GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Uit de Pers.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Uit de Pers.

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

In de Synodale kerk van de residentie schijnen eenige gezonde actiën op til. Ds. Sikkel schrijft hierover in de '/.uidholl. Kerkbode:

De 's Gravenhaagsche Kerkbode klaagt over gem an kerkelijk bewustzijn in haren kring. Zij slaakt de verzuchting: «.Het wordt meer dan ijd, de oogen te openen en liet kerkelijk beiuusisijn wakker te schudden, ten einde niet be^zviut of onb ust met den vijand te heulen."

Zoo wordt eindelijk de hardslapende Jona wakker, zelfs in de 's Gravenhaagsche kerkbode. En wij begroeten onze 's Gravenhaagsche naamenoot, die zich de oogen uitwrijft, dan ook met haar eigen woorden: «het wordt meer dan tijd!' Intusschen, terwijl de 's Gravenhaagsche sliep, sliepen daarom nog niet allen.

De 'sGraveJnhaagsche mag in haar klacht ver kerkelijk bewustzijn niet onbillijk zijn. Er sijn in haar kring teekenen van ontwakend erkelijk bewustzijn, die wij althans met blijdschap egroeten, en die ons betere dagen voor dien kring rofeteeren. ' - • t, , - -

Of kwam het aan de 'sGravenhaagsche niet er ooren, laat de Zuid-Hol 1 andsche haar dan ogen meedeelen, hoe te 's Gravenhage nog niet lang eleden een jonge predikant bij zijn eerste optreden erklaarde, dat hij zichzelven en de gemeente aan e belijdenis gebonden achtte, en ook oordeelde, at alle prediking in de kerk daaraan gebonden oest zijn.

't Is heusch jammer, dat dit aan de 's Gravenhaagsche ontgaan is, want waarlijk waardevolksstroom dien prediker bij voorkeur volgt, daar ? > een teeken van ontwakend kerkelijk bewustzijn. En wij verheugen ons dan ook, dat wij bij het ontwaken van de 's Gravenhaagsche dit belangrijk bericht op haar ontbijttafel mogen leggen.

Maar we hebben nog een nader bericht, waardoor onze gunstige opinie bevestigd wordt. Er worden drietallen gemaakt en beroepen uitgebracht te 's Gravenhage. En nu hoorden wij van zekeren kring van mannenbroeders, die aan de predikanten, wier namen op die tallen voorkomen, vóór het beroep de vraag stellen; erkent gij de drie jormulierai van eenigheid als band van kerkelijke gemeenschap? " Die mannen stellen dus reeds in beginse aan de predikanten de cotiditie der belijdenis.'

Wat dunkt de 's Gravenhaagsche hiervan? Is dat ook ontwakend kerkelijk bewustzijn? Straks worden de dienstdoende predikanten nog uitgenoodigd en verplicht, om onder het onderteekeningsformulier der gereformeerde kerken, door de synode van 1619 gesteld, hun hand te zetten. En de Arminianen onder hen ?

Natuurlijk, want dat is Jiet kerkelijk beginsel. Maar ons dunkt dan 'toch, dat er wèl ontwaing is. Hoe komt het tóch, dat die teekenen van ontwaking door ons met dankbaarheid worden gadeeslagen, terwijl de 's Gravenhaagsche er blijkbaar geheel onkundig vart is? Zou er bij ons ook neer kerkelijk beivustsijn gevonden worden, dat eze dingen ons niet ontgaan ? Zouden wij er ook ede een vrucht van ons eigen zwakke pogen in ogen begroeten, dat deze beginselen de liefde van ons hart zoo opwekken? Zou het ook mede e verhooring zijn van ons gebed, dat wij er zoo voor danken, terwijl de 's Gravenhaagsche

klaagt. En zal nu onze wakkere 's Gravenhaagsche wel zeggen; sja, maar het zijn nog zulke kleine en zwakke beginseltjes!" — dan troosten wij haar: «deze beginselen groeien en gij zult, wanneer uw leven als kerkbode of als redactie het op den ouden voet uithoudt, nog_-wat beleven!

ouden voet uithoudt, nog_-wat beleven! Het volk ontwaakt. De belijders ontwaken. De dagen, dat zij maar moesten prijzen, wat de heeren wijzen, zijn voorbij. Naar ouden gereformeerden trant grijpt de gemeente weer naar haren bijbel; zij heeft genoeg van de ethische en etherische zwevingen die haren Heer hebben weggenomen; en zij wil zelf zien bij h? t licht van Gods Woord. Zelf zien en zelf naar plicht en geweten handelen. Dat is voor ons het moedgevende teeken.

Liefelijk en schoon komt dat in den Haag ook op schoolgebied uit. Gereformeerden van allerlei kerkelijk st& ndpunt werken daar samen voor gereformeerde scholen.

meerde scholen. Steeds guller steken de" hervormde broeders van gereformeerde belijdenis ook daarin de hand toe.

Zij verstaan, dat de tijd der kerkelijke scholen voorbij is.

De school is de taak niet van de predikanten maar van de ouders, van de belijdende mannen e wouwen.

Op de belijdenis komt het daarbij slechts aan. Alle kerkgeschil valt daar buiten. Wat op kerkelijk gebied ons ook nog schelde, in belijdenis zijn wij één en op J'c/mo/gebied houdt niets onze eenheid meer tegen: wij werken samen op grond van onze e'etu belijdenis voor gereformeerde scholen."

Zie, die nuchterheid, die eerlijkheid, die cordaatheid is nog het schoonste teeken, waarop we de

'sGravcnhaagsche mogen wijzen. Waarlijk, er komen betere dagen! Zelfs voor de onkerkelijke noorderwijk. De 's Gravenhaagsche zij dus niet onbillijk. Wil zij klagen, zij klage over zichzelve. Het volk is haar ver vooruit Zelfs nu nog vertelt men, dat er van ontwaken bij de 's Gravenhaagsche geen spr.ike is. Dat zij slechts een benauwden sjTiodalcn droom gehad heeft, juist van wege de roeringen die het nieuwe kerkelijk leven, dat in haren kring opkomt, in haar binnenste veroorzaakten. £n dat zij in dien droom in den angst, dat het volk waarlijk zelfstandig zou durven zijn, zonder hetzelve te weten van «kerkelijk bewustzijn" geroepen heeft.

't Is mogelijk. Dan baat ook zelfs dit ons woord voor onze 's Gravenhaagsche naamgenoot niet.

Maar voor o? !s is dan toch zelfs die benauwde droomkreet een teeken van wat er ke/i dicht bij haar hart. Leeft zelfs ondanks, ja tegen den wil van «de 's Gravenhaagsche kerkbode." Kerkelijk bewustzijn. Gods werk kan zij niet te niet doen.

Te veel. bouwen we op dit begin van actie nog niet. Vooral in de residentie dooft en bluscht de heerschende geest den geest in de geloovigen zoo licht uit.

Men weet wie Dr. Van der Flier in Delft was, en wat werd er van-hem in Den Haag ? Toch waardeeren we daarom zoo schoon begin van den nieuwen prediker, al zien we ook hem reeds in onze gedachten dra onderzinken in den stroom.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 11 maart 1894

De Heraut | 6 Pagina's

Uit de Pers.

Bekijk de hele uitgave van zondag 11 maart 1894

De Heraut | 6 Pagina's