Voor Kinderen.

DE WAGENMAKER.

II.

WAT DE RAADSHEER VERTELDE.

Tot dezulken nu behoorde ook Klaus de wagenmaker, en als zulk een man kende hem de gansche stad. En dit te meer, wijl hij zich niet tevreden stelde met te hooren en te ontvangen, maar ook uit den schat zijns harten oude en nieuwe dingen voortbracht. Niet dat hij den hamer er bij neêrlei, en ging prediken, neen, maar evenmin zweeg hij van de groote dingen, die God aan zijn ziel had gedaan. Ook ijverde hij er voor — en hij kon nog al eens iets gedaan krijgen — dat de Hervorming in Constans werd ingevoerd, en het zuivere Evangelie er vrijelijk kon gepredikt worden. Alle vrienden der nieuwi; leer waren ook vrienden van Klaus, en als iets besloten• werd, dat op de kerk betrekking had, of liever op de geschillen tusschen Roomschen en Protestanten, werd altijd eerst Klaus raad gevraagd. Want al was hij maar een wagenmaker, hij bezat evengoed zijn verstand als een raadsheer, en dezulken schaam den zich dan ook volstrekt niet van Klaus te leeren.

Zoo overtuigd waren velen der burgers van het verstand en kloek beleid van den wagenmaker, dat sommigen er zelfs op aandrongen, dat hij een der afgevaardigden zou wezen naar dan Augburgschen Rijksdag. Gij moet namelijk weten, dat de lieden van Constans voornemens waren daar voor te stellen, dat de vrijheid die zij nu hadden, om als Christenen naar Gods Woord te leven hun zou bewaard blijven. Zij jj wilden voorgoed verzekerd zijn, dat hun nooit weer bel& t zou worden, den Heere te dienen, zooals zij oprechtelij k meenden dat dit moest geschiede», . En om daarover en daarvoor te spreken, zoo zei men, is niemand zoo geschikt als Klaus.

Thans echter bleek, dat Klaus niet alleen een wijs maar ook een nederig man was. iLieve vrienden, " zoo sprak hij, suw plan kan goed wezen, maar dat gaat niet. Ik ben geen-groot heer, maar slechts een eenvoudig wagenmaker. Elk in zijn rang en stand; zoo wil het de Heere God. Ik heb hier mijn werk en moet daarbij blijven. Kan ik met raad van dienst zijn, goed, maar op esti Rijksdag behoort een wagenmaker niet thuis."

En daarbij bleef het; de heeren vertrokken naar den Rijksdag om daar hun voorstellen te doen en aver de zaken mee te spreken. Zooals gij begrijpt, was men te Constans niet weinig benieuwd, hoe 't zau afloopen. En niet alleen deze zaak, maar nog verscheiden andere, v/aarvan eenige in nauw verband er mee stonden, 't Duurde echter geruimen tijd eer men iets vernam, doch eindelijk kwam er bericht dat d heeren weldra hoopten terug te keeren. Dan zou men wel 't nadere hooren.

Die terugkeer had plaats gegrepen op de dag, aan den avond van welken we Klaus vonden staan voor de deur zijner woning. Hij was namelijk met een der afgevaardigden zeer bevriend, en deze had hem beloofd, nog denzelfden dag, nadat aan den Raad der stad, alles ove de dingen van Augsburg was verteld, hem te komen spreken en 't een en ander meê te deelen, dat elk verlangde te weten. Klaus had, zoodra hij dit hoorde, zijn vrienden gewaarschuwd dien avond bij hem te komen, en meteen natuurlijk gezegd waarom. Ze moesten aa, n het Raadhuis wachten tot de raadsheer Friedrichs, de vriend van Klaus, daaruit kwam en hem dan maar volgen. Doch, zooals we gezien hebben, totnogtoe had Klaus tevergeefs zijn vrienden verbeid.

't Sloeg reeds half negen, een uur waarop men in dien tijd aan naar bed gaan begon te denken, toen meester Klaus eindelijk twee der verwachte gasten zag naderen, waarvan een de raadsheer Friedrichs was. Hij hep hun te gemoet, heette hen vriendelijk welkom en haastte zich hen naar boven te leiden, waar de huisvrouw, geholpen door haar oudste dochter, den gasten een plaats en eenige verkwikking aanbood.

Niet lang duurde het nu, of ook de anderen die verwacht werden kwamen opdagen, en weldra zaten er een tiental in het groote ouderwetsche huisvertrek, waaruit vrouw en kinderen zich nu verwijderd hadden. De meubelen, zoowel als de fraaie bekers, waaruit de gasten nu en dan een teug namen van 't hun voorgezette bier, bewezen dat de meester tot de welgestelde lieden moest behooren. Dat bleek ook uit het betrekkelijk groot aantal boeken, die in een gebeeldhouwde kast achter half opengeschoven gordijnen zichtbaar waren. Daaruit bleek tevens dat Klaus een man was, die van lezen en onderzoeken hifèld, want anders had iemand die geen geleerde was, toen zelden veel boeken in huis Wie op den inhoud der boeken had gelet zou tevens bespeurd hebben wat man de eigenaar was. Men vond er Luther's Bijbelvertaling, kort geleden verschenen; vele geschriften van Uien hervormer benevens een aantal andere boeken, die de Roomsche kerk kettersch zou genoemd hebben, maar die Klaus dierbaar waren, omdat er de weg der zaligheid duidelijk in werd aangetoond.

jMijn vrienden, " zoo sprak de raadsheer, naar wiens woorden allen nieuwsgierig waren, sik kan u wel niet alles meêdeelen, wat ik den edelen Raad gezegd hebj maar toch genoeg om u hoop ik tevreden te stellen.

Wijn hebben voor den keizer en het rijk blootgelegd, wat deze goede en vrije stad Constans wenscht, namelijk, dat wij in rust en vrede ongehinderd mogen leven, naar de leer van Gods Woord, gelijk Dr. Maarten Luther die heeft verkondigd en zooals die door ons is aangenomen.; Wij hebben daarbij duidelijk gezegd, dat niemand, die aan het oude geloof verkleefd blijft, deswege eenigen hinder of last zal ondervinden. Wij willen slechts vrijheid, om in deze stad de quivers leer te hooren prediken en daarnaar te leven ea volgens het Woord te worden geregeerd."

AAN VRAGERS.

Vriend C. te W. heaft in Pred. 1 gelezen dat er niets nieuws is onder de zon. Dit sleek hem wonder", en nu vraagt hij de verklaring daarvan.

Bij den eersten oogopslag zijn zeker de woorden van den heiligen schrijver niet zoo gemakkelijk te verstaan. Immers de drukkunst, de telegraaf, het stoomwerktuig, waren toen zij uitgevonden werden, nieuwe dingen. En toch zegt de Prediker; hetgeen er geweest is, dat zal er zijn; er is niets nieuws onder de zon.

De bedoeling hiervan is echter deze: al deze zoogenaamde nieuwe dingen zijn eigenlijk de oude; in een anderen (vaak meer doelmatigen) vorm. De drukkunst' is niet dan een sneller schrijfkunst, het stoomwerktuig geeft o. a. makkelijker vervoer, de telegraaf vlugger gemeenschap. Maar meedeeling van gedachten, en verplaatsing van personen en zaken bestonden te allen tijde. Niets is er, of in oorsprong, in wezen, in beginsel is het er altijd geweest.

Dat wit zeggen, als het aardsche zaken betreft, die door menschen vervormd, veranderd, verbeterd worden. Waarlijk iets nieuws maken kan alleen de-Heere God, die zegt: Zie, Ik maak alle dingen nieuw.

CORRESPONDENTIE.

J. L te A. Zoolang we uw naam niet weten gaat het niet. De bedoeling is natuurlijk alleen dien te kennen, niet hem openbaar te maken.

HOOGENBIRK.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen