Gedrukte tijden.

Amsterda-.n, 19 April 1895.

Moeilijk kan ontkend, dat de druk der tijden vooral ook voor de Vrije Kerk en de Vrije School uitermate ongelegen komt.

Zij die uit beginsel tegen de Staatskerk en tegen de Staatsschool partij kiezen, zijn toch reeds dubbel belast.

Ge moet eerst in uw belastingprijs meebetalen voor de Synodale predikanten, pastoors en rabbijnen; en daarna nog offeren voor uw eigen kerkgebouw, uw eigen eeredienst en uw eigen predikanten.

En ook ge moet eerst in de belasting meebetalen voor de Rijksacademiën, voor de Overheidsgymnasiums, Hoogere Burgerscholen en Lagere Burgerscholen; en daarna nog uw penninkske offeren voor de Vrije Universiteit, de Gymnasiums van Zetten en Amsterdam, Scholen. én voor uw eigen Calvinistische z e

De lotsbedeeling is voor de burgers in ons goede land dus zeer ongelijk op een terrein, waarop ze naar recht volmaakt gelijk moest wezen. o s V

Een kwaad nog daardoor verergerd, dat verreweg de meeste gegoede lieden van de landskerken en Landsscholen profijt trekken, terwijl de meerdere kosten voor eigen kerk en eigen school bijna uitsluitend ten laste komen van de kleyne luyden. l v m p u

Juist daarom ware het gewenscht geweest, dat in een periode als we thans doorleven, en die zoo buitengewone krachtsinspanning van deze kleyne luyden vergt, het algemeen vertier en de algemeene welvaart ook in hun woning milden voorspoed kon doeninkeeren. a

Doch, helaas, juist het omgekeerde is het geval.

Er is schraalheid voor een volle garve.

Allerwegen verwelkt wat bloeide. Schaars komen de penningen binnen. Over achteruitgang van zaken valt in alle oorden van ons land te klagen. De zaken loopen tegen.

Vooral ten plattelande is de room van de melk. En zelfs wie vroeger oplegde, komt thans te kort.

Dit nu maakt het ruime, milde geven soms onmogelijk. En zoo Kjden de collecten. En verarmen de contributiën. En o, zoo menige vrije kerk, en vrije school tobt.

Reeds hoorden we keer op keer van een vrije school die voor afbraak verkocht moest worden.

De strijd was niet meer vol te houden.

De magere jaren van Egypte waren gekomen.

En zeker, dit vervult ook ons met zorg, en drijft uit tot roepen naar den Hooge, of waar bij menschen geen uitkomst meer is, die hulpe ons van Boven mocht toekomen.

Ook mag wie kan geven, en dusver te karig gaf, wel ernstig bedenken, hoe bij hem een voorraadschuur ligt opgetast, een voorraadschuur die niet zijns, maar des Heeren is, maar die nu dan ook moet aangesproken.

Slechts tegen één vaak gefluisterde opmerking moeten we in verzet komen.

Sinds 1886, het jaar der Doleantie, zijn de lasten der mannen van de vrije kerk aanzienlijk verzwaard; en nu merkt men op, hoe juist omstreeks dien tijd de vermindering in welvaart voelbaar begon te worden.

En nijdig voegt men er dan bij, dat hier­ , uit wel kennelijk blijkt, dat er op de actie van i886 geen zegen heeft gerust, want dat anders de Heere juist sinds dien tijd zijn schatkamer dubbel zoo ruim had moeten opendoen.

Dit nu is de taal van den Edomiet, die Israël belastert in zijn tegenspoed en sart in zijn ellende.

En daarom tegenover die taal van den spot verheffen wij fier en hoog den toon van dank en van aanbidding voor wat ons al deze jaren door onzen God bereid en in zijn gunst geschonken is.

Om niets meer dan het dagelijksch brood, voor heden, ging ons gebed op, en aan dat dagelijksch brood, ook voor kerk en school, heeft het nog nimmer ontbroken.

Naar weelde van geld en goed meet geen kind van God den zegen zijns Heeren af. Dan toch zou het drinklokaal, waar het bloedgeld in zonde verteerd wordt, op den rijksten zegen van Boven kunnen bogen. Zeker, de Heere onze God had ons overvloed, ook weelde, kunnen schenken.

Zoo deed Hij het aan Transvaal, waar kort na den slag aan den Spitskop, het goud in geheele^velden uit den grond te voorschijn kwam, en opeens al wie de hand aan de lade had, duizelde van weelde.

Toen is door dat goud in het land het vrome volk beproefd. schoone

En met welk een uitkomst?

Och, hoor de klachten over Transvaal van de lippen van een iegelijk die er de vroomheid der vaderen gekend heeft, en oordeel zelf of Transvaal gezegd kan wor den voor die beproeving niet te zijn bezweken.

Vroeger hadden ze hun God alleen. Nu kregen ze hun God en Yimvgoud. En, helaas, hoevelen hielden toen al spoedig niets dan hun goud over.;

En daarom, laat ons niet vertsagen.

Laat ons liever danken dat de verzoeking ons is bespaard gebleven.

Slechte tijden naar de wereld gerekend, zijn gemeenlijk nog de slechtste tijden niet voor het Koninkrijk van onzen God.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen