ƒ50.000 per jaar), moeten geheel gevonden worden door verkoop van inschrijvingen op het grootboek.

Het Ned. Isr. Armbestuur schrijft in zijn verslag over 1883/89:

«Over het algemeen is het te betreuren, dat de inkomsten stieds blijven beneden de uitgaven. Nog onlangs bij het ontwerpen der begrooting over het jaar 1890, werden wij, door het gemis aan genoeg zame middelen, in niet geringe mate belemmerd in onze voornemens, met betrekking zoowel tot de be deeling als tot de gestichten. Verscheidene maatregelen, hoe noodzakelijk ook, kunnen niet worden uitgevoerd. »Wij behoeven krachtigen steun."

Uit al het aangevoerde, in verband met de cijfers van het Burgerlijk Armbestuur, die eene gestadige en snelle vermeerdering aantoonen, blijkt genoegzaam, dat de armenzorg te Amsterdam, als geheel genomen, op verre na niet aan de behoefte beantwoordt. Tot organisatie, tot volledige en op beter leest geschoeide verzorging zal men hier zoowel als elders dienen te komen En het is beter daarmede niet te wachten tot de gebreken der tegenwoordige regeling zich nog sterker dan nu doen gevoelen, tot er nog meer stelselloos, en wellicht te veel aan den een, te weinig of niet aan den ander hulp wordt verleend.

Reeds werd in Friesland eene beweging begonnen, om wijziging van enkele hoofdbepalingen der armen wet te verkrijgen.

Amsterdam zal dat voorbeeld hebben te volgen. Op den tegenwoordigen voet doorgaan; de fouten, die den bestaanden toestand aankleven, bestendigen; een goede oplossing vertragen en daardoor wellicht moeielijker maken; intusschen veel ellende ongelenigd laten: het zoude niet an9ers dan eene zeer afkeurenswaardige staatkunde kunnen zijn.

En zoo als het in Amsterdam is, zoo is het overal. Eindelooze tekorten, eindelooze verwarring, onoordeelkundig verspillen van wat er ' nog is, en toenemende ellende.

De conclusiën waartoe hij komt zijn deze:

Vat ik het bovenstaande samen, dan blijkt daaruit, dat de Armenwet m. i. mdet worden gewijzigd in dier voege: '

1. dat de burgerlijke Armbesturen veplicht worden tot ondersteuning van behoeftigen, die niet tot arbeid in staat zijr., wanneer en voor zoover ondersteuning hetzij niet kan worden verleend door nabestaanden, die volgens de wet tot het onderhoud zijn verplicht Jutzij niet wordt verleend door kerkelijke of bijzondere instellingen van weldadigheid of door particulieren; 2. dat gelijke verplichting voor de burgerlijke Armbesturen geldt ten aanzien van behoeftigen die wel tot arbeid in staat, doch werkloos zijn, mits blijke. dat zij het mogelijke hebben gedaan om zelf arbeid te vinden, en mits zij bereid zijn het werk te verrichten dat het Armbestuur hun opdraagt

3. dat de armenzorg, door de burgerlijke Armbe sturen uitgeoefend, alom worde ingericht naar het Elberfeldsche stelsel;

4. dat kerkelijke en bijzondere instellingen van weldadigheid verplicht worden tot samenwerking onderling en met de burgerlijke Armbesturen, op den voet als hiervoren aangegeven.

5. dat de kosten der armenzorg van overheidswege worden gebracht ten laste van het Rijk.

In deze conclusiën zit ongetwijfeld logica. En toch, ook hier zal het »volle leven" zijn eischen tegen die logica overstellen.

Ook wij de onze.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen